Η αρχή του τέλους

10 χρονια πριν

19 Μαΐου 2020
Ειμαι πλέον στο τελευταίο έτος της σχολής μου στην Θεσσαλονίκη. Τον Άκη τον γνωρίζω από πέρυσι. Όμως είμαστε μαζί λιγότερο από ένα χρόνο. Αυτή η χρονιά δεν μπήκε με τον καλύτερο τρόπο. Τα άσχημα νέα ξεκίνησαν από την αρχή της χρονιά με την έξαρση μιας νέας πανδημίας του κοροναϊού. Το πρώτο κρούσμα ήταν στην πόλη που σπουδάζω. Η κυβέρνηση πήρε γρήγορα δραστικά μέτρα για την καταπολέμηση του ιού και έκλεισε από νωρίς την πόλη σε καραντίνα. Εγώ με την Αλίκη την κολλητή μου συγκατοικουμε αλλά έφυγε από νωρίς για Κρήτη από όπου κατάγεται. Έτσι κι εγώ βρήκα την ευκαιρία να ερθω πιο κοντά με τον Άκη και να ζητήσω να έρθει μαζί να μείνει μαζί μου μέχρι να τελειώσει όλο αυτο. Ο ιός εξαπλωνοταν πολύ γρήγορα και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και θα έκλειναν όλη την χώρα σε καραντίνα. Τα νέα μας τρομοκρατούσαν και πήραμε την απόφαση να φύγει ο καθένας για τους συγγενείς του. Αυτός πήγε στον Έβρο που ζούσαν οι γονείς του και εγώ ακολούθησα τους δικούς μου στην Χαλκιδική. Από Θεσσαλονίκη είναι η καταγωγή μου αλλά οι περισσότεροι κάτοικοι πήγαν εκεί για να κρυφτούν από τον ιό. Από ένα μήνυμα χάθηκαν όλα δίπλα μου. Ο χρόνος σταμάτησε και εγώ έμεινα να κοιτάω την οθόνη του κινητού μου. Ήταν από την αδερφή του Άκη την Δέσποινα την οποία ήμασταν συμφοιτητριες στην σχολή αλλά δεν κάναμε ιδιαίτερα παρέα μόνο μια απλή τυπικότητα.
"Ο Άκης έχει τον ιό. Νοσηλεύεται στο νοσοκομείο. Η κατάσταση του είναι σταθερή. Αυτά προς το παρόν ξέρω ότι τον νοιάζεσαι πολύ και το εκτιμώ. Θα σε ενημερώσω για νεότερα."
Φοβήθηκα πολύ δεν είχε καιρό που έφυγε από κοντά μου και τώρα ίσως τον χάσω για πάντα. Ίσως να έχω κι εγώ τον ιό. Ο κοροναϊός έχει θερίσει πολλές χώρες μέχρι τώρα όπως την Κίνα την Ιταλία και τις ΗΠΑ. Η Ελλάδα δεν έχει τόσους νεκρούς όσο αυτές οι χώρες όμως όμως για τον πληθυσμό της οι νεκροί ήταν πολύ. Μετά από μια εβδομάδα ελαβα ενα δεύτερο μήνυμα.
"Δεν είναι καλά. Δεν μας επιτρέπουν να τον επισκεπτόμαστε αλλά μας κρατάν ενήμερους για την κατάσταση του. Μην ελπίζεις πολλά. Συγνωμη. "