insensible

Hoofdstuk 7: Tessa

Hoofdstuk 7: Tessa.

 Ik zie Mo liggen, machteloos en zwak. Ik voel een steek in mijn maag van angst en bezorgdheid. Ik mis Mo nu al, nadat hij zijn ogen opende, en hij opeens met een ruk omhoog schoot, begon ik te gillen. Nadat de zuster hem de formulieren van de verzekering en de folders en overige papieren van de afkickkliniek had uitgereikt zijn we zonder een woord tegen elkaar te zeggen het ziekenhuis uitgelopen richting de bushalte. Ik kijk naar Mo, hij heeft een wit verband om zijn hoofd heen, omdat hij door de klap op de ijskoude betegelde grond een ernstige hoofdwond heeft opgelopen. Ik zie dat hij nu ook naar mij kijkt. 'Tessa?' 'Ja?' 'Bedankt.' 'Was me een kleine moeite naar zo'n nacht met jou.' Ik maak mijn zin af met een knipoog. Ik zie hem een subtiele lach op zijn gezicht toveren. ''Tessa?' 'Ja mo?' 'Word ik weer beter?, ik bedoel ga ik echt afkicken?' 'Ja Mo, ik heb voor overmorgen een afspraak gemaakt bij de afkickkliniek daar krijg je eerst een gesprek met een van de leiders maar, het is en blijft jou keuze, wil je veranderen of blijven leven zoals je nu doet.' 'Maar dat betekent dus dat ik daar moet blijven? Zonder jou?' 'Je moet er inderdaad blijven maar, ik blijf zoveel mogelijk bij je. Heb je toevallig een adres of nummer van je ouders?' 'Nee, ik heb ze al meer als 4 jaar niet gesproken of gezien. Het zal met niet verbazen als ze hun droom hebben waargemaakt, en terug zijn gegaan naar Marokko, om waarschijnlijk de laatste levensjaren van mijn oma bij te mogen wonen.' 'Mo, heb je niet enige contactgegevens van een van je familieleden? Dat is namelijk noodzakelijk voor het aanmelden bij de afkickkliniek. En overigens ook voor de gegevens van het ongeluk.' 'En waar moet ik dan de komende dagen blijven?' 'Ik heb een hotel in de buurt van de afkickkliniek gereserveerd voor je, ik moet helaas terug naar mijn studentenhuis om schoolwerk te doen.' 'Maar Tessa kan je dan echt niet bij me blijven? Alleen red ik het niet!' Ik zie dat er tranen over zijn gezicht lopen en aan zijn houding te zien doet het hem pijn dat hij zo is terrecht gekomen. 'Nee Mo, overmorgen ochtend kom ik naar het hotel toe, zorg dat je om half 11 klaar staat. Om 11 uur hebben we een gesprek bij de afickkliniek.' 'Oke ik zal klaarstaan, mag ik je nog een ding vragen?' 'Natuurlijk!' 'Mag ik je nummer Tessa?' 'Natuurlijk' Ik geef hem mijn nummer en na enkele seconden stopt de bus die hem richting zijn hotel brengt voor onze voeten. We nemen afscheid van elkaar en spreken af elkaar om half 11 te zien in zijn hotelkamer. Ik denk na, ik moet alles weer op een rijtje zien te krijgen. Het is nu 8 uur s'avonds. Ik vraag me af of Lisa al terug is van Giorgio. Ik sta op het punt om te bellen, als de bus aan komt rijden. Ik heb er altijd een hekel aan als mensen in de bus bellen, dus besluit ik om Lisa een sms-je te sturen. Ik ben over een half uurtje thuis, veel te vertellen! Kus Tessa. Kort maar krachtig schiet er door mijn hoofd heen. Na enkele seconden voel ik de trillende mobiel in mijn hand en zie dat Lisa een sms-je terug heeft gestuurd. Je hebt het wel erg laat gemaakt mevrouw Blijdentuin! Ik ben ook onderweg naar huis! X Lisa. Ik moet lachen, eigenlijk spoort ze soms ook echt niet. Terwijl ik uit het raam van de bus staar, denk ik na. Zin om dadelijk aan mijn schoolwerk te beginnen heb ik ook niet meer. Ik stel voor om de komende dagen vrij te nemen, en al mijn tijd en aandacht aan mij en Mo te besteden. Om 20:33 rijd de bus mijn straat in. Een paar meter voor het appartementencomplex waar mijn kamer zich bevind stopt de bus. Ik trek een sprintje naar de voordeur en steek mijn sleutel in het slot. Een knallende muziek uit de boxen van een van mijn kamergenoten scheurt om mijn oren heen. En we zijn weer terug van weggeweest schiet er door mijn hoofd heen. Ik zucht, een van de nadelen van studeren en op kamers wonen is toch wel echt de drukte in je hoofd en om je heen. Ik hang mijn jas op en zie Lisa voor me staan. In een kort goud glitterjurkje met torenhoge naaldhakken. Haar make-up is uitgelopen en haar haar is slordig in een elastiek geknoopt. 'Lisa, wat is er met jou gebeurd?' Ik ben vannacht uit geweest met Giorgio. Vanmorgen hebben we geshopt, en hij zei dat ik dit moest aanhouden.' 'Lisa, je ziet er echt heel slecht uit! Wat hebben jullie wel allemaal niet gedaan?' 'Nadat we naar zijn huis waren geweest om ons om te kleden en klaar te maken voor de nacht zijn we vertrokken naar 1 van de grootste en gevaarlijkste discoteken van Amsterdam! En o... Tessa! Wat waren er veel mensen! En ze draaide zulke goede muziek!'. 'Maar luister, kleed je om Tessa we gaan wat drinken! We hebben elkaar veel te vertellen en ik heb echt even wat drank nodig!' 'Maar Lisa..' 'Nee niks maar, hup hup mevrouw.' Lisa geeft mij een tik op mijn kont en ik loop traag de trap op. Boven gekomen in mijn kamer pak ik een kort rood jurkje, en trek in zwarte pumps aan. Omdat het buiten fris is trek ik er nog een zwarte winterjas overheen, die zal ik in het cafe wel uitdoen. Ik kijk in de spiegel. Ik zie er slecht en moe uit. Ik haal al mijn make-up eraf, en maak me  zwart en zwaar op. Om klokslag 10 uur stappen Lisa en ik de deur uit. Onderweg vertel ik Lisa alles over wat er met Mo gebeurd is. In het cafe verteld Lisa mij alles van haar en Giorgio. Ze verteld me dat ze morgen weer met hem heeft afgesproken, ik schrik, ik ben namelijk doodsbang om Lisa weer te verliezen. Een half jaar geleden, had Lisa een relatie van 4 maanden met een Ryan. Ze liet mij compleet stikken en als we elkaar spraken liep het altijd uit op een ernstige ruzie. En dan kwam het erop neer dat wij meestal meer als een week niet met elkaar praatte, totdat eentje van ons twee gillend gek werd en naar de andere ging om zijn excuses aan te bieden. Ik was ontzettend blij toen het uit was tussen Ryan en haar. Ik had mijn eigen Lisa weer terug. Aangekomen in het cafe vertel ik alles wat gebeurd is tussen mij en Mo aan Lisa. Ze luistert aandachtig en af en toe valt haar mond van verbazing een stukje open. Dan wijs ik haar er lachend van de drank op dat haar mond weer eens openstaat. Zo lam als dat wij waren, liepen we terug naar het appartementencomplex. Aangekomen in mijn kamer trek ik snel mijn pyjama aan en stap nog even snel onder een hete douche. Ik laat het water door mijn haren stromen. Ik sluit mijn ogen en probeer helder na te denken. Maar doordat ik zoveel heb gedronken, lukt het mij niet om de beelden van de afgelopen dagen naar voren te halen. Ik kijk op mijn telefoon, die ik de hele avond uit had gezet. Ik zie dat ik 18 gemiste oproepen van Mo heb. Ik spring de douche uit en druk zo snel als ik kan op de oproepenknop onderin mijn beeldscherm. Ik bel Mo, en het duurt niet lang voordat hij aannam. 'Mo, wat is er? Waarom belde je me zovaak?' Mijn stem klinkt heel bezorgd en verdrietig. 'Rustig schatje, er is niks aan de hand. Ik misde je gewoon en maakte me zorgen omdat je nergens op reageerde, ik dacht dat er iets ergs gebeurd was.. Sorry het spijt me Tessa.' 'Je hoeft geen sorry te zeggen Mo, ik was een avondje uit met Lisa, er is niks ergs gebeurd, hoe voel je je?' 'Ow, gelukkig. Ik voel me erg slecht, ik heb sinds het ongeluk tot nu toe niks meer gebruikt. Ik word helemaal gek. Ik zweet heel veel, ik heb vaak duizelige aanvallen, ik weet niet wat er met mijn lichaam gebeurd.' 'Rustig maar Mo, het is heel normaal dat jouw lichaam hier zo op reageert. Dat zijn de bekendste verschijnselen bij het afkicken. Ga nu maar lekker slapen, ik bel je morgen! Weltrusten lieverd!' 'Oke, weltrusten schatje!' Ik droog mijzelf af en duik mijn bed in. Ik voel me gesloopt en ontzettend moe. Ik val in een diepe slaap.