Friends ♡ Yoonmin

0.3

Yeni bölümlere az kaldı...

İyi okumalar. 💖

Heyecandan ellerim titrerken, beyaz uzun çorabımın üzerine giydiğim siyah eteğimi düzelttim. Titriyordum ve beni sakinleştirecek, her şeyin iyi olacağını ve herkesten daha güzel olduğumu fısıldayan Yoongi şimdi başkasının kollarında geceye hazırlanıyordu. Gücüm bir anlığına kaybolduğunda arkamda bulunan yatağa attım kendimi.

Hayal kırıklığı. Planlanmamış olaylarda daha ağır yakalayan, sebep olan insana baktığınızda ise saf bir şekilde hissettiğiniz o duygu. İçten içe belki ben yanlış anlamışımdır, belki anlaşamamışızdır dediğiniz ama gerçeğin karlınızda size acımasızca sırıtıyor oluşu, bunun verdiği tarifsiz acı.

Eve geldiğimde her şey bırakıp gittiğimiz gibiydi, her şeyin bittiği gibi duruyordu öylece. Eve gelmemişti, beni merak etmemişti.

Ağlamamak için direndiğim sırada kapının zilini duymuştum. Yoongi'nin anahtarını unutmuş olabileceğini düşünerek kapıya adımladım.

"Sana bu evden siktirip gitme-" Sözlerimi karşımda mavi saçlarıyla bana bakan Taehyung'un şaşkın suratı kesmişti.

"Ben bir şey yapmadım, yemin ederim." Boş bulunup hızlı hızlı konuşmaya başladığı sırada ceketinden tutup içeri çektim ve kapıyı sertçe kapattım.

"Senden bahsetmiyorum. Bekle çantamı alıp geleceğim." Dediklerimi yeni anlamış gibi ufak bir süzmenin ardından gözleri olduğundan daha da büyüdüğünde bu şaşkınlığı beni gülümsetmişti.

"Jimin, sana ne oldu?" Şaşkınca mırıldandığı sırada içimde anlamsız bir huzur vardı. Sanki bugün yaşanılan hiçbir şey benle alakalı değilmiş gibi bir huzurdu. Sanki benim problemim değilmiş gibi. Sanki delirmişim gibi.

"Siyahlarım, beğenmedin mi?" Yavaşça konuştuğumda hayran hayran parlayan gözlerini zorlukla üzerimden çekerek salona çevirdi. Hafifçe onaylayarak çıkmamız gerektiğini mırıldandığında kendimi akşam için hazır ama bir o kadar da güçsüz hissediyordum.

"Tae, ya beni bu şekilde istemezlerse?" Kapıyı kilitlendiğim sırada mırıldandım.

"Jimin, saçmalama artık. Herkes senin tarzını ve yaşantını biliyor. Kimse seni bu yüzden yargılayamaz. En azından ben varken buna cesaret edemezler. Çok güzelsin, göz alıcısın ve bunu o sikik kedi suratlı bile değiştiremez." Sonlara doğru öfkesini koruyamayan bir ses tonuyla konuştuğunda kıkırdamıştım.

"Arkadaş olmamızı sağlayan yakın arkadaşın için biraz fevri davrandığını düşünüyorum." Alayla konuşmuştum çünkü ona artık hiçbir konuda anlayışlı ya da düşünceli davranamazdım.

"Sikeyim öyle arkadaşı. Yıllardır sensiz nefes alırken bile sıkılan, somurtan adam bir anda nasıl olur da ben aşık oldum triplerine girebilir?" Sinirle homurdandığında yeniden huzursuz hissetmeye başlamıştım.

"Senin bu akşam için ayarlamaya çalıştığın çocuğa ne oldu?" Konuyu değiştirmek istercesine ona bir soru yönelttiğimde yüzünün yumuşadığına şahit oldum.

"Orada buluşacağız."

Apartmandan çıktığımızda arabası yerli yerinde yoktu. Bu ise buraya geldiğini ama eve çıkmadan arabayı aldığını kanıtlar nitelikteydi.

Derin bir nefes alarak Taehyung'un arabasına yerleştim. Sakinleşmeye çalıştıkça geriliyordum ve bunun için birden fazla sebebim vardı.

"Lütfen sakinleş artık, iyi olacaksın." Taehyung yanıma oturarak konuştuğunda sol eli de hafifçe dizimde hareket etmişti.