Labirent Son İsyan 2.0

İŞE YARADI

Bekliyordu Teresa, sadece bekliyordu.

"Bir şeyler olsun... Hadii" diye fısıldadı.
Eline diğer iğneyi aldı ve hazırlamaya başladı. O sırada Newt'in kalbindeki bıçak, sanki altından bir şey itiyormuşcasına çocuğun göğsünden düşüp sesli bir şekilde yere düştü.

Donup kaldı Teresa... Elindeki iğnenin kapağını kapattı ve yanına koydu. Newt'in göğsünden kan çıkmıyordu. Aksine derin yara yavaşça kapanıyordu. Kesik kapandığında bir yara izi oluştu ve sanki yara izi bir merkezmiş gibi yeşil damarlar izden başlayarak yok oluyordu.

"işe yaradı- İŞE YARADI! NEWT?!"
Teresa, Newt'in elini tuttu ve konuşmaya devam etti.

"Hadi Newt! Başaracaksın!"

Yeşil damarların en sonuncusu Newt'in alnından kaybolduğunda Teresa umutla bekliyordu.

Newt, aniden gözlerini açıp sanki ciğerlerine ilk defa oksijen giriyormuşcasına derin bir nefes alarak yerinden doğrulduğunda Teresa tedbir amaçlı geri çekildi.

Birkaç kere öksürüp Teresa'ya baktı ve ağzından üç kelime döküldü "Yeniden yaşamak güzel."

sesi titremişti.

Teresa, Newt'i gözleriyle süzdü ve duyulacak bir şekilde fısıldadı

"Bu bir mucize."

Öyle gülüyordu ki sanki yıkılan bir şehrin ehkazında değilmiş gibi hissediyordu Teresa.

Newt etrafına baktı "Aman tanrım... Burada neler olmuş böyle? Şey... Öldüğümde- yani yarı öldüğümde bu kadar kötü değildi." dedi.

"Öldüğünü... Hissettin mi? Bu nasıl bir his? Hatırlıyor musun?"

Newt gözlerini kısıp sanki birşey hatırlamak istiyormuşcasına düşündü

"Şey... Boynumda hissettiğim küçük bir acı sonrası seni duymaya başladım. Açıkcası bundan öncesini Bıçağın acısına kadar hatırlıyorum."

diye yanıtladı.

Teresa hafifçe güldü ve
"Sanırım bu konuşma çok garipleşmeye başladı." dedi.

Newt, yeniden doğmuş gibi hissediyordu tüm gücü yerindeydi.

Hızla ayağa kalktı, elini Teresa'ya uzattı ve gözleri ile kızın bacağını göstererek "sanırım yardıma ihtiyacın var?" dedi alayla.

Teresa gözlerini devirip "10 Dakika önceki kendini görseydin böyle demezdin." diye yanıtladı. yerdeki dolu şırıngayı cebine koydu ve Newt'in elini tuttu.

Ayağa kalktığında bacağını destekleyen demiri aldı ve ona dayandı. Bacağı hâlâ sızlıyordu fakat yanında ölüp yeniden hayata dönen biri olduğunu hatırlayıp bunu dile getirmenin mantıksız olduğu düşüncesine vardı.

Newt, etrafına bakıp "Eeee bizimkiler nerede?" diye merakla sordu.

Teresa bu soru üzerine Thomas'ı hatırladı... Acaba yaşıyor muydu?
Acaba Teresa'yı merak ediyor muydu?
birkaç dakika sessizlikten sonra Newt, Teresa'nın omzunu dürttü ve kendine kelmesini sağladı. Teresa, Newt'e baktığında cevap bekleyen suratını gördü. Fakat cevap vermek yerine başını öne eğmekle yetindi.

Newt, Teresa'ya anlamsız bakışlar atarak "Neler oluyor? Teresa... Thomas ve diğerleri nerede? Yaşıyorlar değil mi?" diye tekrar sordu.

"Ben... Bilmiyorum- Yani yaşıyorlardır muhtemelen."

"NE? MUHTEMELEN Mİ?"

Tüm vücuduna korku yayılmıştı Newt'in...

Gerçi... Teresa'ya da pek güvendiği söylenemezdi.

BÖLÜM SONU