...

30 1 0
                                    

"M-Mama" yun nalang ang mga salitang kaya kong banggitin at agad na dumalo sa aking ina na nasa lapag.

Niyapos ko ito at tila patuloy sa pagtulo ang mga luha ko. "T-Tulong!!parang a-awa niyo na po,tumawag p-po kayo ng a-ambulansya!!!MAMA" sigaw ko sa mga tao habang yakap yakap ang katawan ng aking ina.

Dumating ang ambulansiya at agad na isinakay si mama roon.Nang makarating kami sa hospital ay agad na ipinasok si mama sa operating room.Nagpumilit akong pumasok ngunit wala akong magawa dahil hindi maaaring pumasok.

Hanggang ngayon ay wala pa rin ako sa katinuan.Di ako makapag-isip ng maayos dahil hindi masink-in ng utak ko ang mga nangyayari.

Ilang oras ang lumipas ay lumabas ang doktor,sinabi ng doktor ang nangyari at ang mga salitang yon ang pinaka-ayokong marinig sa lahat dahil hindi ko kaya.

"We're sorry mam,pero hindi na po kinaya ng pasyente.Masyadong malakas ang impact ng pagkakabunggo sa kanya kaya may namuong dugo sa utak niya". Pagkasabi ng doktor ay umalis na ito

Di ko na alam kung paano ako mabubuhay kung wala na ang ina ko lalo na ngayong mag-iisa nalang ako.

Napaupo ako at tila nanlabo ang mga mata hanggang sa wala na akong makita.

Ilang oras ang lumipas ay

HUNTEDTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon