Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben deliydim, Yorgun ve yalnızdım bir zamanlar. Gece çökerdi üzerime, Uyuyamazdım, sessizce beklerdi sabahlar. Kapıları kapardım üzerime, Sürgüleri yine ben çekerdim. Birkaç gemi yakardım limanımdan, İnsanlar ısınsın isterdim. Yaktığım gemilerin bi anlamı yokmuş, Yaktım yа, dönemedim o gün evime. Ağladım ya, silemedim kendi kendime. İnsanları anladım da, Anlamadılar, bıraktılar beni benimle.
Ben deliydim, Bir anlam ifade etmezdi renkler zevkler, Seversem yürekten severdim. Silersem, hayır ben kimseyi silemezdim. İnsanlar, koca anlamlar içerirdi benim gözlerimde. Bir tek küfür geçmezdi sözlerimde. Keşfedilmemiş şeylerin aşığıydım, Gezmezdim popüler listelerde. Aynalarla sohbet ederdim, Kendi kendime gülerdim. Bir trendim sanki, Hep aynı raylar üzerinde giderdim.
Korkmayın, Ben deliyim hâlâ. Ama yorgun değilim eskisi kadar. Yada yalnız değilim sandığınız gibi. Çok şey değişti aslında, Belki ben bile.. çok değiştim. Radyodan rastgele şarkı açıp dinlemeyi özledim. Ya da araba plakalarından insan isimleri bulmayı. Masallar dinleyip uyumayı özledim. Balkonda uyuduğum zamanlar yıldızları saymayı, Çocuk aklımla rastgele şarkılar yazmayı özledim. Ben deliyim, istesem yaparım yine. Bırakma beni kendimle. Ne olursa olsun, Anla beni her halimle.
