Yürüdü yol boyunca,
Sessizce, kimsesizce.
Attığı her adım yankılandı sokakta,
Birkaç taş sekti kaldırımda.
Yorgundu, bembeyazdı teni.
O hiç bilmezdi kendini.
Yağmur taneleri döküldü tenine,
Bir sığınak bile bulmadı kendine.
Gözleri umutsuz bakıyordu.
Yarası vardı biliyorum, dokundukça kanıyordu.
Aşk nedir anlamam diyordu.
İnsanlar kendini bilmezmiş.
O aşkın ta kendisiydi, bilmiyordu.~onyedihaziranikibinyirmi