PROLOUGE
Since chilhood pangarap ko ang makapag tapos ng pag aaral.
Grade four ako ng iwan ng aking magulang sa aming probinsya sa Awayan Sipocot Camarines Sur
Tiyo Romy nasan po sina mama bakit po kayo ang narito samin.. si tiyo romy kapafid n panganay ni mama.
Wala umalis na sila at pinag bilin na kami na muna ang mag aalaga sayo. Wala akong nagawa kundi ang umiyak ng umiyak..
Mama...mama.. huhuhu
Kathleen tahan na babalikan ka rin naman nila pag okey na ang sitwasyon..
Kathleen kumain kana at walang mangyayari diyan sa kakaiyak mo ayon sa aking tiya lisa na asawa ni tiyo romy..
Pumasok ako sa school na wala sa mood ay pugto ang mata
Kath bakit ka umiiyak ayon sa aking pinsan na kaklase ko sc melicia..hindi ako umimik hanggang sa nananitili ako na mag isa umiwas ako saakingm ga kaibigan at kaklase hindi ko na din nagawang mag laro.
Bilang bata kailangan pa rin matutu kang maglaro makisalamuha ngunit iyon lahat ay nawala saking icipan..
Kath kakanta ka daw sabi ni maam guerina sabi ni melicia.. ayaw ko hindi ko kaya kumanta..sagot ko
Ngunit bakit sayang naman. Nas program kana hanggang sa napilitan parin akong kumanta dahil kinausap ako ng principal..
Hindi ako isang laruan.. na kung ayaw muna iyong papalitan ..matapos nagkinin ang puso kot dangal iiwan mo ako may dusat luhaan..
Pangako mo walang natupad.. hindi ko natapos ang awiting iyon sapagkat naalala ko ang pag iwan saaking ngz aking magulang... huhuhuhu
Kath ok ka lang tanong ni melicia, hind ako sumagot nanatili akong tahimik n umiiyak..
Mama nasan kayo, bakit nyo ko iniwan na hindi manlang kayo namaalam sakin,, yon ang palaging tanong ko sa sarili ko.
Dumaan ang taon, walang mama na sumundo saak,,hanggang isang araw ay dinala ako ni tiyo romy sa isang kapatid ni mama bunso..
Kath dito ka muna kina tiya jisie mo at lilipat kami ng bahay malayo sa school na iyong pinapasukan. Hindi ko na magawang magreklamo dahil wala naman ako magagawa.
Sa murang gulang ko don ko naranasan ang hirap ng buhay at ang hirap na mag isa ka lang
Kath ang magiging trabaho mo ay mag laba at mag alam ng kambing tuwing hapon at bago ka pumasok sa umaga. Opo tiya. Sagot ko
Kathleeeeeennnnn.... sigaw ni tiya jisie sakin. Na galit na galit.
Bakit po tiya..sagot ko
Lumuhod ka diyan bilisan mo..
Yan ang parusa mo para mag tanda ka sabi ni tiya jisie.
Nakalimutan ko isilong ang kambing ng dumating ako galing school sapagkat inuna ko muna ang aking project at assignment. At nagpatulong rin c ana na panganay na anak ni tiya jisie.
Tumayo ka riyan. Ayon ki tiya jisie sa susunod n hindi mo gawin ang trabaho mo hindi lang yan ang aabutin mo naiintindihan mo ..Opo
Hindi ko kinaya ang pag mamalupit nila sakin kong kayat kinuha ko ang aking isang piraso damit na may garter at don nilagay lahat ng mga damit ko at binohol ko yon dulo upang hindi malaglag. Umalis ako sa kanila
Lumayas ka na nga ulilang lubos kana..sabi ni tiyo andress na asawa ni tiya jisie. Pikit mata ako umalis af hindi na ako nag salita.
Iyak ako ng iyak habang nag lalakad walang tsinilas nakatapak lang.
O kathleen bakit ka narito at bakit ka may dalang damit at umiiyak tanong ni lola telet ina ni mama... hindi ako umiimik tuloy lang ang daloy ng luha ko..
