HANNAH (+Marvel Fanfiction)

°Chapter 13.

"Sence de yeterince yemedin mi?"

"Daha 8 tane yedim ama."

Hannah gözlerini devirdi. Pietro şu an sekizinci hamburgeri bitirmek üzereydi ve görünüşe göre hala doymamıştı. Çok hızlı yediği için Hannah bunun sekizinci olduğundan bile pek emin değildi. Oda servisinden iki tane hamburger sipariş etmişti ama sonra Pietro doymayınca gidip neredeyse bir düzine daha sipariş etmişti. Pietro sekizinciye geçtiğinde Hannah şok olmuş bir şekilde ona baktı. Kendisi de yiyip yiyip kilo almayan tiplerdendi ama bu kadar da yemezdi. Ve bu böyle giderse yakında paraları da hamburgerler uğruna tükenip gidecekti.

"Anlamıyorum, miden nasıl bu kadar şeyi içine alabiliyor? İçinde solucan deliği falan mı var? Tüm yediklerin başka yere falan mı gidiyor?"

Pietro önce gözlerini devirdi, sonra da bir çocuğa anlatırmış gibi anlatmaya başladı.

"Bak Hannah, ben hızlı bir insanım değil mi? Bu da demek oluyor ki hızlı bir metabolizmam var. Bunlar artık genel kültür bilgileri. Bil bunları."

"Hadi ordan."

Hannah, Pietro'nun kafasına hafifçe vurup ayağa kalktı. Hava iyice kararmıştı ve onun da uykusu gelmeye başlamıştı. Bu beşinci gündü. 5 gündür hem Shield'den saklanmaya hem de Mia'yı bulmaya çalışıyorlardı. Shield'den bu kadar uzun süre saklı kalabilmeleri ikisini de şaşırtmıştı. Tabi ikisinin de güçleri bu saklambaçta büyük bir etkendi. Hannah, tanıdığı ve yardımı dokunabilecek bir kaç kişiye ulaşmıştı, tabi ki Shield ve Hydra'nın varlığından bile haberi olmayan kişiler. Eğer Mia'yı bulurlarsa Hannah'ya ulaşacaklardı.

Hannah ve Pietro da bulmaya çalışıyordu ama tecrübeleri olmadığı için yapabilecekleri şeyler de sınırlıydı. Hannah her gün telepatik olarak Mia'ya ulaşmaya çalışıyordu ama çok da işe yaradığı söylenemezdi. Ayrıca Wanda'nın radarına girmekten de korkuyordu çünkü bu hemen bulunmaları anlamına gelirdi.

Hannah kafasını pencereden çevirip Pietro'ya baktığında tüm hamburgerlerin bittiğini gördü. Pencereden dışarıya sadece bir kaç saniye bakmıştı ama görünüşe göre bu bir kaç saniye Pietro için uzun bir zaman dilimiydi.

"Ben uyuyacağım. Burayı toplayıp sen de uyu artık." dedi Hannah. Yatağa girip yorganı üstüne çekti ve sağ tarafına dönüp uyumaya çalışmaya başladı. Bir kaç saniye sonra Pietro da yanına uzandı, yorganı üstüne çekti arkadan ona sarılıp uyumaya başladı.

Kaçtıkları ve bir motele yerleştikleri gece Pietro yalnız uyumaktan korktuğunu iddia etmiş ve onunla uyumak istemişti. Hannah izin vermeyince kendi yatağında yatıp, Hannah uykuya daldığında ise onun yanına kıvrılmıştı. Sabah olduğunda Hannah ona biraz kızmıştı ama üstünde çok da durmamıştı. İkinci gece, başka bir motelde de yine aynısını yapmıştı. Sabahında Hannah hiç kızmayınca artık o da onun uyumasını beklemeyip, direk onunla uyumaya başlamıştı. Hannah ne sorgulamış ne de şikayet etmişti çünkü böyle daha güvende hissediyordu.

"Sence hata mı yaptık?" diye sordu Hannah.

Arkasından ona sarılan Pietro'dan ses gelmeyince dönüp ona baktı.

"Görünüşe göre hızlı olan tek şey metabolizman değilmiş." dedi Hannah önüne dönerken. Pietro çoktan uyumuştu bile.

Hemen uykuya dalabilen insanlardan değildi. En az yarım saat boyunca uykuya dalmaya çalışırdı sürekli. Gözlerini kapatıp yaptığını şeyi düşündü. Gerçi o da ne yaptığını bilmiyordu. Yapmam gerekeni yapıyorum. Ama yapmam gereken bu mu? Düşünmemeliydi. Düşünürsem yanlış yapmış olabileceğimi anlarım. Karnının üstünde duran Pietro'nun koluna sarılıp bir kez daha uyumaya çalıştı. Bir şeylere sarılarak uyumayı seviyordu.