က်ိဳးခ်န္တေယာက္ေနရာအႏွံ႐ွာေနေပမဲ့ငယ္ေလးရဲ႕အရိပ္ေလးပင္မေတြ႔ရ က်ဳိးခ်န္ရင္ထဲပူလာင္ေနေပပီငယ္ေလးသြားတတ္သည့္ေနရာမွန္သမ်ွရ ွာေနေပမဲ့မေတြ႔
"ခမည္းေတာ္ ဟင့္ ငယ္ေလးကုိမေတြ႔ဘူး"
"သားေတာ္သတိထားစ
မ္းသားေတာ္ဦးရီးေတာ္ရိပ္မိသြာမယ္"
"ဟုတ္ ဟင့္"
ရိေပၚသူ့ေ႐ွ႕မွတုန္ယင္ကာငိုေနေသာျဖဴလံုးေစ့ားျဖစ္ႏိုင္ရင္ရင္ခြင္ထဲဆြဲဖက္ကာႏွစ္သိမ့္ေပးခ်င္မိ၏။
"ဟင့္ ေရခဲတံုး ႀကီး က်န္႔က်န္႔ ကုိမ သတ္ပါနဲ႔ေနာ္"
"ကုိယ္ကမင္းကုိဘာလို႔သတ္ရမွာလဲ"
"ဟင့္ ရႊတ္ က်န္႔က်န္႔ က မိ မိစာၦ ဟင့္"
"နာေနလားေအာက္ပိုင္းက"
-အင့္ ဟင့္ နာတယ္"
"ကူိယ့္အစြမ္းနဲ႔ကုေပးမယ္ နာက်င္တာေတာ့သက္သါါမွာပါ"
"ဟုတ္ ဟင့္"
သူ႔အစြမ္းမ်ားႏွင့္ေ႐ွာင္က်န္႔၏ေႁမြေအာက္ပိုင္းေနရာကုိထုတိလႊတ္ေပးေတာ့နာက်င္တညေတြသက္သာၿပီးအၿမီးႀကီးကေပ်ာက္ကာေျခေထာက္မ်ားျပန္ျဖစ္သြား၏။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
"အျပန္အလွန္ေပါ့"
"ဟုတ္"
ေ႐ွာင္က်န႔္႐ုတ္တရက္အားျပဳကာထလိုက္ေတာ့ကေလးတေယာက္သဖြယ္ယိုင္နဲ႔ကာျဖင့္လဲက်ေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔မ်က္စိမွိတ္ထားလိုက္၏။ေခါင္းႏွင့္ေက်ာက္သားေဆာင့္မိၿပီဟုထင္ေသာ္လည္းမိမိအားဖမ္းယုထားေသာေႏြးေထြးေသာရင္ခြင္တခု
ႏွစ္ေယာက္လံုးလံုးေထြးကာက်သြားၿပီးႏႈတ္ခမ္းတစံုဟာလည္ူထပ္လ်က္
"ဟင္ ဒါ ဒါ"
ရိေပၚႏွင့္ေ႐ွာင္က်န္႔အျမန္ထထိုင္ကာ႐ွက္႐ွက္ႏွင့္မ်က္ႏွာလႊဲမိ၏။
YOU ARE READING
ေကာင္းကင္သစၥာသက္ေသတည္၍
Historical Fiction"ကုိယ္တို႔ေတြကမၻာျခားေနလည္းမင္းဆီအေရာက္လာခဲ့မယ္ေ႐ွာင္က်န္႔(ရိေပၚ) ကြၽနိေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ေတြ႔ဆံုမႈကေဝးကြာဖို႔ပဲလား(ေ႐ွာင္က်န္႔) "မင္းနဲ႔ေတြ႔ဆံုခြင့္ေပးခဲ့တဲ့ကံၾကမၼာကုိေက်းဇူးတင္တယ္(ဟိုက္ခြမ္း) "ကြၽန္ေတာ္ခမ်ားႀကီးကုိ...
