You know my name not my story

Hoofdstuk 12:

Mijn mama komt me wakker maken dus ik weet dat het ochtend is. het eerste wat ik doe is naar mijn gsm kijken om te weten dat ik een berichtje heb van Jasper en JA!!!! Hij heeft geantwoord ik kijk heel snel
" Ok sorry dat was niet zo bedoeld egt nie ma Mss is et beter dat we Gwn effe nie meer prate omda we anders ruzie gaan krijge want kwil u nie kwijt"
Ik kijk stom verbaasd voor mij uit denk ik nu echt wat hij gezegd heeft het dringt niet echt tot mij door dus lees ik het bericht nog eens en nog eens en het begint eindelijk tot mij door te dringen ik en Jasper zijn geen 2 handen op 1 buik meer totaal niet meer het is afgelopen met onze vriendschap is dat allemaal door die kus? Ik snap er niks meer van maar kan er niet veel over nadenken want mijn moeder staat naast me te schreeuwen dat we moeten vertrekken. Ik begin al helemaal te stressen ik mag terug stappen als het gaat gaan yes mijn leven kan niet beter maar dan denk ik aan Jasper en mijn enthousiasme is helemaal weg maar toch ben ik nog een beetje blij dat ik eindelijk terug kan stappen als we aan het ziekenhuis aan komen moeten we eerst een stukje stappen tegen dat we er zijn en ik rijden en als we er zijn moeten we in de wachtkamer ik vind het echt niet leuk dat we in de wachtkamer zitten dus begin ik een beetje met mijn haar te spelen en te denken hoe het zou zijn om terug te kunnen stappen en niet meer hulp moeten te hebben van andere ik ben wel een tijdje depressief geweest door dat ik zo lang in een rolstoel zat maar opeens werd ik uit mijn gedachten gehaald door mijn dokter die passeert "Ahn Amber ik zal je er snel tussen nemen kom maar" ik begin helemaal te stralen het is bijna zover en ik kan het niet geloven echt niet als ik binnen kom zie ik de tafel waar ik op moet gaan zitten ik zeg tegen mijn papa om er snel heen te gaan en als ik daar dan eindelijk zit komt de mevrouw met het mes af om mijn gipsen open te snijden eerst gloeien mijn voeten een beetje en lijkt het echt of ik niet ga kunnen stappen maar na een half uurtje daar gewoon te zitten met mijn voeten plat op de grond mag ij proberen recht staan ze pakken mij met 4 dokters vast en geven mij mijn krukken ik word helemaal misselijk en zeg dat ik eerst terug wil zitten als ik dan weet eventjes heb gezeten gaat het weer en probeer ik het nog eens waarna het ook lukt om alleen met krukken te stappen ik was zo blij dat ik kon stappen dat ik niet meer wilde stoppen met stappen dus richting de auto stapte ik.

TWEE MAAND LATER
Morgen is de eerste dag school op mijn nieuwe school ik zie het helemaal zitten voor de rest van de vakantie heb ik Jasper niet meer gehoord en dat zal ook zo blijven ik had op zijn fb zien staan dat hij een nieuwe beste vriendin had dus mij maakte het niet meer uit en hem waarschijnlijk ook niet ik heb hem 1 keer in de stad tegen gekomen maar heb dan niks tegen hem gezegd hij draaide Gewoon zijn hoofd weg dus deed ik dat ook en nu we beide op een andere school zitten zullen we ook niet meer praten misschien nog best dat we alle twee op een andere school zitten dan zien we elkaar niet meer en met mijn benen gaat ook alles goed.