You know my name not my story

Hoofdstuk3: moeilijkste tijd?!

Na dat ik zeer langzaam zo veel mogelijk had gegeten nam ik mijn gsm en belde naar Jasper ik wist dat ik bij hem altijd terecht kon al zat hij op school wat nu ook zo was na 3 keer rinkelen nam hij op en vroeg waar ik was ik antwoorde dat ik in het ziekenhuis en zijn stem trilde toen hij vroeg waarom ik zei dat ik gevalle was met turnen en zo snel als hij kon zei hij dat hij ging af kome ik zei dat het niet hoefde maar hij wou persee mij kome opzoeken toen ik af legde dacht ik direct hij spijbelt om mij te kunnen zien zou hij misschien toch leuk vinden als hij komt ga ik het vragen deze keer ga ik het echt doen ik zat na te denken over hoe ik het hem ging zeggen ik wist het echt niet ik wist wel dat ik er slecht uit zag en dan nog met mijn 2 gipsen aan mijn voeten echt mooi ze pffff en dan ging ik hem zeggen dat ik eigelijk smoor verliefd op hem ben maar al dat gepieker lost ook niets op achter een half uurtje werd er op mijn deur geklopt ik zei binnen en had niet door dat het Jasper was hij liep naar me toe en gaf me een super dikke knuffel en ging bij mij zitten en pakten mijn handen vast we keken elkaar diep in de ogen ik wou dat we voor eeuwig zo konden blijven zitten maar dan keek hij naar mijn voeten en vroeg wat er gebeurt was ik legde hel het helemaal uit wat er allemaal was gebeurt en toen ik er nog wou aan toevoegen dat ik hem leuk vind maar dat kwam er niet echt soepel uit

ik: Euhm Jasper Euhm ik ik moet Euhm

Maar voor ik mijn zin kon afmaken gaf hij mij een knuffel en zei je moet niks meer zeggen ik weet het al ik stamelde eruit van wie? en hij zei niemand ik zag het net aan je pols dat je je weer hebt gesneden en ik antwoorden oooh dat en hij vroeg of ik nog iets anders wou zeggen maar ik zei snel nee ik wist dat het nu niet het goede moment was voor hij nog iets kon zeggen vroeg ik hem of hij het er vond maar hij antwoorden ik keur het niet goed maar ik snap het wel ik zuchte en we hebben nog uren en uren gepraat en gelachen ik vond het echt een leuke dag maa toen de verpleegster al 3 keer kwam zeggen dat het bezoekuur gedaan was als ik afscheid had genomen kon ik niet stoppen met lachen toen de verpleegster kwam om mij naar de wc te dragen zag dat ik zo aan het lachen was en zei (v: verpleegster i: ik)

V: waarom lach je zo?

I: gewoon

V: haha het was door die jongen zeker die hier was het leek me echt een lieve

I: ja he hij is echt een schat

V: als jij het zegt is het je lief?

I: nee hij is mijn beste vriend (zei ik al minder enthousiast)

V: wat is er opeens? heb ik iets verkeerd gezegd?

I: nee nee ik ben gewoon moe

V: dat snap ik

Toen ik weer in mijn bed lach nam ik mijn gsm en ging nog wat fb toen ik mijn fb opende had ik al veel reacties op een melding van Jasper hij had op mijn profiel iets geschreven ik begon het te lezen"Heeeey sweetie ge betekent alles vo mij echt waar kwil u nooit meer kwijt khou echt veel van u friends for ever en kvin et egt dom da ge gevallen zijt maar kom u alle dage opzoeken eh

Kusjes u bff"

Ik begon te blozen en te lachen ik was zo blij dat hij zo iets lief had geschreven als snel schrijf ik ook een reactie gij ook vo mij en ik u ook nie ly2 en Back eh ik moest nog meer blozen maar toen dacht ik aan iets ik ben juist gefriendzoned dat was een hardere klap dan mijn val maar toch kon ik niet stoppen met lachen ik was zo blij dat hij dat had geschreven en toen ik wou gaan slapen riep er mij iemand op op face time het was Jasper ik nam zo snel mogelijk op en we praatte nog een uurtje of twee en dan ging ik slapen

------------------------------------------

Toen ik wakker werd nam ik mijn gsm en zag dat hij was uit gevallen om dat mijn batterij plat was en ik stak hem snel in het stopcontact toen er iemand op mijn deur klopten en ik zei binnen Zag ik dat het de dokter van gisteren was hij kwam me vertellen dat zr vandaag iemand zou komen om me te leren in en uit de rolstoel te gaan met mijn gipsen en die me nog een beetje uit leg zou geven van hoe lang ik in de gips zou moeten hij vertelde mij ook dat ik vandaag Niks zou mogen eten want ik zou misschien nog geopereerd worden ik kreeg al stress als hij dat woord zei en blijkbaar zag hij dat ook want hij zei je moet je geen zorgen maken alles komt wel goed met of zonder die operatie ik voelde me een beetje meer op mijn gemak maar toch niet echt veel als hij vertrok nam ik mijn joepie en begon te lezen en toen sprong mijn gsm aan ik gaf mijn code in en mijn pincode toen legde ik hem weg en hij begon te trillen en nog eens en nog eens ik had zot veel berichten gekregen onder andere van jasper en van klasgenoten echt lief behalve dan dat Jasper zei dat hij vandaag niet zou kunnen komen dat vond ik echt erg maar ja ik snap het wel hij zou ook naar school moeten gaan maar tog ik wachte tot de mevrouw daar was om me te leren hoe ik in en uit mijn rolstoel moest gaan het was lastig om enkel mijn arm spieren te gebruiken want mijn enkels deden echt veel pijn ik deed zo hard mogelijk mijn best omdat ik dan naar huis zou kunnen toen de vrouw weg ging zat ik te wachten op de het geklop die op de deur zo moeten komen voor mijn eten maar toen had ik door dat ik niet mocht eten maar toch werd er geklopt ik zei binnen zo traag mogelijk omdat ik toch wist dat het een verpleegster was voor een spuit ofso en het was ook zo nu kreeg ik ook nog flubiet spuiten dat is een spuit die er voor zorgt dat je geen trombose kan krijgen wooow wat deed die pijn ik had bijna tranen in mijn ogen toen er weer iemand op de deur klopten dacht ik dat ik weer een spuit moet krijgen maar het was mijn mama en papa die op bezoek kwamen toen we wat aan het praten waren zijden ze opeens we hebben een verrassing voor jou? ik keek ze verbaasd aan en ze gingen naar buiten en zijden iets en toen riepen ze hier is je verrassing ik kon mijn ogen niet geloven