my character ⇝ cha eunwoo

00

Üniversitesini dondurmuş, tüm ihtiyaçlarını ailesine yıkmış hayırsız bir evlattım.

Tek başıma yaşadığım apart dairemde bir şekilde zaman geçiyordu ve halimden oldukça memnundum. Zaten insan denilen varlık, yaşadığı hayatı memnun bir şekilde geçirmek istemez mi?

Basit, kısa ve öz. Yiyorum, içiyorum, yatıyorum. Hayatımı yaşıyorum. Sıradan ve güzel.

Ta ki...

Ailemle o konuşmayı yapana kadar.

"Adam gibi ya üniversitene devam edersin, ya da geçimini sağlayacak iş bulursun Song Heeri!"

Katı ve sert olan babama karşı ne kadar dil döksem de yumuşamazdı.

"Ama baba! İstediğim bölümü kazanamadım. İşte çalışmak da çok sıkıcı. Barista ya da garson olma hayalim yok!" diye mızmızlanmıştım.

"İstediğin bölümü kazansaydın o zaman! Her ay yaptığın harcamaları, giderini bir şekilde karşıladık ama annen ve benden bu kadar Heeri! Kardeşin liseye başladı onun da masrafı çok. Artık kendi düzenini kurmak zorundasın. Ya para kazanabileceğin bir iş bul ya da üniversiteye devam et!"

Gözlerimi devirdim. "Zaten işim var baba."

Arkadan annemin cırlaması ile olduğum yere sünmüştüm.

"İş dediğin sabahtan akşama kadar tablette boyama yapmak!"

"O da bir iş! Ayrıca aylık okunma sayımı duysanız dudağınız uçuklar. Ben koskoca "Girl's Love: İdol Eunwoo"nun yazarıyım! Aylık bir milyon okunmam var." diye kendimi savundum.

"Para kazandırıyor mu abla? Ben de mi başlasam Webtoon'a."

Bizim küçük Hyemin'in sesini duymamla tebessüm ettim. "Başla ablacığım. Para kazandırmıyor. Ama ileride bir gün... Belki kurgumun dizisi çekilirse , işte o zaman zengin olacağız!"

"Kes sesini!" bunu diyen annemdi. "Her gece bira içip, yanında kutu kutu ramen yiyip kilo alıyorsun. Bu da yetmiyormuş gibi sabahtan akşama kadar saçma sapan boyamalar yapıyorsun! İşine başla ve para kazan. Bu gidişle zengin koca avına çıkman gerekecek."

"Her gece mi? Haftada beş kez oluyor bu! İki gün diyetteyim, lütfen yanlış anlaşılma olmasın." dedim savunma moduna geçerken. "Ayrıca, zengin koca bulana kadar kendim zengin olacağım. Bir milyon diyorum. Bir- Milyon!"

Babamın sesini duymamla, kendi sesimi kesmiştim. "Kararını ver, ya üniversiteye devam, ya da iş bakmaya başla. Bizden bu kadar. Artık kendi ayaklarının üstünde durmalısın! Hep bizim sırtımızdan geçinemezsin."

"Ama-" diyecekken annem sözümü kesmişti.

"Aması maması yok Heeri. Yaşıtların üniversiteden mezun, sen beş sene oldu hala mezun olamadın. Komşunun oğlu hastanede intörnlüğe başladı, sen ise... Evde boyama yapmaya!"

"Boyama yapmıyorum anne. Çizim yapıp, yazı yazıyorum. Webtoon , tamam mı? Ayrıca tüm kafamı kurguya odaklamak ne kadar zor haberin var mı? Bir doktordan daha çok çalışıyorum ben bir kere."

"Ama bir doktor kadar faydan dokunmuyor millete. İşin gücün boş. Kapatıyoruz. İş bulana kadar, ya da zengin koca bulana kadar bizi arama."

Telefonun kapanması ile tuttuğum nefesimi verdim ve başımı masaya koydum.

Cidden ailem beni anlamıyordu. Artık neslin değiştiğini, paranın fiziksel aktiviteden çok internetle kazanıldığını bilmiyorlardı. Hayır, yaptığım iş boş falan değildi. Sonuçta, sadece yemek yerken kendimi videoya çekebilirdim ve milyonlarca para kazanabilirdim. Dudağım, dişim de düzgündü.

Ama ben yapmak istediğim işi yapıyordum. Bana geliri olsun ya da olmasın. Severek yapıyordum.

Kafamı kaldırdım ve zorla ayağa kalktım. Gardırobumdan , her zamanki gibi sıradan kıyafetlerimi çıkardım ve giyindim.

Dışarı çıktığımda hava güneşliydi. O zaman bu günü gün etmemek için hiç bir sebep yoktu. Galiba, zengin koca aramaya başlamalıydım... Ya da eli yüzü düzgün insanlarla çalışabileceğim bir iş...