𝕀'𝕞 𝕡𝕝𝕒𝕥𝕠𝕟𝕚𝕔 𝕥𝕠 𝕙𝕚𝕞, 𝕙𝕖 𝕚𝕤 𝕥𝕠 𝕤𝕠𝕞𝕖𝕠𝕟𝕖 𝕖𝕝𝕤𝕖. [✔]

𝕂𝕒𝕝𝕓𝕚𝕞 𝕔̧𝕠𝕜 𝕜ı𝕣ı𝕝𝕞ı𝕤̧𝕥ı

~"İyi misin?.." başlıklı hikayemede bakarmmısınız? PLS 🥰

Burnuma dolan kötü hastane kokusuyla gözlerimi açtım. Kafamı sol tarafa çevirince koltukta uyumuş bir adet Vernon görmeyi beklemiyordum. Ona bakarak tebessüm ettim ama, gülüşüm yüzümden düşmüştü. Çünki koltukta uyuyanın Hyunjin~ olmasını çok istedim. Gözlerim dolmuştu ve Vernon yavaş yavaş uyanıyordu. Uyandığı anda bana baktı ve tatlı bir tebessüm etti. 

"Şimdi iyi misin Soomin?~"

"İyiyim Vernon!~" dedim tebessüm ederek. Kafamı aşağı eğdim ve utanarak konuştum.

"Şey.. Vernon.."

"Efendim Soomin?~"

"Hyunjin~ geldi mi?" dedim kafamı aşağı eğerek. O ise göz devirerek ve sinirli sesiyle konuştu.

"Hayır gelmedi!" dedi ve kapını çarpıp gitti. Ama arkasında meraklı bir ben bırakmıştı. Neden sinirlendiğini bilmiyordum. Ama cidden çok üzülmüştüm. Hyunjin'in gelmesini o kadar çok istiyordum ki anlatamam. Ama bir an önce bu hastaneden de çıkmak istiyordum. Hemşirenin odaya girmesiyle tüm düşüncelerimle kurtulmuştum. Bana iyi olduğumu söyledi ve artık taburcu olacağımı..

.

.

.

Hastaneden çıkmıştım ve etrafıma bakınarak Vernon'u arıyordum. Ama bulamayacağımı anlayıp evime gitmeye karar verdim. Ama evime değilde Hyunjin'in evine gitsem iyi olur. Hem barışmış oluruz. 

.

.

Hyunjin'in evine vardığımda heyecanlanmıştım ve neden olduğunu bilmiyordum. Ama bir an gözlerime inanamadım. Kalbim çok kırılmıştı. İki adım geriye sendeledim. Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı. Kendimi ölüden farksız hissedebiliyordum ve bunun sebebi ise...