13.bölüm

373 10 6
                                    

Yürüyordum...

Saatlerce, hissizce belki biraz daha çok yürüsem,hislerimi tekrar bulubilirmişcesine intihara meyilliydim. Bitmişti herşey,
herşeyim.

Annem...
Gitmişti onunla birlikte bende gitmiştim yolun sonunda sanki annem varmış gibi onu bulabilirmiş gibi hiç bıkmadan yorulmadan en son hatırladığım bartuya sarılmıştım daha sonra Bartu beni götürmek istemişti ve arabasını almaya gitmişti ama ben o gelmeden oradan kaybolmuştum çünkü ihtiyacım olan sadece yalnızlıktı annemin kokusunu istiyordum biliyorum o öldü ama ben annemi istiyorum başımı gökyüzüne kaldırdım o sayısız yıldızların arasına çünkü biliyordum annem orada ve beni izliyor bu halim onu çok üzüyordur şimdi ama napıyım anne ben sensiz olmayı sensiz kalmayı hiç düşünmedim ki.

Bi araba önümde aniden fren yapınca irkilerek başımı indirdim arabanın farının ışıgın dan kim olduğunu göremiyordum ışıktan dolayı gözümüde pek açamıyordum doğrusu ellerimi gözlerime kapatarak gözlerimi korumaya çalıştım biranda biri kolumu tutarak sarsınca ellerimi indirmek zorunda kalmıştım. Bartu karşımda gözlerinden bir alev çıkarmışcasına derin ve hızlı nefesler alarak bana bakıyordu.

-SEN NAPIYORSUN BURDA MİRA SANA SADECE BİRAZ BEKLEMENİ SÖYLEDİM SANA BİRŞEY OLUCAK KORKUSUNDAN GEBERİP GİTMEMİMİ İSTİYORSUN NE İSTİYORSUN GÜZELİM HAH. Fısuldarmışcasına konuşarak cevap verdim:

-Ben sadece yalnız kalmak istiyorum Bartu lütfen beni yalnız bırak.

-yalnız falan kalmak yok unut bunu! anladın mı ben olduğum sürece sana yalnız falan kalmak yok! ağlamak mı istiyorsun ağla istediğin kadar ağla bağırmak mı istiyorsun istediğin kadar bağır ama susma sen sustukça herşey susuyor Bi şeylerin bir anlamı kalmıyor sen susma!

Ne söyleyeceğimi bilmiyordum öylece donuk, bir ölü gibi bartu'nun yüzüne bakıyordum.

-bana öyle bakma  bana bu kadar donuk bu kadar hissiz bakma gel benimle hadi güzelim.

-gelmek istemiyorum yalnız kalmak istiyorum lütfen GİT.
Artık ağzımı açıp konuşucak halim bile kalmamıştı ama Bartu anlamıyordu ben yalnız kalmak istiyordum. sadece gökyüzüyle kalmak istiyordum çünkü annem oradaydı yanımda başka hiç kimse istemiyordum. Bartu daha fazla sinirlenerek kolumu tuttu ve arabasına çekiştirmeye başladı içimde kalan son güçle bağırmaya başladım.

-bırak yalnız kalmak istiyorum diyorum anlamıyormusun bırak kolumu bırak.

-yalnız kalmak istiyorsan benim yanımda yalnız kalıcaksın, ağlıyacaksan da bağıracakanda benim yanımda ağlayıp bağırıcaksın o kadar.

-o kadar falan değil bırak kolumu anlamıyomusun ya istemiyorum seni falan git artık.

-başlatma şimdi istemiyorumuna falan benim canımı sıkma yürü.

-sıkarsam nolur lan.

-lan mı? ben sana göstericem lan ne demekmiş bakalım o zaman diyebilicekmisin lan'ı.

-senden mi korkucam al dedim lan derim istediğim kadar.

-bak güzelim artık yürü bir saattir yolun ortasında duruyoruz inatçı keçi gibi yarışıp durma.

-sensin be inatçı keçi bırak kolumu şuna bak yalnız kalmak istiyoruz diyoruz anlamıyor.
Bartu buna artık dayanamamış olucak ki arabanın kapısını açarak beni içine fırlattı tam kapıyı tekrardan açıcakken gözümün içine bakarak arabanın kumandasının kilit tuşuna basarak arabayı kilitledi ona sinirle bakınca alaycı bir şekilde gülerek arabanın önünden dolanarak sürücü kapısını açtı ve arabaya bindi. Bu adam kendini ne sanıyordu ona bakmaya devam edince

Umursamaz (ARA VERİLDİ) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin