Η αρχή του τέλους

Η επίσημη ένωση

"Πιστεύεις στο Θεό" Με ρώτησε.
"Οχι" του απάντησα "είναι μία ιστορία των ανθρώπων. Ενα δημιούργημα για να σώσουν τον εγωισμό τους από τα λάθη τους"
"Εγώ πιστεύω. Όλα αυτά που περνάμε είναι μία δοκιμασία όπως θα φερθούμε στον εαυτό μας στους συμπολίτες μας και στον πλανήτη μας έτσι  θα μας συμπεριφερθεί ο ίδιος. Είναι περιττό να πω ότι ο σεβασμός η αγάπη και η κατανόηση θα μας οδηγήσουν σε ένα καλύτερο αύριο. Ακόμα άθεος ή αλλόθρησκος και αν είσαι, η καλή συμπεριφορά θα σε φέρει κοντά του.
"Μακάρι να έχεις δίκιο"
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στο κήπο της Εδέμ όπως λεγόταν τότε. Τον Άκη τον ξέρω πολύ καιρό αλλά δεν μπορέσαμε να παντρευτούμε (παρόλο που το θέλαμε)  λόγω των συμβάντων που συνέβησαν διαδοχικά. Έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας αλλά τουλάχιστον θα το περάσουμε μαζί. Αυτό συνέχεια με έλεγε για να με καθησυχάσει. Το πιστεύω γιατί όπως περάσαμε αυτά τα δέκα χρόνια έτσι θα κρατηθούμε και στα επόμενα.
"Έχει πολύ ωραία τριαντάφυλλα εδώ"
"Ναι σου μοιάζουν πολύ" είπε και γύρισα το κεφάλι μου προς αυτόν και τον ρώτησα
"Τι εννοείς" γέλασε και πήρε ένα πέταλο από τα μαλλιά μου. Φυσούσε πολύ εκείνη τη μέρα και ανησυχούσα αρκετά. Είχα ένα προαίσθημα ότι κάτι θα συμβεί για αυτό τον ρώτησα
"Θες να παντρευτούμε"
"Τι λες Ζωη; Τα έχουμε πει αυτά. Όταν έρθει η ώρα"
"Και πότε θα είναι η σωστή στιγμή; Όταν πεθάνουμε ή μία μέρα πριν; Σήμερα. Τώρα. Εδώ. Στο εκκλησάκι του κήπου. Ο πάτερ είναι πάντα εκεί. Το θέλουμε και οι δύο οπότε τώρα είναι η πιο κατάλληλη στιγμή αλλιώς μετά θα είναι πολύ αργά."
"Δεν μου αρέσει όταν έχεις δίκιο. Κάθε φορά κάτι κακό συμβαίνει. Πάμε. Θα φωνάξω τον πάτερ. Περίμενε εσύ μέσα."
Καθώς περίμενα μέσα έβλεπε από το παράθυρο ότι έρχονται μαύρα σύννεφα  που φώναζαν ότι έρχεται μεγάλη καταιγίδα. Ό Άκης άργησε να έρθει και φοβήθηκα μήπως κάτι έχει συμβεί. Μετά από λίγο τους είδα να μπαίνουν τρέχοντας μέσα στην εκκλησία και τους ρώτησα κατευθείαν γιατί άργησαν. Με είπαν ότι έτρεχαν να προλάβουν την  καταιγίδα και ότι έπρεπε να κάνουν πρώτα κάτι για να έρθουν. Δεν έδωσα μεγάλη σημασία στα λόγια τους και το άφησα απλά να περάσει. Κατά τη διάρκεια της τελετής ακουγόταν από έξω μεγάλη φασαρία. Όλα άρχισαν να καταστρέφονται. Φυσούσε τόσο πολύ που ακουγόταν τα δέντρα να πέφτουνε. Η βροχή έπεφτε στα τζάμια και ήταν έτοιμα να σπάσουν. Ξαφνικά χαλάζι. Τρομάξαμε και είπαμε τον πάτερ να κάνει πιο γρήγορο. Όταν τα τζάμια έσπασαν μας είπε να πάμε στο υπόγειο που εκεί θα ήμασταν ασφαλείς. Μακάρι να ξέραμε πόσο μεγάλη ζημιά έχει προκληθεί από την κακοκαιρία και πόσο μεγαλύτερη θα συνέβαινε αργότερα.