Fix you

5

De volgende dag word ik op kantoor geroepen.

Ik ben benieuwd of het gaat over mijn nieuwe familie of over het akkefietje van gisteren tussen mij en de nieuweling. 

Een begeleidster houdt de deur voor me open en ik ga zitten in een onconfortabele stoel. Ik ben alleen dus ik neem aan het dat het over mijn oh zo leuke nieuwe familie gaat. 

"Goedenmorgen Amelie. We hebben heel wat dingen te bespreken vandaag." 

Ik ben verbaasd als Anna tegenover me gaat zitten. Normaal ga ik alleen voor één-op-één sessie's naar Anna en zit ze niet tegenover me als ik op kantoor moet komen. 

"Je zult zeker verbaasd zijn om mij tegenover je te hebben," beantwoord ze mijn gedachten, "maar ze dachten dat het beter was als ik wat dingen met je besprak vandaag in plaats van degene die het eigenlijk zou doen aangezien wij op zich wel een kleine band met elkaar hebben."

Ik knik en Anna gaat verder.

"Ik heb niet zulk leuk nieuws voor je Amelie. Gisteren is Harry erg kwaad geworden over wat je hebt gedaan. Ik had beter op moeten letten want ik heb niet gezien wat je gedaan hebt maar wat je hebt gedaan is niet aardig. Wil je mij jouw kant van het verhaal vertellen?

Ik schud mijn hoofd en pulk aan mijn nagellak. Die stomme nieuweling, beetje dingen verklappen. Dat hij zijn zelfbeheersing nou niet kon bewaren, is niet-.
M'n gedachten worden onderbroken door Anna.

"Dan moeten we het helaas hierbij laten. Je krijgt wel straf voor wat je hebt gedaan. Jullie moeten beide uit elkaars buurt blijven en je mag voorlopig niet in de grote zaal komen." 

Ik kijk verontwaardigd op naar Anna. "Maar dat kun je niet maken! Dan kom ik dus nooit meer uit mijn kamer! Wat is dit voor onzin zeg! Alleen maar omdat hij-.

En weer wordt ik onderbroken door Anna.

"Dit zijn nou eenmaal de consequenties voor wat je hebt gedaan Amelie, het is niet anders. Het betekent niet dat als je niet in de grote zaal mag komen dat je ook geen cursus mag volgen. Eventueel kun je gaan schilderen of -"

Dit keer onderbreek ik haar. "Ja daag, dat ga ik dus echt niet doen hé. Ik blijf wel de rest van mijn leven op die verrote kamer. Bedankt newbie." 

Anna zucht. "Denk er nog maar even over na oké. Dan het volgende. Je kent de procedure met nieuwe familie onderhand wel aardig en je weet dat wij alles moeten vermelden aan een aankomende nieuwe familie. Aangezien er gisteren weer iets gebeurd is waar jij in deelnam, hebben wij dat, vanwege de procedure, verteld aan de familie waar jij geplaatst zou worden. Ze hebben goed overleg gehad en nagedacht. Ze hebben ervoor gekozen om even te wachten en jou niet op te nemen in hun gezin."

Zodra Anna dit gezegd heeft, voel ik een steek maar ook oplichting. Dat bekent dus dat ik niet naar een andere familie hoef. Maar ook dat ik hier achterblijf, straks ook nog zonder Charlotte.

"Oh." Is alles wat ik zeg.

"Kun je me vertellen hoe je je daarbij voelt?" Vraagt Anna zacht.

Ik haal mijn schouders op en hoor haar zuchten. Ze weet dat ik toch mijn mond stijf dicht houd.

"Ik heb nog iets wat ik je moet vertellen en dit ga je denk ik niet zo leuk vinden."

Ik kijk op naar Anna die haar blik op de tafel houdt. Ik zie dat zij zelfs nu bang is voor mijn reactie op dit nieuws. En zodra de woorden met het nieuws haar mond verlaten, word ik bijna bang voor mijzelf.