sıra dolunay da

2.Bölüm

 -Hanımefendi bakın anlamıyorsunuz tanımadığım bir adam ile nasıl kalmamı istersiniz benden ayrıca bu konuda benim asla fikrim sorulmadı .

 -Bak canım haklısın ama zorundasın sence başka şansın var gibi duruyor mu şuan bak numaramı verdim bir sorun olduğu her an arayabilirsin  bu aile sana uygun bir aile kim senin gibi bu kadar şanslı ki,yetimhaneye gitmeden bir yuva buldun bile.

 Aklımda binlerce soru vardı ama anladım ki bu soruların cevaplanmasının tek çözümü bu

 - peki, tamam.

-hah çok iyi saat 2'ye kadar hazırlan seni yeni yuvana götüreceğiz canım . 

ve yine sahte bir gülümseme evden çıktılar baran ısrarla arıyordu hemen onu aradım ne olduğunu sordu çok az vaktim olduğunu bir ailenin beni sahiplenmek istediğini ve sonra her şeyi anlatacağımı söyleyip kapattım telefonu.Hızlıca hazırlanmaya başladım kıyafetlerimi büyük valize sığabildiği kadarıyla koydum evden odamdan gitmek istemiyordum ama buna mecbur olduğumun da farkındaydım valizi kapatıp yatağıma uzandım son kez bu evdeki binlerce anıyı da peşime takıp çıktım evden saat 2'ye 2 dakika vardı. Bahçede dolana bileceğimi düşündüm fakat güçlü olmam gerektiğini hatırlayınca asla ağlamadan duramayacağım için eve  uzunca bir bakıp çıkışa doğru yürümeye başladım beyaz bir araba tam önümde durdu camı açınca o kadın olduğunu gördüm kapıyı açtı ve bindim evi camdan izledim gözümden dökülen yaşlarla bir daha ne zaman gelecektim kim bilir? 

  Yol baya uzun sürmüştü ben sadece dışarıyı izleyerek kulağımda şarkıyla geçirmiştim tüm yolculuğu kadın kulağımdaki kulaklığı çıkarıp 

 -Geldiiik . dedi heyecanla .

 Dönüp yola baktım evi görmek için ve ihtişamlı,lüks siyah kocaman camlı bir ev tek vardı gördüğüm 

-Burası mı?. dedim,

-Evet beğendin mi? diye sordu kadın,

-Ev mi bakıyorum ben ? diye sorunca kadının sahte gülümsemesi soldu .

-Haklısın. dedi sadece.

Aramayı park ettiler ve indim nefes almam lazımdı  boynumu tutup sağa sola hareket ettirdim biraz ağırmıştı 

Yeni evim burası mı? yani deyip bakındım ilerde bir adam vardı bize doğru geliyordu adam bana nedense hiç yabancı gelmemişti. 

 kollarını iki yana açıp

- Hoş geldin yeni evine küçük prenses. dedi adam

-Küçük prenses mi? hadi ama daha yaratıcı olmaz mıydın küçük prens dışında da kitaplar okumalısın . dedim.

Adam küçük bir kahkahanın beraberinde 

-dilin pekte küçük değilmiş. dedi.

 hiç bir şey söylemeden kadına döndüm 

-ne olacak şimdi? dedim

kadın gülümseyerek valizimi bana doğru itti 

-yeni evine gidip uyum sağlamaya çalışacaksın tatlım. dedi.

valizimi alıp hiçbir tepki vermeden bir şey söylemeden eve doğru yürüdüm arkamdan gelen gülme seslerine aldırmadım kadın adamın eline bir dosya verdi 

-bu sefer işin zor kolay gelsin . dedi 

adam ise

-bana mı zor diyorsun komiksin , ihtiyacım olursa ararım. dedi.

 Ne dönüyor burada daha önce ne oldu ki bu sefer işi zor olsun                                                                      asla anlam vermeden eve girdim. 

                                                                                                                                                 bölüm sonu ..