insensible

Hoofdstuk 8: Mo

Ik voel mijn hoofd bonken, ik heb net het gesprek tussen mij en Tessa via de telefoon  opgehangen. Ik mis haar, omdat ik het gevoel heb dat Tessa de eerste persoon is die ik ooit ben tegengekomen in mijn leven, die mij op elk moment wanneer ook gelukkig maakt, ze geeft me het gevoel dat ik iemand waard ben en een doel in mijn leven kan stellen. Ik kan niet wachten om haar morgen weer te zien, ik duik mijn bed in en zie op de klok dat het inmiddels al half 2 snachts is, mijn benen voelen zwaar aan. Al snel val ik in een diepe slaap. De volgende morgen word ik om half 12 wakker, een nachtje in een schone hotelkamer heeft me goed gedaan, ik voel me ontzettend misselijk. En na enkele minuten vlieg ik mijn bed uit richting de badkamer. Ik begin in de wastafel over te geven. Nadat het is gestopt kijk ik omhoog de spiegel in, ik zie dat mijn gezicht rood is, mijn haren zitten in de war en staan allerlei kanten op. Ik zie dat mijn neus begint te bloeden, op dat moment voel ik mijn benen zwak worden en zak ik in elkaar. Wat gebeurd er toch met mijn lichaam?! Ik grijp me vast aan de wastafel, ik probeer mijzelf omhoog te hijsen, maar ik heb er de kracht niet voor. Ik begin te huilen, ik kan dit niet, ik kan niet veranderen, mijn lichaam wil het niet, een mens is hierin toe niet in staat! Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak, met trillende vingers typ ik het nummer van Tessa in. 'Met Tessa Blijden..' Waarschijnlijk hoorde Tessa mijn gehuil want ze maakte haar zin niet af met haar achternaam maar het volgde met. 'Mo, wat is er aan de hand!?' 'Tessa, mijn lichaam wat gebeurd er? Ik ben dit niet! Wie zit er in mij Tessa!' 'Mo! Jijzelf zit in je eigen lichaam! Het komt door het afkicken, drugs maakt je leven kapot? Geloof je me nu wel?' 'Ja Tessa, echt waar, je moet naar mij toekomen.' 'Je hebt afleiding nodig! We gaan een daagje de stad in, gaat dat lukken met je verwondingen?' 'Ja, alles beter dan deze pijn, ik voel mij machteloos. Waar zie ik je en hoe laat?' 'Zorg dat je om half 1 bij centraal station bent, vanaf daar gaan we samen verder oke'?' 'Ja is goed, ik zie je dan Tessa!' 'Oke Mo, hou je haaks!' 'Tot straks schoonheid!' Ik hoor Tessa lachen, dat geeft me een goed gevoel. Ik zie na enkele seconden pas dat Tessa al heeft opgehangen. Ik trek mezelf omhoog vanaf de grond, ik voel me al een stuk beter. Ik kijk in de spiegel, mijn hoofd doet nog pijn en het witte verband wat om mijn hoofd is gewikkeld ziet er nu niet bepaald aantrekkelijk uit. Ik besluit om een muts op te doen, ik was de rest van mijn gezicht en scheer mezelf, daarna trek ik de koelkast in de hotelkamer open en pak er een fles cola uit, in een van de kasten zie ik pannen staan, op het aanrecht staat een doosje met eieren. Ik pak een van de pannen, en bak een ei, ik eet hem op en zie op de klok dat het kwart over twaalf is. Ik poets mijn tanden en trek een zwarte muts over mijn hoofd heen, zodat het verband niet zo opvalt daarna  trek ik mijn schoenen aan en mijn jas. Ik sluit de hotelkamer met het rode pasje en loop de trap af. Ik kom de hal in en trek de glazen deuren open, ik voelde frisse wind en het doet me goed. Vanaf het hotel is het ongeveer 5 minuten naar centraal station lopen. Om 2 minuten voor half 1 sta ik voor het grote station, dat savonds mooi verlicht is. Ik zie Tessa aan komen lopen, in een blauwe spijkerbroek, met roze nike's en daarboven een zwart leren jasje, wat is ze toch mooi! Schiet er door mijn hoofd heen. Ik tover een glimlach op mijn gezicht wanneer ze dichterbij mij komt. Ik geef haar een knuffel en we maken een kort praatje over hoe het gaat en dergelijke. Daarna lopen we samen naar de tram, onderweg kom ik een vriend tegen, hij begroet ons en zie dat zijn vuile ogen over het lichaam van Tessa glijden, ik ga expres dicht tegen Tessa aan lopen en ik pak haar hand vast. Zodat die vriend van mij ziet, dat Tessa niet te koop is. Tessa zegt dat ze honger begint te krijgen ik gaf eerlijk aan haar toe dat ik dat gevoel ook wel had. We stappen een klein en knus uitziend cafeetje binnen, emaal binnengekomen zie ik 3 bekenden van mij zitten, twee klanten en een vriend. Mijn vriend knikt naar me en ik zie dat hij opstaat en onze richting op loopt. Hij geef mij met zijn vuist een stoot op mijn schouder. 'Luister, vriend, wanneer heb je weer eens iets te koop?' Ik zie dat Tessa een antwoord wil geven op zijn zin, ik geef haar een por in haar zij, maar dat was helaas al te laat. 'Mo verkoopt niets meer! En zeg dat ook maar tegen al die zogenaamde vriendjes van jullie!' 'Zo, dame? Mo is toevallig wel een van mijn beste vrienden en ik neem meisjes zoals jij niet serieus!' Antwoord mijn vriend genaamd Mustafa. 'Luister, Tessa is mijn vriendin en ik wil iets van mijn leven gaan maken, ik ben aan het afkicken van al die rotzooi.' 'Vriend, je laat me lachen! Afkicken!? Weet je wel niet hoeveel moeite en pijn dat kost?' 'Ja het kost veel moeite en het kost me veel pijn, maar bedenk hoeveel je eraan zou hebben als je geen naalden meer in je lichaam hoeft te steken, geen schulden meer zou hoeven hebben, niet meer constant met een wapen op zak te hoeven lopen,