I love you... Enemy

Chapter 6

"May sasaihin pala ako sayo..."

"Ano?" Uyy lowkey expecting a confession hahaha. "Ay wala pala haha sige na baka iniintay ka na nila dun" Ok... sabi na kaseng wag mag eexpect eh :'> Huminga muna ako ng malalim bago pumasok sa loob ng office. Pag pasok ko ay nandoon na si Szach. Dahan dahan akong nag lakad palapit sa table kasi KINAKABAHAN AKO AS IN. Feel ko palalayasin na ako dito sa pagkalaki laking mansyon na 'reh. "Can you please hurry up?" Demand ni Szach. Syempre binilisan ko naman kahit halos maihi na ako sa takot. 

"You look so pale Rose. Are you feeling sick?" Tanong sa akin ni tito. You can clearly see the concerned look in his eyes. Baka naman kasi nag o-over think lang ako. Yep, I'm just worrying about nothing. "The reason I called you here is because I THINK we already found the man behind the disappearance of your mother, Rose" At last... after 12 years naniniwala pa 'rin ako na buhay pa si mama. I don't have a proof but i have a feeling she's still alive and right now, that feeling gets stronger. "But what we have here is just his surname and identity" alam kong hindi pa sapat yun para matunton yung kung sino mang halimaw na nasa likod ng pagkawala ni mama but I know this is a step towards it. "Rose naikwento sa akin ni Szachary ang nangyari kanina sa dati ninyong bahay" Ayan na nga. Baka ma miss understood ni tito. "Tito I am very sorry. Hindi ko po alam na-" 

"I understand sweetie. You don't have to explain. Besides Szach found someething suspicious in the door of your house" Nilabas ni tito ang isang turnilyo mula sa drawer ng lamesa niya. "look closely" iniabot niya sa 'kin ang turnilyo. Sa unang tingin mukha lang itong ordinaryong turnilyo pero pag tiningnan mo sa malapitan "H'hala-" Mayroon itong maliit na maliit na camera sa gitna. "It is secret camera. It means there is someone trying to spy on you and your mom. There might be no rust but I could tell this is screwed in your door for a long time. Sinubukan naming i-track kung saan nang galing ito at ito ang lumabas". May ipinakita sa aking papel si tito na may nakasulat na "Lim". I assume na apelyido yun nung kung sino mang kumuha kay mama. "As you assume, Apelyido nga yan ng kumuha sa mama mo. He/she runs an underground company. Mahigpit ang security nila kaya wala pa tayong gaanong alam sa kanila. This person blends perfectly with the people around this town so be careful and alert." 

Ewan ko pero kinakabahan ako. Sino ba naman kasing hindi kakabahan? sa 16 years kong pamumuhay dito sa mundo, di ko alam na may camera pala sa bahay namin tapos ngayon ko lang nalaman? Creepy! Pero That won't be enough to scare me. Alam kong mas nakakatakot ang dinadanas ni mama nagyon. I would do anything to be with her again. "Well, that's it. You can go to your room now. Rose, don't worry. We'll get to the bottom of this, I promise". Nginitian ako ni tito. I suddenly feel safe and I don't know why. Pagkalabas namin ng office, gusto kong mag thank you kay Szach pero di ko alam kung pano. Baka barahin ako eh. Here goes nothing...

"Szach" tawag ko. Lumingon naman siya at tinaasan ako ng kilay. "Thank you..." mahina kong sabi pero sana narinig niya. "Pardon?" Gusto ko nalang lumubog sa lupa. Pag ito di niya pa 'rin narinig. "Thank you" nilakasan ko ng konti yung boses ko. "I can't hear you" 

ARGH!

"Thank you!" He giggled... HE FREAKIN' GIGGLED. why is it so cute :'> "I am just teasing you hahaha. g'night" Did he just said 'good night'? Feel ko pulang pula na yung mukha ko jusme. Kanina lang iniwan niya ako sa bahay namin dati ah. Tapos pinaramdam niya pa sakin na parang pera lang habol ko. He literally treated me like a piece of crap back there. Then why is he acting like a cute babie (at least for my eyes) just now?! May topak ata yun.Umakyat na ako sa kwarto ko at nakita ko si miguel na nag iintay sa tapat. "Oh bakit gising ka pa?" 

"Kinakabahan kasi ako baka kung anong mangyari sa 'yo  pero mukhang okey ka naman kaya matutulog na ko good night :D" Pumasok na agad siya sa kwarto niya. Inintay niya talaga ako? Syempre kinikilig nanaman ako hehe. Pinag papala ata ako. Humiga ako sa malambot na kama at inisip lahat ng nangyare ngayong araw. Napansin ko na may box sa side table ng kama at may nakadikit na papel dito. 

"Oh. Cellphone mo. Pinabibigay ni Dad.  -_-
- Szach "

Just when I thought that this night won't get any cute-er. Binuksan ko yung box at yung cellphone. Prinaktis ko kung pano gamitin yun kasi first time ko magka'ron ng ganto. May nag pop up sa taas nito at dahil hindi ko alam kung paano gamitin pinindot ko nalang. "Szach 'to. Save mo 'tong number na 'to". Pano ko naman 'to ise-save? Malay ko ba kung pano gamitin 'reh. Dahil sa katangahan ko, pumlakda yung cellphone sa pagmumukha ko. May narinig akong nagsasalita sa cellphone. May napindot ata ako. Tinapat ko sa tenga ko yung cellphone tulad nung ginagawa nung mga nakikita ko sa school.

{ Szach: Hello?
 H-hello?
Szach: bat ka tumawag? matutulog na ako. Istorbo ka.
Sorry napindot ko. Di ko kasi alam kung pano gamitin 'to hehe
Szach: Hay. Bahala ka diyan. Magpaturo ka kay Miguel

Sige salamat pala dito... Hello?... Hello Szach?}

Pinindot ko yung kulay pulang bilog nung hindi ko na narinig yung boses ni Szach. Nakatulog na siguro. Di ko alam kung anong gagawin ko kaya natulog na 'din ako.