Fix you

8

Vandaag hebben we de rondleiding door de stad en ik heb er best wel veel zin in.
Er gaan super veel begeleiders mee om te voorkomen dat er iemand uit de groep wegloopt.

Ik zit in een groep met ongeveer 30 anderen en gelukkig zit Harry ook bij mij in de groep.

Het verbaasd me dat Harry bij mij in de groep zit. Gisteren toen hij me in de gang zoende, werden we betrapt door een begeleider. Relaties zijn niet verboden in het huis maar ze worden niet op prijs gesteld. En na de preek die we gisteren kregen, was dat wel duidelijk.

Harry trekt zich daar blijkbaar niks van aan en pakt mijn hand zodra we naar buiten stappen.

We beginnen de rondleiding bij een winkelstraat. We staan voor een oud gebouw en om onze groep staan alle begeleiders. Ik zie Harry ook rondkijken, niemand luistert volgens mij naar de vrouw die allerlei dingen aan het vertellen is.

Ineens loopt de groep weer verder en lopen Harry en ik als schaapjes in een kudde achter de rest aan. We komen steeds meer achterin de groep te lopen maar de begeleiders zorgen ervoor dat we wel bij de groep blijven.

Na een tijdje rondgelopen te hebben en een aantal gebouwen bezocht te hebben, komen we op een plein met allemaal verschillende terrasjes. Het is super mooi weer en de begeleiders besluiten dat we een drankje gaan doen. We mogen geen alcohol drinken omdat sommige met een verslaving te maken hebben gehad.

Een jongen uit de groep, die ik herken als Nick, staat ineens op en grijpt 1 van de begeleiders bij zijn kraag. Het is niks nieuws want het gebeurt dagelijks in het huis.
Twee begeleiders pakken hem op en slepen mee over het terras. Ik dénk dat hij naar het huis moet, helaas.

Ik drink van mijn drankje als ik een hete adem voel in mijn nek. "Zin er om van tussen te gaan?"
Ik kijk verbaasd om. "Bedoel je als Nick ervantussen gaan of wil je ervan tussen gaan zónder hulp van de begeleiders?"

Harry grinnikt. "Je wordt steeds beter in het onthouden van namen."
Ik verslik me in mijn drankje wat een blik oplevert van de begeleider die een stukje verderop aan een tafeltje zit. Zodra ik glimlach, draait hij zich snel weer om naar de begeleidster naast hem.

"Ik ben het gewoon zo zat Em. Altijd maar luisteren naar anderen. Ik ben verdomme 21 en ik heb nog nooit een keer kunnen leven zoals ik dat zou willen." Harry zucht en haal een hand door zijn haar.

"Hoe zou je dan willen leven?" Vraag ik hen. Harrys ogen beginnen te twinkelen en hij glimlacht.

"Zou je daar achter willen komen?" Hij neemt een slok van zijn drinken en kijkt me aandachtig aan/
Hij zet zijn lege glas neer en komt dichterbij zodra ik knik.

"Dus wat zeg je er dan van? Zin om er van tussen te gaan?"

Ik kijk twijfelend naar de begeleiders die verderop zitten. Ik zit alleen met Harry aan een tafeltje. Tussen ons in staan zeker 4 of 5 tafeltjes met allemaal anderen mensen. Maar ze zorgen er wel voor dat altijd minimaal 1 begeleider zijn of haar ogen op ons gericht heeft.

"Hoe dan?" Fluister ik. Ik schuif mijn stoel naar die van Harry toe.
Hij kijkt naar me en ik zie dat hij onder de indruk is.
"Wat?" Sis ik. "Niet verwacht dat ik het zou doen, Styles?"

Hij bijt op zijn lip en schuift mijn stoel nog dichter naar die van hem toe. "Hmm niet echt."

Ik kijk hem beledigd aan. Ook al snap ik hem wel. Ik heb slechte en spannende dingen in mijn leven gedaan maar dit lijkt wel gekkenwerk.

"Nou goed." Gaat hij verder, als hij mijn vastberaden blik ziet. Hij schuift dichterbij op zijn stoel en knikt met zijn hoofd naar beneden, ik volg zijn blik.
Onder de tafel wijst hij naar een aantal gebouwen verderop. Het lijkt een soort winkelcentrum te zijn.

"Als we daarheen sprinten, rennen we de winkelstraat door en gaan dan linksaf. Daar is nog een winkelstraat, die rennen we ook door. Aan het einde rechts staat een enorm warenhuis. Daar verstoppen we ons in tot vanavond en dan zien we vanaf daar wel verder."

Ik knik langszaam en probeer de volgorde van het rennen in mijn hoofd te stampen.

"Dus straat, links, straat, rechts, verstoppen?" Herhaal ik. Harry knikt maar ik zie hem twijfelen.
"Wat is er, mis ik iets?"

"Uh ja, het warenhuis staat wel leeg.
"Dus?"
'Dus we moeten zonder geluid te maken, zorgen dat we binnenkomen."
"Du."

"En dus," onderbreekt hij me, "is dat niet makkelijk aangezien er houten planken voor de ramen geslagen zijn. Ik weet dat er aan een zijkant, de planken weg zijn maar ik kan me niet meer herinneren welke kant dat was en welk raam. Dus we zullen het erop moeten gokken."

Ik blaas een pluk haar uit mijn gezicht en besluit het gelijk maar in een paardenstaart te binden. Harry pakt mijn hand vast zodra ik klaar ben.

"We zullen vanaf dan veel moeten gokken Em. Durf je dat aan, met mij?" Harry kijkt me met een doordringende blik aan en ik slik. De zenuwen beginnen nu echt te komen.

"Ja." Zeg ik vastberaden.

Op het moment dat het woord mijn mond uitkomt, slaat Harry op de tafel. Dan gaat het snel, 3 mensen naast ons tafeltje, waarvan ik niet kan zien wie het zijn, staan op en beginnen ineens te vechten. Het gaat met veel lawaai en geweld maar lang kan ik niet kijken.
Harry pakt mijn hand en sleurt me mee.

En ineens begint hij keihard te rennen.