The Runaway Princess

Chapter One

Margareth Zyberth

It's been two years since i left the mansion. I'm living in my own house now and supporting myself from my daily needs and my study. After hearing those news that night from my horrible parents i decided to left home at dito ako napunta sa Sitio Forbes, where different hacienda can be found, malayo sa manila at malayo sa kanila. I also owned hacienda which i called  Hacienda Zyberth. Pangalawa sa may pinakamalaking lupain dito sa Sitio Forbes.

Malaki ang naitabi kong pera mula sa allowance na binibigay nila sa akin noon. I usually received hundred thousand a week from them. Well yun lang naman ang kaya nilang ibigay sa akin. Money, luxurious jewelry, brands bags and dresses kapalit ng mga oras na wala sila sa tabi ko habang lumalaki ako.

I also earned from modeling that produced only in Europe. Specially i have this talent about digging information using computer then i met someone invited me to joined in their organizations as a big part because my parents does'nt give a damn about me, i accepted it.

Minsan ko nga lang sila makasama at makausap tapos magde-decide pa sila kung ano ang makakabuti sa akin? How can they easily dicided about that thing. I'm just 19 years old that time and they want me to-----

That's never gonna happen. I'm not gonna let them ruin my life for the sake of that company. Hindi pa ba sapat na hinayaan nila akong lumaki ng mag-isa dahil mas inintindi nila ang kumpanya? How dare them? Kapag naaalala ko ang gabing iyon ay gusto ko na lang hilingin na sana hindi na lang sila ang naging magulang ko.

NAKATAYO at pinagmamasdan ko mula dito sa veranda ng kwarto ko ang mga haciendero at haciendera ay masayang nagku-kwentuhan habang nagpapahinga sa ilalim ng mga punong mangga, it's harvest season kaya medyo madami ang taong lumalabas at pasok ngayon sa hacienda para mamili ng mga aning bunga ng mga  halaman.
Napangiti ako living in this mansion is actually my dream. Nagagawa ko ang lahat ng gusto ko ng walang mga matang nakatingin sa akin. Walang nag-babantay. Walang nagdidikta sa mga dapat kung gawin.

"Ms. Margareth"

Napatingin ako sa tumawag ng sa akin and it was Andrew, anak pinag-kakatiwalaan kong mag-asawa na mag-alaga sa hacienda. Kumaway ako dito, my forehead cressed when he signaled something using his bare hands.

"What?" Napakamot ito ng ulo na ikinatawa ko. "Why ba kasi? Pumasok ka nga at baba narin na naman ako" paanyaya sigaw ko sa kanya. Hindi ko na siya inantay na sumagot at mabilis na lumabas papunta sa receiving area para salubungin siya. Tatawa-tawa itong lumapit sa akin.

"Anu ba yung sinisignal mo kanina?" Pagtatanong ko sa kanya ng makalapit na ako.

"Ang sabi ko anong oras ang klase mo ngayon?" Oh yeah. I continue my study at home. I hired some professional teachers from here to teach me.

"Oh. Mamayang 9:30 pa. Why?". He just shrugged his shoulder and sat in the near sofa to him.

"I heard from mama you want to hired music and dance teachers?" Tumango ako.

"Bakit hindi ka na lang pumasok sa school talaga?" Bigla suggestion nito, tumingin ako sa kanya para ipa-kita ako sagot ko sa tanong niya, nag-buntong hininga ito.

"Hindi ka nila mahahanap Marga. I can assure you that. I want you live as your age. Andito naman ako" umiling ako.

Tumayo si andrew sa pagkakaupo at lumapit sa akin "Ano ba kinatatakot mo? Ang malaman nila kung nasaan ka?" Tumango ako.

"Hindi ka na nila mahahanap. Nakalimutan mo na ba ang ginawa ADS?" I blew heavy sigh and face him. He hold my both shoulders and looked me in the eyes.

"Your parents could never find you because you're Maragareth Zyberth now, came from Europe and migrated here after you're family got massacared. Naiintindihan mo?" Mabilis akong tumango at napayakap sa kanya.

Andrew is my companion since then. My best friend and protector. Ang kaisa-isang taong nakakaalam ng buong pagkatao ko.

"Thank you Andrew. I don't know what to do without you" Bumitaw ako sa pagkakayap niya sa kanya.

"Papasok ako pero sa school na pinapasukan mo, i want you to be my classmate" he smiled and messed my hair, i pouted.

"Kahit seatmate pa tayo, my princess. Anyway i gotta go, i need to fix you papers. See you after lunch." Ngumiti ako sa kanya "see you and take care".

Later on my marketing teacher came together with my personal secretary. She gave me new set of books and module to study and memorized. After one hour and thirty minutes of discussion were already done. I already told to my teacher about my planned about entering school, she was happy and still willing to help me in my studying. I smiled and thanks her. I let my personal secretary rest after that.

Andrew came home early in what he told time , so we ate lunch together. Niyaya niya ako sa likod ng mansion para mag-usap. Sumunod ako sa kanya malayo pa lang ay kita mo na ang tree house na pinasadya ko sa Papa ni andrew, sa ilalim niyon ay may may dalawang duyan. Nauna nang umupo si Andrew sa isang duyan kaya umupo narin ako sa isa pa. Maya-maya pa ay binuksan na nito ang brown envelope na kanina pa nito hawak at nilabas ang mga papel, binasa ko mga iyon.

"Margareth Zyberth. Enrolled at Forbes Academy with the course of Business Administration" tumingin ako sa kanya

"Enrolled ka na, one week from now second semester will start at doon ka na papasok" that fast? Pumikit ako bago ay ngumiti

"Thank you Andrew" tumango ito sa akin at dahan-dahan ginalaw ang duyan "But be careful to your words and action your parent is ready to kill to find you. You better change your look beside this is the first time na lalabas ka ng hacienda at makikita ng lahat kaya walang magiging problema". sumangayon ako sa sinabi niya. Saglit pa kaming nanatili sa likod ng mansion pagkalaon ay pumasok narin para makapag-pahinga na.

THE REASON WHY ANDREW is busy because we're going to mall to buy our school stuff. I learned from andrew that FA is not allowed to wear uniforms. I sighed. Tommorow is the day. I'm going to attend school again but as Margareth Zyberth.

Umupo muna ako habang naghihintay kay Andrew. He's giving our private personal body guard instruction. Lumapit ito sa akin at hinawakan ang isang kamay ko, hindi ko iyon pinansin at binigyan ng malisya lagi niya naman ginagawa sa akin iyon simula ng mag-kakilala kami almost four years ago. Inilalayan niya akong sumakay sa front seat ng kotse at mabilis na umikot sa driver seat at pumasok doon. He started the engine, he let our body guard passed before he drove off.

Ilang minuto na kami sa biyahe pero wala parin nag-sasalita sa amin. I wonder what's Andrew thinking this time. I cleared my throat before i speak to him.

"Andrew what were you thinking?" mahinang tanong ko sa kanya. He shakes his head and smiled to me.

"Nothing. I'm just focusing in driving" i nooded to him and not bother to speak again because i don't want him to be disturbed by me.

Minutes later tumigil ang kotse sa labas ng isang malaking building, it was the mall. Nauna akong bumaba at lumapit sa pintuan ng driver seat and wait andrew to come out. "Akala ko naman pag-bubuksan mo na ako!" tumatawa niya sabi na kinatawa ko narin.

Sabay kaming naglakad papuntang entrance ng mall. After the little inspection by the guard nakapasok narin kami at dumiretso sa NBS. Bumili lang ako ng mga notebook at signing pen, i don't need bags dahil marami ako niyon sa mansion at hindi pa nagagamit. Matapos namin magbayad ay niyaya ako ni Andrew na kumain pero tumanggi na ako na agad niya naman na naintindihan, hindi ako pwedeng magtagal sa public places. Mabilis kaming nakauwi at kumain ng dinner. After doing my night routine ay padapa akong nahiga sa kama.

Tommorow is the day.

Welcome to my first ever story.
Keep reading!
Keep safe everyone. Pandemic is getting worst. Makinig sa mga paalala ng mga front liners. May mga pamilya rin silang gusto makasama

#coronavirus

Princessdoesnotcry