Şerefsiz | Texting (TAMAMLANDI)

39 | 🍒 Yokluk🍒

Dün attığım bölümle karıştırmayın yeni bölümdür.

Satır aralarına lütfen yorumları eksik etmeyin arkadaşlar.

Bomba bir bölüm oldu bence sizleri seviyorum.İyi okumalar ballarım 🍒🍒

(Bahar'dan )

Akan göz yaşlarımı artık durdurmaya çalışmadan Bursaya kuzenimin yanına gidiyordum, yaptıklarım, Batuya yaşattığım şeyler o hiç birini hak etmezken ben alt üst edip bir oyuna sürüklemişim gibi olmuştu.

Amacım yoktu,  zaten hem Bahar hem anonim olduğum zamanlar ikili davranıyordum. Ama o zamanlar beni nedense rahatsız etmemişti. Normal günlük hayatımızda ki ilişkimizi o kadar sıklaştırmamaya çalıştım yola anonim olarak başlayıp anonim olarak bitirmek istedim. Ama yaptığım yanlışı yeni yeni anlıyordum.

Batuyu öyle bir karmaşaya sokma hakkım yoktu, Batu bunların hiç birini hak etmemişti. En saf , en temiz şekilde   sevememiştim Batuyu, karşısına geçip bunu itiraf etmek çok zordu ben de kolay yol olan kaçmayı tercih ettim. Ben itiraf etsem vereceği tavırdan korktum. Ne kadar her konuşmamız ciddi olmasa da biz sahte mutlu yüzleriyle içindeki gerçekleri örten insanlardık...

Birbirimize iyi gelirdik belki de ama ben yanlış yaptım, temelleri eksik attım hata yaparak attım evet üstüne örtüp kat atmaya devam edebilirdik ama bir yerde bir patlak verirdi. Batunun bana zararı dokunmamışken benim bencilce davranmam ikili oynamam çok yanlıştı. Batu benim ailemdi yani her şeyimdi, içimdeki o acı hisle havaalanına giriş yapmıştım.

Her şeyin sonu gelmiş gibiydi, kalbimin derinliklerinde olan o yara hiç iyileşmeyecekti. Geceyi Batunun mesajıyla bitirip sabaha onun mesajıyla uyandığım zamanaları, gülüşünde kaybolduğum anları. Ne kadar umursamaz, özgüvenli olsamda aşk insan farklı yapıyordu. Ve ben bugün anladım Batuya aşık olduğumu, evet bir his vardı bu hoşlantıdan fazlaydı ama aşk demiyordum hiç bir zaman bana göre insan bir kere aşık olur hayatında ve ben bu Batu mu emin olamıyordum. Bugün her şeyin farkına varmıştım.

Ben bu şehirden belki bedenen gidiyordum ama ruhum hep burda Batuyla kalacaktı. Çaresizim, elimden hiç bir şey gelmiyor , göğsüm sıkışıyor içimde öyle büyük bir yangın var ki...

Nasıl yeni bir hayata başlayacağıma dair en ufak bir fikrim bile yok. Onca zaman Batuyla beraberken, o kadar anımız varken, geçtiğimiz her yerde onu hatırlatan şehirde Batusuz olmazdım ben, en doğru karar buydu sanırım.

Ne kadar kim olduğumu bilmese de bir alışkanlık vardı, onca süre konuştuk. Anonimi geçtim ben Bahardım onun kardeşinin arkadaşı, beraber gezip arkadaşı nasıl yapabildim ona bunu kendime yediremiyordum.

Babam hayatını kaybedeli bir ay olmuştu, ben ki babamın öldüğünü düşündüğümde ağlamaya başlayan insan ölüm haberini almıştım babamın, üstelik ortalıkta dolanan virüs nedeniyle cenaze namazına bile gidemedim, mezarına koyamadım babamı, son kez veda edemedim. Uzun süredir yurt dışında bir iş kuruyordu ülkeye geldiğinde beklettikleri süre zarfında hayatını kaybetti, benim dair çoğu insanın dalgaya aldığı o lanet virüs başa gelmedikçe anlaşılmıyordu, içimde ki acı çok tazeydi düzgün bir şekilde kimseyle konuşmuyordum. Batu her daim yanımdaydı işte o anda anladım ona yanlış yaptığımı.

Babam gittikten sonra tutunacağım tek dalım Batuydu ama ben Batuyu yaptıklarım yüzünden kaybedecektim, onu bana hayal kırıklığıyla bakan gözleriyle görmek istemedim, çok yanlış yaptım tek bir mesajla onca zamanı böyle silmek yanlıştı ama daha çok acı çekmesinden korktum, oysa o beni en fazla 3 aya unutucaktı ama benim kalbimde izi her daim olacaktı.