𖥸 En sevdiğim bölümlerin başında gelecek sanırım bu, iyi okumalar dilerim
━━━━━━━━━━
* Jongin *
Nasıl hissediyordum ?
Bedenim karıncalanmış gözlerim kararmaya başlamıştı. Elimdeki telefonu yatağa bile bırakacak hali kendimde bulamıyordum. Halen boş boş karanlık ekrana bakıyordum.
Hyun haklı mıydı? Ben sadece onu ilaç olarak mı görmüştüm?Dün geceden beri düşündüğüm her şeyin, asla gerçek olmasını istemediğim, kaçtığım şeylerin aslında gerçek olduğunu ve karşı tarafın bunun farkında olduğunu görmüştüm. Hayatımda hiç bu kadar halsiz hissetmiyordum. Hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyordum. Ama gelmiyordu göz yaşlarım. Kelimelerimle nasıl boğazıma düğümlendiyse o da takılmıştı bir yere.
Annem.. hayatımdaki en değerli insan, hayal meyal hatırlasam bile benim hep kalbimde yaşan kişiydi..
Babam.. her zaman benim yanımda olmaya çalışıp annemin yokluğunu aratmamak istemişti ve bana böyle yaklaşan, küçük yaşta bile olsa minik kalbiyle bana annem olmadığı için acıyarak bakmadan bana arkadaşlık eden biri daha vardı. Elimde sadece onunla tatilde çektiğimiz fotoğraf vardı. Adını bile hatırlamıyorumdum.Babam ile çıktığımız bir tatilde kaldığımız odalar yan yanaydı ve onu orada tanımıştım. O kısa zamanda çok iyi arkadaş olmuş ve beni yadırgamadan, bana acıyarak bakmadan benimle arkadaşlık etmişti.. Ben sadece onun gibi birini istemiştim. Acaba çocukluk olduğu için mi bana güzel gelmişti?
Elimdeki telefonu yatağa bırakıp yatağımın yanındaki çekmeceyi açmış ve içindeki eski günlüğümü almıştım. Arasındaki fotoğrafı çıkarıp gözlerimin tam önünde olacak şekilde kaldırmış ve sadece bakmıştım...
[ fotoğrafın gerçek sahibini bilenler pls sessiz kalalım;))) ]
Sadece bulmak, belki o zamanki gibi arkadaş olmak, merakımı gidermek istiyordum.
" Hoş sanki bulsam o beni hatırlayacak da... ya da yanında isteyecek mi? "
Kendi kendime gülüp fotoğrafı eski yerine bırakıp her şeyi kaldırmıştım. Her zaman olduğu gibi yine su akar yolunu bulur diyerek hiçbir şeye karışmadan sadece izleyecektim.
Kolumdaki saate bakınca saatin 22. 34 olduğunu görmüş ve bir şeyler yemediğim aklıma gelmişti. Canım hiçbir şey istemiyordu. Yalnızca annemi görmeye gidecektim.. Gök yüzüne
Dolabımın önüne geçip üzerimi değiştirmiş biraz daha kalın bir şeyler giyip evden ayrılmıştım. Sahilin bana yakın olması sebebiyle araba yerine yürümeye başlamıştım. Hafiften esen rüzgar kalbimin en derinlerine inerek orayı yavaştan okşadığını hissediyordum. En derinlerimde halen yaşamakta olan çocuğun tir tir titrediğini hissediyordum. Kendimi tutamadan dolan gözlerimden göz yaşlarının akmasına izin verip kendimi kumların üzerine bırakmıştım. Bacaklarımı kendime çekip gök yüzüne bulanık gözlerle bakarken haykırıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BACKGROUND | SeKai
FanfictionHayal kurmak sizin sadece ufkunuzu açmaz. Yapmak istediklerinizde size yol gösterici olur. Ona daha da tutkuyla bağlanmanıza yardım eder. Ne olursa olsun pes etmemeyi öğretir. Elde etmek için neleri göze alabileceğini ve sonunda mutlu olup olmaya...