Uçan kaçan şeylerin festivali varmış ve uçuk kaçık biri olarak benim orada olmamam ayıp olur diyip erkenden yola koyuldum. Yolculuk uzun sürdü ama göreceklerimin heyecanı sıcak tutuyordu beni. Üşümüyordum da aslında ama zaman hızlı geçti işte.
Gidip biraz inceleyeyim, belki yakından görme şansım olur uçan kaçan şeyleri ve eminim ki personelden tanıdık bir arkadaş vardır, beni takımların olduğu yere bile sokar.
....
Ki oldu bile.
-Teşekkür ederim dostum. Tamam çok yaklaşmam uzaktan izlerim. Tekrardan sağ olasın.
İçerideyim, hadi gidip incelemeler yapalım. Kim neden uçuruyor, kim neden kaçırıyor?
Hımmmmmm. Garip kıvırcık saçları olan bir çocuk ne yapıyor ya o köşede? Dürüm yiyor sanırım yanında minik bir arkadaşıyla. Kıvırcık saçına güneş geliyor ve boyalı gibi görünüyor. İlahi ben! Beyaza boyatmış olacak hali yok ya! Ama neden yalnız bu çocuk? Düşündüm ve burası bir yarışma. Ayrıca 54 takım var diye de okumuştum gelirken. Neden bu çocuk tek? "Sanırım öyle eğlenmeye gelen benim gibi biri" diyecektim ki yaka kartını fark ettim. Çocuk takımlardanmış.
Yanına gittim. Baktım öyle. Ruh hastasıyım bilirsiniz, sorgularım, bakarım, anlamaya çalışırım yani. Dikilince başında, kaldırdı kafasını.
~Buyur abi.
- Koçum biz buyurduk da sen ne yapıyorsun?
~Abi lehim yapıyorum yarışım var birazdan.
"Kıvır kıvır saçlarını yakmasa bari" dedim içimden.
-Takım nerede senin?
~Abi, onlar gelmedi.
-Otelde mi kaldılar? diye sordum, sanki bana neyse.
~Yok abi takımım hiç olmadı benim.
-Eee bu her şeyi sen mi yaptın?
Kafasını hafif yana çevirip gözlüğün üstünden minik bir bakış attı lehime devam ederken.
~Abi, takımım yok. Burada lehim yapıyorum ki yarışa katılabileyim. Tüm gece uyumadım, bunu toplamaya çalışıyorum hala! dedi.
Ama kızmıştı biraz sanki.
-Aslan parçası... Neden kızıyorsun ki? Sadece sordum. Boşluğuma geldi yani.
~Boşluğuna mı geldi? Abi boş yapacaksan vallaha git başımdan. Benim dolu dolu işim var bak!
Agresif çocuk... Sevdim.
-Yahu dur tamam. Sen çalışmana bak, ben engel olmayayım sana.
Elinden havyayı bırakıp kalktı. Tuttu elimden.
~Selam abi. Kusuruma bakma. Otur dinlen.
-Ne oldu koçum sen gittin başkası mı geldi?
~Abi olay o değil. Ben tekim yani tek geldim. Millet hocalarıyla, takımlarıyla gelmiş. Ben 5000 kişilik okulda yanımda gelecek kimse bulamadım ki bırak herşeyi benim okulum bana flama bile vermedi!
-İstenmeyen çocuk musun sen koçum?
~Yok abi düzenin adamı değilim ben.
Anlamadım ama dudak buruşturup baktım.
-Bu yanındaki küçük çocuk kim?
~Facebook arkadaşım.
-Ne alaka?
