Crashed Hearts ✔️

Chapter 46

THIRD PERSON'S POV

"Bakit ka nasa bahay ni Laura Manansala noong natagpuan ka namin?" Tanong ng isang detective kay Lerwick na nakaratay pa ren sa hospital bed.

"I don't know.." Tipid nitong sagot, he knew why he was there that night pero nanatili siyang tahimik.

"Okay." Sagot ng detective, ilang beses na rin naman niya ito tinanong pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito sumagot ng tama.

The detective then left the room quietly, naiwan si Lerwick sa kwartong mag-isa. Inis pa rin ito dahil hindi niya nagawang tapusin ang buhay ng dating kasintahan.

Eversince, he married Elise's mother naging balakid na parati ang Laurang iyon sa buhay nila. Yes, she got married too, shortly after pero hindi naman ito tanggap ang naging kapalaran nila.

They we're lovers back then when they we're young, mahirap ang pamilya ni Laura at ayaw ng kanyang ama noon sa kanya.. He was arranged with Lorna at hindi na niya iyon napigilan pa.

Through the years, he learned to love her wholeheartedly. Naging masaya silang mag-asawa hanggang sa isinilang si Elise. Nalaman niya rin na ikinasal na rin si Laura pero hindi niya lubos maisip na hindi pa rin nito tanggap ang naging masaklap na kapalaran nila.

Noong gabing dinakip ang kanyang mag-ina, wala siyang nagawa. Nagawa niyang sagipin si Elise pero hindi ang ina nito, sobra siyang nag-sisi pero alam niyang walang magagawa ang pag-sisisi niya dahil hindi na rin naman niya mababalik ang buhay ng asawa.

He thought that those who kidnapped his loved ones are part of an organization in the Black Market. He searched through the years and it ended up with one particular person.

Laura Cortez Manansala..

"That bitch.."

Akala niya ay mapapatay na niya ang taong sumira sa pamilya niya pero hindi, ngayon niya lang napagtanto na mahirap patayin ang masamang damo.

"Dad?" The voice caught his attention, agad siyang napatingin sa dalagang pumasok sa kanyang kwarto.

"Elise.. anak!"

"Dad.. ano na naman bang ginawa mo?" Tanong ng dalaga, nawala ang ngiti ng ama sa tanong ni Elise. Alam niyang maya-maya pa ay magagalit muli ito sa kanya.

But he was wrong..

Tears began to fall down from her eyes, abot tenga ang ngiti nito at agad na sinalubong ng yakap ang nakahigang ama.

He never expected that his daughter would ever do that again, akala niya ay buong buhay nito kamumuhian ang kasalanang hindi niya sinasadyang magawa.

"Mom will definitely slap you dahil sa katangahan mo.." Saad ni Elise habang yakap yakap ang ama.

"Hahaha honey, kung mangyayari man iyon hindi niya ko magagawang sampalin. Your mother is an angel, siguradong impyerno naman bagsak ko." Mapakla namang natawa si Lerwick pero nanatiling nakayakap pa rin ang anak sa kanya.

Ilang minuto pa itong nanatili sa ganoong posisyon bago lumayo at umupo sa upuang nasa tabi ng hospital bed.

"Paano mo nalaman na nandito ako?" Tanong ni Lerwick sa anak, Elise shrugged her shoulders at mukhang ayaw niyang pag-usapan.

"Elise let's go, kailangan ka ni Aling Marites sa police station"

Isang lalaki naman ang pumasok sa kwarto na ikinataka ni Lerwick, he waved his hand at agad niyang namukhaan ito.

"Doc why are you here? ikaw ba ang nakatoka para alagaan ako?" Tanong ni Lerwick, agad namang umiling si Lois habang nanatili pa ring nakangiti sa kanya.

"No, sinamahan ko lang po ang anak niyo papunta rito..." Sagot ng doctor, hindi na siya nakapagsalita pa ng mag-paalam na ang anak.

Naiwan siya sa kwartong gulong gulo at takang taka sa naging kilos ng anak.

"May something ata akong hindi alam ah?"

***********

Alicia woke up with the piercing pain that touched her skin, nasa wheelchair pa rin siya at nanatiling nakatali ang mga kamay.

She noticed some wounds and bruises in her body, nagdeveloped rin ng blister ang hita niya at nagsimulang lumobo at mgtubig. Walang pake ang kanyang ina sa sitwasyon niya ngayon kaya mas lalo pa siyang kinabahan.

Alam niya sa sarili niyang kaya siya g patayin nito..

She's not her mother, she's a monster

"See this?" Laura asked after puffing her cigarette, inilapit niya sa mukha nito ang screen ng cellphone niya.

It's a picture of Alicia, Mark and Adrian, nakita na ito ng dalaga pero hindi agad naman niyang nakalimutan noon.

"This is Adrian.."

Tinuro ni Laura ang lalaking nasa kanan na medyo matangkad sa lalaking nasa kaliwa. Ngayon niya lang napansin na may pag-kakaiba sa height ng dalawa na lalo pang nagpagulo sa kanya.

"And this is Mark.." Turo naman niya sa lalaking nasa kaliwa.

"Patay na itong nasa kaliwa kasi siya ang kasama mo noong naaksidente kayo.."

"And this fucking guy na nasa kanan ang kasama mo ngayon.."

"Tell me.. are you having fun living with a liar?"

Hindi alam ni Alicia kung anong dapat isipin, hindi niya lubos maunawaan na ang taong tumulong sa kanya para makaahon ay isa ring sinungaling.

I was never been home..

Laura laughed histerically and puffed her cigarette one more time, she then put out the smoke by sticking the burned part to Alicia's arm.

"Akala mo ba? Ako lang ang kayang magsinungaling sa iyo? HAHAHAHAHAHAHAHAHAHHAHA"

"Liar, Liar pants on fire.." Laura left the room with a grin on her face, she never thought exposing the truth would be satisfying to her.

Dahil sa nalaman ng dalaga ay bigla na lang nawala ang tanging pag-asa na namamayani sa puso niya, kung mailigtas man siya ng binata ay parang wala na rin iyon dahil mabubuhay lang din naman siya sa panibagong kasinungalingan.

Mark was already dead, her real beloved..

She then remembered the days after the accident, ang sakit niya ang naging dahilan para mabuhay ulit ang lalaking pinakamamahal niya.

Yes, it was all her delusions...

Hindi niya namalayan ang pag-agos ng luha sa kanyang mata, siguro siya lang ang walang alam sa nangyayari. She can't even swallowed the truth that everyonw took advantage of her illness..

Nung mga panahon na hindi siya makalakad, akala niya iyon ang pinaka masakit na pangyayari sa buhay niya.

Yet, she's now crippled with lies and fake memories that once told to her..