"No, I'm obviously not stalking you!" Oh God help me.
"Yeah, sabihin mo yan sa taong bobo." Zach is asking me questions and acting all detective, as if naman na aamin akong iniistalk ko sila. Like duh?
"Zion! Ayaw ako paniwalaan ng kuya mo!" Kung di ko lang mahal yan eh nasapok ko na yan for assuming that I'm stalking them kahit na totoo naman.
"Why are you even in that resto?" Zion asked.
"Tanga lang? Syempre kumakain!" Do I sound too defensive?
"Na tanga pa ko." Bulong nya na narinig ko naman.
"Ang stupid kasi ng tanong mo eh. Ano pa ba ang ibang ginagawa sa resto diba?" I rolled my eyes.
"Can you take Vienne home, Zion?" The hell? Bakit si Zion pa ang inutusan nya, bakit di nalang nya pauwiin mag isa? Ok, I'm actin' all bitchy. I should stop.
"Bakit ako?" Dumiretso ang tingin ni Zion kay Vienne na nakaupo lamang at nakayuko.
"K-kaya ko naman mag isa, Zach." Singit ni Vienne.
"No, Zion's gonna take you home wether he likes it or not." Sabi ni Zach sabay hagis ng susi kay Zion.
"A-ako nala--" Hindi na natapos ang sasabihin ni Vienne nang biglang sumingit si Zion at tumayo.
"Let's go."
Nang maka-alis na silang dalawa ay nagsimula nanamang mangulit si Zach.
"I told you hindi ako pumunta dun para panoorin kayong maglandian." Tinalikuran ko sya para umakyat na at magpahinga.
"Don't turn your back on me." He said coldly, I turned to face him. "Yung kasunduan natin. We're going on a date tomorrow."
"Talaga?!" Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya omg!
"With 'we're' I mean me and Vienne, it's our monthsary." Basag. Napaka insensitive nya, doesn't he realize that he's hurting me?
"O-oh, okay!" I tried to smile but failed, nagmukha lang akong constipated. Tears are threatning to fall already and I should go bago pa ako humikbi nanaman sa harap nya. "Goodnight." I said before going up to my room.
Nangmaka pasok ako sa kwarto ay agad ko itong sinarado. Ibinagsak ko ang sarili ko sa kama tsaka humikbi ng parang wala nang bukas. "Fuck you, Zach!" May ginawa ba ko sa kanya para ganituhin nya ko? All I did was love him hopelessly!
Nang mapagod ako kaka iyak, I didn't realize that I already fell asleep.
"Huh?" Dahan dahan kong idinilat ang mga mata ko, am I imagining? Naramdaman ko na may humahaplos sa mukha ko, nang mabuksan ko na ang mata ko ay nakita ko kung sino and it's Zion. I don't know why but when I saw him, all the pain came back. I hugged him tightly "Z-Zion." I sobbed.
"Sshh... Stop crying." He whispered in my ear.
"W-wala ka namang pakielam sakin, kaya manahimik ka iiyak ako kung gusto ko basta dyan ka lang sa tabi ko."
"Kung wala akong paki sayo, bakit pa kita binalikan? And you don't need to beg for me to stay, dito lang ako sa tabi mo. I won't leave you, I'll stay for you." And that made me cry harder.
"Ba-bakit ba kasi a-ang bait mo sakin eh!!" Hinampas ko ang likod nya. He chuckled.
"Hindi ako mabait. Nag eenjoy nga akong pinapanood kang nasasaktan ng kapatid ko eh." Hinampas ko uli ang likod nya.
"Bwisit ka!" He laughed.
Pinahiga ko sya sa tabi ko niyakap ng mahigpit till' we fell asleep.
Sana mas nauna kang dumating sa buhay ko, Zion. If you we're here first, sana sayo ako nahulog.
