Fix you

6

Ik zit op de vloer in mijn kamer. Er liggen overal kapotte spullen, zelfs mijn bed is niet meer heel.
Ik kijk naar mijn handen die onder het bloed zitten.

Ineens voel ik de tranen over mijn wangen lopen, iets wat al lang niet meer gebeurd is. 

Gisteren na de sessie verloor ik mijn zelfbeheersing. En flink ook. Ik ben volgens mij nog nooit zo boos geweest in mijn leven. 
Dat ben ik wel eens, toen mijn ouders me hierheen brachten. Toen was ik ook zo boos. Maar nu ben ik niet alleen boos maar ook verdrietig. En dat maakt me alleen maar bozer.

Gisteren hoorde ik dat Charlotte zelfmoord gepleegd heeft. Ze was een paar dagen bij haar nieuwe familie. Ze deed het super goed totdat ze pillen vond in het medicijnenkastje. 
Ze hebben haar gevonden in de badkamer.

Niemand weet wat de reden was, niemand heeft een idee. Maar ik weet wel dat ze niet gelukkig meer was. Al heel lang niet meer. Maar dit had ik niet zien aankomen, daarom doet het zo'n zeer.

Er wordt op de deur gebonst en er komen twee mannen binnen. 

"Amelie, opstaan. Je wordt naar de isoleercel gebracht."

En daar zit ik dan. Ik heb geen idee hoelaat het is, welke dag het is en of het ochtend of avond is.

De tranen zijn gestopt maar mijn boosheid blijft. 

Voor mijn gevoel zit ik hier al een week als de deur opengaat. Ik word weer naar mijn eigen kamer gebracht. Al mijn spullen zijn weggehaald maar er staat wel een nieuw bed.

"Over een half uur beginnen de cursussen, douche je en kleed je om want over een half uur moet je naar een schildersles."

Ik zucht maar doe dit keer wel wat er van me gevraagd wordt. En zo lig in 20 minuten later op bed, te wachten tot ze me op komen halen.

De deur gaat open en ik word meegenomen naar een zaal. Er liggen overal spullen en het lokaal ziet er vies uit. Ik ga op een kruk zitten en kijk naar de begeleidster die vooraan de klas bezig is. Ik ben op haar na de enige in het lokaal. 

Er worden meer meiden en jongens binnen gebracht totdat we met ongeveer 10 man in het lokaal zijn. 

De begeleidster geeft ons de opdracht om je emotie te schilderen op het lege doek. Ik sta voor mijn doek en ik ben aan bedenken wat ik ga schilderen als de deur opengaat. 

Een man komt binnen die Harry aan zijn arm meesleurd en hem half het lokaal in gooit. 
"Sorry Eva, hij wilde eerst niet. Succes."

De man verdwijnt en Harry staat midden in het lokaal met zijn handen in zijn zakken.

"Juist, ga maar naar een doek toe en vraag degene naast je maar wat de opdracht is." Verteld de vrouw en buigt zich weer naar een leerling toe.

Harry kijkt mijn kant op en ik draai snel mijn hoofd weg. 

"Hee."

Ik zucht en kijk naar de jongen naast me. 

"Wat kom je doen?" Vraag ik geïrriteerd en pak een kwast.

"Uh ik kwam vragen wat de opdracht is en-." 

"Vraag dat maar aan iemand anders, ik ben bezig." Kap ik hem af.

Harry zucht, mompelt wat en loopt naar een ander meisje toe. Ze beginnen te lachen en ik zie aan haar houding gewoon al dat ze met hem flirt. 

"Hee Harry?" Roep ik.

Hij draait langzaam zijn hoofd om en zijn glimlach verdwijnt van zijn gezicht als hij ziet dat ik hem roep.
Ik weet niet wat ik moet zeggen maar ik wil hem weg hebben bij dat meisje. 

"Wat?" Roept hij geïrriteerd terug.
 
"Uh kan je me helpen?" Vraag ik met glimlach. 

"Vraag dat maar aan iemand anders, ik ben bezig." En hij draait zich weer om naar het meisje. 

~

Er zijn een paar dagen voorbij gegaan sinds de schilderles. 
Ik kan je vertellen dat de schildersles geen succes was. Voor dat meisje in ieder geval, ik hoop dat ze een kale plek op haar hoofd heeft. 

Ik mocht voor drie dagen geen cursussen meer volgen dus op het eten na, ben ik alleen maar in mijn kamer geweest. Vandaag mag ik eindelijk weer deze kamer uit en ook al vind ik de cursussen niks, het is beter dan op deze muffe kamer zitten.

Ik word opgehaald door een beveiliger en mag me eindelijk na drie dagen normaal douchen. Als mijn 5 minuten douche tijd voorbij zijn, wordt er op de deur gebonkt. 

"Aankleden, je cursus begint zo."

En na tien minuten zit in een lokaal te wachten op de rest van de groep. Ik mocht niet kiezen welke cursus ik wilde doen dus nu zit ik bij een schrijf cursus. 

De deur gaat open en er loopt een vrouw naar binnen. Ik denk dat ze de docente van deze cursus is, ze knikt kort naar me en loopt naar de voorkant van de klas. De deur gaat weer open en Harry komt binnen. 

Ik wend mijn blik af en hoor zijn voetstappen dichterbij komen. 

"Is je jaloerse bui over?" Grinnikt Harry als hij naast me aan de tafel schuift. 
Ik rol met mijn ogen.

"Jep." Snauw ik terug en Harry grinnikt nog een keer.

Mijn oog land op het boekje wat voor Harry op de tafel ligt,
"Wat heb je bij je?"Vraag ik hem nieuwsgierig.  

"Vertel ik je niet." Zegt hij met een voldane glimlach.

"Oké dan niet." Zeg ik en ik wil al ergens anders gaan zitten als hij mijn pols pakt.

"Tenzij.." Begint hij. 

"Tenzij wat?"

"Tenzij je een keer aardig tegen me doet." En daar is de stomme glimlach weer, 

Ik voel een glimlach over m'n lippen trekken maar ik probeer hem te verbergen. 
"Glimlachen is niet verboden hoor." HIj duwt zachtjes met zijn schouder tegen die van mij en ik zucht.

"Oké ik zal proberen aardig te zijn. Ga je me nu vertellen wat je bij je hebt?" 

"Nou kijk.." En net op het moment dat Harry begint met praten, komen er mensen binnen.
Hij wendt zijn blik af naar de tafel. Ik leg mijn hand op zijn arm als ik zie dat hij het volgens mij jammer vindt dat hij het niet kon vertellen.

"Later?" Vraag ik zachtjes en zijn ogen ontmoeten die van mij.
"Later." Glimlacht hij en nu ben ik blij zijn glimlach te zien.