Tekne

1.0

İyi okumalar^^

Kulaklıklarım kulağımda, hayatı sorgulama seansımı devam ettiriyordum. Deniz her zamandan daha fazla dalgalıydı, dalgalar kıyıya vurdukça gözlerim daha da doluyordu. Ben üzülüyorum ve bu hayatta daha çok üzülen insan olduğunu düşünüp fazlaca üzülüyordum. Katlanamıyordum belki de yaşamaya. Neden boğularak ölmeyeyim? Emin adımlarla denize doğru yürüyordum. Acılarım bana ağır geliyordu ve bu acıları denize bırakıp gitmenin vakti gelmişti.

Kulaklığımı çıkarıp kumların üzerine koydum. Güneşin batmasına yakın bir zamandı. Derin bir nefes aldım ve ayaklarımı soğuk deniz suyuyla buluşturdum. Geriye dönüp baktığımda kulaklığımda aynı şarkı tekrarlarca çalarken ben yavaş yavaş yok olacaktım. Kim bilir belki biri kulaklığımı bulup onu sahiplenirdi.

Yüzdüm... Canım çıkana kadar yüzdüm şayet kendimi boğulmaya mahkum bırakamadım. Olmuyordu. Yorgun düşüp tekrardan kıyıya yüzemeyecek hale gelmediğim sürece bu hayattan kopmam kolay olmayacaktı. Kendimden nefret ediyordum. Ölmeyi bile beceremiyordum.

Gün batımı uzaklaştıkça onu yakalama hissiyle bütün enerjimi harcıyordum. Kıyıdan uzaklaştım, güneşe yaklaştım. Yaklaştığımı sandım. Ellerime baktım soğuktan moraran parmaklarım titreyen bedenim aslında o kadar da beceriksiz olmadığımın göstergesiydi. Gülümsedim, son bir defa bu iğrenç hayata, geçmişteki ve şu an ki başarıma, huzuru hissetmenin umuduyla. Gözlerim ağır ağır kapanırken küçük bir teknenin bu tarafa doğru geldiğini gördüm. Gülümsememi bozmadım lakin her şey için çok geçti...

Hayatın biteceğini ve yeni bir hayatın başlayacağını düşünürdüm fakat yaşadığım hayatın içinde tekrardan yeni bir hayata başlayabileceğim hiç aklıma gelmezdi. Kim bilebilirdi ki bir insanın hayatımı yeniden başlatabileceğini? Bundan onun bile haberi yoktu...

- Yeni bir kurgu ile buradayım. Umarım devamı gelebilir. Dedteklerinizi bekliyorum...