Lethal Chronicles ✓ [Under Editing]

12

Warning,

Brutal scene.

_____

; BESTFRIENDS FOREVER

"Aquira, please. Ayaw na namin!"

"Pakawalan mo na kami!"

"Hindi ko na kaya!"

"Tigilan mo na 'to!"

Ilan sa mga salita na naririnig ko sa kanila simula ng pahirapan ko sila. Well, they deserves it.

"Hmm, ano kayang magandang next na gawin sa inyo?" tanong ko sa kanila habang nakapalumbabang pinapanuod sila. Lahat sila ay may kaniya-kaniyang luha, sakit at pighati.

"Aja! May naisip na 'ko!" sabi ko sa kanila ng may ngiti sa labi.

"A-aquira. Tigilan mo na!"

Pagmamakaawa ng isa sa mga kaibigan ko. Bahagya naman akong nag-pout sa harapan niya.

"Ow. Maawa na ba 'ko?" tanong ko ng may kala-kalang malungkot na mukha.

Pero agad din akong tuwa ng mala demonyo.

"Haha, Ano sa tingin niyo? Maawa ako sa inyo? Mga tanga!" singhal ko at pinagsasampal sila isa-isa. Galit at sakit lang ang bumabalot sa akin ngayon at wala ng iba.

Ngayon pa ba ako maawa? Nang matapos ko sila isa-isang sampalin ay nakita ko muli ang luha sa kanilang nga mata.

Nang biglang may matapang na sumigaw sa akin.

"Ano bang problema mo ha? Anong ginagawa namin sa 'yo para ganituhin mo kami?" galit na sigaw niya.

Kaya duon nalipat ang tingin ko at masama siyang tiningnan. Bigla na lang tumulo ang mga luhang matagal ko ng kinikimkim. Gulat ang bumalot sa kanila ng nagsimula na 'kong mag hangul-ngul sa harapan nila.

"A-anong problema ko? kayo!" sigaw ko sabay turo sa kanilang lahat habang umiiyak parin.

"Anong ginawa niyo sa akin para ganituhin ko kayo? Bakit hindi niyo itanong sa mga sarili niyo para malaman niyo!" sigaw ko muli at muling napahangul-ngul sa iyak.

Hindi ko na kayang itago pa ito. Agad kong nilapitan si Jen, ang nagtanong sa akin kung anong problema ko sa kanila, kita ko ang takot sa kaniya ng lumapit ako.

Masamang tingin nanaman ang binigay ko sa kaniya. Lumapit ako sa kaniya at marahas na hinawakan siya sa panga.

"Ano nga ba Jen? Ano nga pala ang ginawa mo, niyo sa akin?" saad ko sabay tingin sa mga kaibigan ko na nagsimula na namang umiyak.

"Tanda mo Jen? 'Yung nasa campus tayo at may tumalon na Prof sa rooftop sa building. Sa akin niyo sinisi 'yun kahit wala naman akong ginagawa at alam kong ikaw ng may gawa no'n, dahil nakita kita sa likod ni Prof noon at noong itinulak mo siya. Alam mo 'yung masakit? 'Yun yung Prof na nag-iisang kumampi sa akin simula nang maglabasan ang mga hindi totoong akusasyon sa akin. Alam mo ba 'yun ha? Ang sakit. Ang sakit sakit alam mo ba?" saad ko at nagsimula nanamn umiyak.

"At ikaw naman Lucas," tingin ko sa isa sa mga lalaking kong kaibigan.

Muli na naman akong nagsimula lumapit sa kaniya at sinampal siya ng tatlong malalakas na beses.

"Alam mo ba na ikaw ang isa sa mga sumira ng buhay ko ha?" sigaw ko sa kaniya ng makitaan ko ng takot sa mga mata niya.

"Tanda mo pa ba? Kung papaano mo 'ko binaboy?" Nagsimula na muli akong mag-iyak ng inaalala 'yun.

"Yung naglalakad lang ako sa corridor 'tas bigla mo 'kong hinila sa loob ng isang bakanteng classroom at sinimulan ng gahasain ako. Alam mo bang wala akong magawa no'n kundi ang umiyak. Tapos ng matapos mo 'kong babuyin ay pinahiya mo naman ako sa harap ng maraming tao. Alam mong may girlfriend ka na pero binaboy mo parin ako at anong pinalabas mo? Na isa akong malandi at ako ang gumahasa sa 'yo? Sa harapan pa ng buong campus. Alam mo ba yung feeling na pinandidirian at sinasabihan ng masasakit na salita sa harapan at likuran mo. Alam mo ba yun ha?" galit na sigaw ko sa kaniya.

Lumapit naman ako kay Cristal na isa ko paring kaibigan.

"Hi Cristal," ngiti ko ng nakakatakot kay Cristal. Kita ko rin ang takot sa kaniyang muka.

"May naalala ka bang atraso sa akin?" Tanong ko ng mahinahon sa kaniya habang may mala-ngising demonyo.

Ngunit umiling siya kaya nagising nanaman ang nagliliyab na galit sa 'kin. Agad ko siyang nilapitan at sinabunutan ng pagkakalakas- lakas.

Kita ko sa kaniua ang sakit gawa nito, agad ko siyang binitiwan at nagsimula nanamang mag-kuwento.

"Tanda mo yung nasa stage ako? Yung mag-isa akong mag pe-perform no'n para sa talent portion. Sobrang ikli at luwag ng suot ko na para bang nagpapakita ako noon ng kaluluwa. Nang nagsimula na 'kong sumayaw ay nakita kita sa likod ko ngunit binalewala ko 'yun dahil baka magiging backup dancer lamang kita. Pero laking gulat ko ng lahat ng saplot sa katawan ko ay nangalas at sa harapan ng lahat ay sinadya ko yo'ng ipinakita. Kung ano-ano na namang masasakit na salita ang narinig ko na 'Ang pokpok mo naman', 'ang ganda mo sana kaso labas kaluluwa' at kung ano ano pa. Ang sakit lang. Ang sakit sakit." Saad ko at marahas na pinunasan ang luha ko na tumutulo.

"NGAYON MASAYA NA KAYO HA? MASAYA NA KAYONG SINIRA NIYO ANG BUHAY KO?" Sigaw ko sa kanila.

"Alam niyo ba ng dahil sa mga pinag-gagagawa niyo sa akin ay naging masama at iba ang tingin ng mga magulang ko sa akin. Mga salitang masasakit, emotional and physical pain, tapos alam mo pa 'yung masakit? Na hindi pala talaga ako tunay na anak nila Haha. Ang saya, pinalayas nila ako at inabanduna nang biglang isang masamang balita ang nabalitaan ko. They all gone ng dahil daw sa akin Haha. Papaano ko 'yun magagawa? Lahat ng paratang niyo sa akin ha? Mga kaibigan ko kayo at ayaw kong gawin sa inyo ang mga ginawa niyo sa 'kin pero pinipilit niyo 'ko kaya magsisi kayo!" sabi ko at tumalikod sa kanila at kinuha ang kulay pulang yarn at ang karayum nito.

Nang makuha ko 'yun ay pinakita ko sa kanila ito.

"Are you guys excited for our next game?"

Nakangiti kong sabi, kita ko ang kuryusidad at takot sa mga mata nila. Ngunit binalewala ko 'yun.

"Form a circle guys," saad ko ng nakangiti. Ngunit umiiling at umiiyak lamang sila na parang ayaw na ayaw nila kaya galit na naman ang bumalot sa akin kaya marahan ko silang hinigit at finorm ng circle, nang maayos na ay agad kong pinagdikit ang mga palad nila at isa-isang tinahi dito ang yarn na para bang tela. Kita ko ang sakit sa kanilang mga muka ngunit hindi ko 'yun pinansin.

Nang matapos na ay agad naman ako dumeretsyo sa puwesto ko at cinonect yung yarn sa akin at kinuha ang camera at nag picture, ako lang ang ngumiti dun at sila ay iyak lang ang ginawa. Nang matapos ay agad akong kumalas at nagsalita

"Yan. 'Yan dapat ang nababagay sa inyo, We're bestfriends forever right? Kaya walang bibitaw. Walang aalis. Walang mang-iiwan. Kayo ang may gumusto nito 'di ba? Panindigan niyo." Saad ko at lumabas na ng kwarto ng mga luha sa mata.

Ang sakit pala talaga, pinagkatiwalaan ko sila, minahal ko sila na para bang totoo kong mga kapatid pero mga panlalait at masasakit na salita ang sinasabi nila sa likuran ko.

At ang hindi ko makaya ang pag patay nila at mga ginawa nila sa akin at sa mga mahal ko sa buhay. Wala talagang permanente sa mundo. Yung akala mo mahal ka, may ginagawa na palang kakaiba sa likuran mo ng hindi mo manlang namamalayan.

ALL RIGHTS RESERVES @2020

NONE OF EACH OF MY STORY IS PLAGIARIZED.

EDITED.