His Memories (His Series#2)

One

Kit

"Why don't you get Criminology instead?" Dad said while we eat our dinner.

"I'll be better if I take Business Management Dad. Mahihirapan lang ako doon-"

"Kier took Crim and he's good at guns. Magagamit niya yun kaysa sa Business Management." He cut me off.

I didn't answer. I don't want to disturb our dinner.

Wala na rin naman na siyang magagawa dahil nakapag enroll na ako kasama ang barkada kanina. And Dad got mad because I did not follow him.

I did not took Crim just because it's a difficult course but I don't want to be like Dad. I don't want to be a police or any similar to it.

Dad is a retired Police General. It is difficult. Pakiramdam namin laging may banta ang buhay namin lalo na nung nasa pwesto pa siya. We don't have a social life. We don't have any social media accounts. Our security are always at risk.

Ang hirap itago ng identity lalo na kapag may nakakalaban si Dad na taga politika. Minsan na rin siyang naipit pero may paninindigan si Dad sa trabaho niya. Medjo naging malaya na kami matapos niyang magretired.

We are his third family actually. Namatay ang una at pangalawang asawa ni Dad. Tig-isa ang naging kapatid namin doon. Tatlo naman kami kay Mom. Nasa ibang bansa ang mga kuya namin at minsan lang umuwi para mabisita si Dad.

"What's with that face, bro?" Ani Nathan ng magkasalubong kami sa hall. Papasok na rin pala siya.

Nathan is one of my best best friends. Magkaklase kami. Also, Kerich. Ang isa pa naming barkada, si Carlo. Kaya lang ay civil engineering siya.

"Napagalitan yan." Halakhak ni Ken na nasa likod na pala namin.

"Damn it." Bulong ko na lalong nagpatawa sa kanila.

"Dapat kase pre nag Crim ka na." Pang aasar pa lalo ni Nathan.

Sinapak ko siya sa braso. Napangiwi siya.

"Alam niyo naman na ayoko non. After I take Crim, pipilitin niya akong mag pulis. Lalong ayoko!" Sabi ko at padabog na ibinaba ang bag ko sa upuan ko.

"May point si Kit, Nathan. Magagamit din niya naman sa business nila ang course natin." Sabi ni Ken at umupo na sa likuran ko si Nathan naman sa harap ko.

Yeah! Kaya nga ito ang kinuha ko para may panglaban ako kay Dad. Three leading security and investigation agency ang meron kami. We also have a resort sa Batangas. Si kuya Kier naman ang nagha-handle ng guns and explosive na business namin. Kaya magagamit ko talaga ang course ko na'to!

An accident change our lives. Carlo is in critical condition while his girlfriend, Lauren died immediately.

Mas lalo pang naging worst ang taon na 'yon ng sinubukang magpakamatay ni Carlo. We understand his situation. Even me, if I where him, I'll took my life to death. It's nonsense anyway.

That's why Carlo's Mom and Dad request for our service. Body guards. At first ayaw pa ng kumag pero dahil sinabi kong di naman sila totally nakasunod sakanya pumayag na siya.

He is even lonely for what happened, kaya todo support kami sa gago. Yun nga lang matibay pa rin ang pagmamahal niya kay Lauren.

I'm in my office ng tumawag si kuya Kier.

"Hello." I said over the phone while I put down my things. Kakadating ko lang din kasi.

"Kit, meron akong charity event mamaya na pupuntahan dapat but I can't. Nakalimutan ko yung event. Graduation pala ng mga nagtraining last month." Sabi niya at parang nasa sasakyan pa siya dahil sa ingay ng mga busina.

"So, what will I do now?" Sabi ko at naupo sa swivel chair ko.

"Ikaw na muna ang magrepresent sa akin doon sa charity event. Thanks Kit. I'll send you the details. Bye."

"Wait! What the-" Napabuga na lang ako ng hangin dahil sa inasta ng kapatid ko.

Mabait naman si Kuya at maasahan kaya lang madalas siyang ganito, magpasa ng trabaho sa akin. Tss.

Si Kuya Kier kase ang President and Training Head namin since siya ang humahawak ng mga shooting range habang pinasa naman niya sa akin ang pagiging CEO na dating pwesto ni Dad.

Nakita ni Dad ang pakinabang ko ng makuha namin ang mga malls, hotels at restaurants ng Cresencio Group of Companies.

Kuya Kier:

Missionaries of Charity Manila. 10am

Halos ibato ko ang cellphone ko sa nabasa kong text galing kay Kuya.

I cursed.

Mabilis akong nagpaalam sa sekretarya ko. I cancel my after lunch meeting. Damn.

I beeped once my black Audi before I entered. I pinned my location first and drift away my car faster.

It almost 9am and I need to be there by ten. Wait. Why do I need to rush? Argghh! Padarag kong hinampas ang manibela para sa busina. Nakakainis Taguig to Manila? Seriously? Tapos trapik pa? Great!

One and forty five minutes ang naging byahe ko. I'm late.

Nang makapasok ako sa compund ay mabilis akong nagpark.

Dinampot ko lang ang cellphone ko at mabilis na pinatunog ang sasakyan ko.

Agad akong naglakad patungo sa maingay na parte ng lugar. Malamang ay kanina pa sila nagsimula.

Tumingin muna ako sa wrist watch ko bago bumati. 11am exactly.

"Good morning." Bati ko sa mas mababang boses.

"Ay, kalabaw!" Halos mapatalon ang isang madreng nilapitan ko. "Pasensya na hijo, ano bang maipaglilingkod ko sayo?" Sabi niya habang nakahawak pa rin sa kanyang dibdib.

Napangisi ako sa kalabaw. Ang gwapo ko namang kalabaw. Tsk.

"I'm Kit Villanueva, brother of Kier Villanueva. I'll represent him for today, Ma'am." Magalang kong sabi.

"Tumawag nga siya hijo. Akala namin ay hindi ka na rin makakapunta." Sabi ng matandang madre at ngumiti. "Chalzea" tinawag niya ang isang babae sa malayong gilid niya. Ang paglingon nito sa amin ay tila ba slow motion. She smiled sweetly as she turned to us.

I don't know what I saw but I feel something strange in my chest.

"This is Mr. Villanueva, one of our sponsor. Samahan mo naman siya na makaupo."

Nakangiti pa rin ito habang kinakausap ng madre. Hindi naman siguro siya madre dahil nakasibilyan siya.

"Good morning, Sir. Dito po tayo." Hindi pa rin naalis ang ngiti niya paglingon niya sa akin.

Sinundan ko siya. Pinaupo niya ako di kalayuan sa pinanggalingan namin kanina. May nakita rin akong mga nakapormal sa lamesa namin. Siguro ay mga sponsor din.

"May gusto po ba kayo sir?" She asked me still with her smile.

Napangiti rin ako sa tanong niya.

"Ikaw." Nakangiti kong sagot.

Nakita ko ang paglusaw ng ngiti niya. Ngumiti siya muli kaya lang ay may tumawag sa kanya.

Hindi na siya lumingon sa akin matapos siyang tawagin sa unahan.

Kinuha niya ang gitarang iniabot sa kaniya at umupo sa upuang inilahad sa kaniya sa unahan.

Inikot ko ang paningin ko at nakitang puro bata ang narito. Ngayon ko lang napansin. Siguro ay masyado akong naging occupied sa babaeng yon.

She smiled sweetly again. Parang tinutunaw ang puso ko sa bawat ngiti niya.

Damn it.  What's with her smile?

---
Chalzea pronounced as Shal-zeya