𝕀'𝕞 𝕡𝕝𝕒𝕥𝕠𝕟𝕚𝕔 𝕥𝕠 𝕙𝕚𝕞, 𝕙𝕖 𝕚𝕤 𝕥𝕠 𝕤𝕠𝕞𝕖𝕠𝕟𝕖 𝕖𝕝𝕤𝕖. [✔]

𝔽𝕚𝕟𝕒𝕝

"Bırak kolumu Hyunjin." 

"Beni bırakamazsın Soomin!" dedi sarhoş olan Hyunjin. Hala kolumu ellerinin arasından kurtarmak için direniyordum. Ne diye bu bara geldim ki, üstelik onunla karşılaşmak hiç iyi olmadı.

"SENİN BİR SEVGİLİN VAR !" elini bileğimden çekti. Bileğim kızarmıştı, Hyunjin iki adım geriye gitti ve saçlarını kaşıyarak...

"Doğru, benim bir s-sevgilim v-var." yüzüme bakmıyordu, kendinde değildi. Sendeledi tam düşeceği sırada kolundan tuttum. Düşmesini engellemiştim ama çok ağırdı. Kolunu omuzuma attım. Hyunjin deli gibi gülüyordu. Bu hallerinden korkmaya başlamıştım.

.

Onu evime getirdim ve getirdiğim gibi koltuğa attım. Yastığa sarılmış uykuya dalmıştı. Çok tatlı uyuyordu. Odama gidip bir battaniye ve bir yastık getirdim. Hyunjin'in kafasını kaldırdım ve yastığı kafasının altına koydum ve battaniyenide üstüne örttüm. Onu izlemeye başladım. Özlemiştim bee bu yüzü. Kokusunu çok güzeldi.. Kolumu koltuğa koyup, elimi çenemin altına koydum ve onu izlemeye başladım. Bir kere öpsem nolucak ki?.. Ona yaklaştım ve dudağına bir buse kondurdum. Bir an kedime geldim. Napıyorsun sen Soomin, onun bir sevgilisi var seni sevmiyor ki o.. Hyunjin mızıldanmağa başladı.

"S-s-" ne diyordu bu yaa.

"S-sun Hee, özledim seni." demişti Hyunjin. Üzülmüştüm.. Ne sandın Soomin seni seveceğini mi? Odama gittim ve üstüme rahat bir şeyler giyinip uykuya daldım.

.

.

Hyunjin'den..

Sabah kötü bir baş ağrısıyla uyandım. Koltuktan doğruldum, burası... ama burası Soomin'in evi. Ben neden buradayım. Dün gece ne oldu? Hiçbir şey hatırlamıyordum. O sırda Soomin medivenlerden uykulu halde iniyordu. Onun yanına gittim ve bileğinden tuttum. Şaşırmıştı..

"Beni neden buraya getirdin APTAL!"

"B-bırak." gözleri dolmuştu.

"Seni sevmediğimi kaç defa söyledim, anlamıyormusun SENİ SEVMİYORUM ve sen beni kendi evine getiriyorsun. Sun hee öğrense nolucak haa? CEVAP VER!"

"D-dün sarhoştun saçma sapan k-konuşuyordun, bayıldığın için bende seni evime getirdim." bileğini bıraktım. Bileği morarmıştı.. Hiçbir şey söylemiyor sadece yüzüme bakıyordu. Telefonunun çalmasıyla eline aldı ve gelen kişiyle konuştu. Telefonda ne söylediler bilmiyorum ama Soomin'in elinden telefonun düşüşüyle çok kötü bir haber olduğu belliydi. Gözünden bir damla yaş aktı.

"M-min J-joon." 

.

.

Şu an yoğun bakımın karşısında bekliyorduk. Min Joon bir araba kazası geçirmişti. Sun hee'yde buradaydı. Malum kuzenler sonuçta. Ameliyat bitince Min Joon'u normal bir odaya almıştılar. Soomin'e baktığımda ise bileğini tutuyordu, galiba acıyordu. 

.

.

Min Joon'u normal bir odaya almıştılar. Sun hee'ye baktığımda koltukta uyuya kalmıştı. Soomin'e baktığımda ise uyumamak için kendini zorluyordu. 

.

1 ay sonra..

Soomin'den..

Mezarın başında oturmuş ağlıyordum. Mezarda yazan isime baktım..

Kim Mi Hi
D.T: 03.07.2014
Ö.T: 14.08.2020

O daha çok küçüktü. O ölmemeliyidi.. Ben onu iğleştirceğime söz vermiştim.. Ama o şuan toprağın altında uyuyor.. Birisi elini omuzuma koymasıyla irkilmiştim. Baktığımda ise bu Min Joon'du. Gözyaşlarımı sildim.. zorla gülümsedim.

"Napıyorsun burda?"

"Mi Hi'nin mezarına gelmiştim." gözümden bir damla yaş aktı. Min Joon bir adım yaklaştı. Gözümden akan yaşı sildi ve konuşmaya başladı.

"Üzülme Soomin. Mi hi seni böyle görmesin kızar valla." gülümsedim.

"K-kızar dimi?"

"Kızar!" dedi gülümseyerek.

Hyunjin onları bir ağacın arkasından izliyordu, kalbi çok kötü olmuştu. Düşünmeye başladı.. 

"Soomin'de mutlu olmayı hakkediyor. Onun mutluluğunu çalamam. Kimle mutlu olursa olsun, onu hep kalbimde sevicem.."

SoN

Okuduğunuz için çok teşekkür ederim..

🌼💛