Bela Aşk

5.BÖLÜM

İlk defa söylenmeden uyanmıştım , duşumu alıp güzel güzel giyinmiştim . Tabiki annem beni gördüğünde çok şaşırdı ben hafta sonu kendiliğinden uyanacak bir kızmıydım ? Normalde değildim ama dün Doruk la birbirimize kahvaltı sözü vermiştik . Buluşup kahvaltıya gidecektik sonrasında ise lunaparka falan gitmeyi düşünüyorduk . Beyaz bir pantolonun üstüne siyah bir crop giymiştim hafif bir makyaj yapmayı düşündüğüm sırada bu işte çok beceriksiz olduğum aklıma geldi ve yapmadım .

Bir iki dakika geçince Doruğun "Apartmanın dışında seni bekliyorum güzelim" mesajı ile çantamı taktım ve dış kapıya doğru yöneldim . O sıra mesaj aklıma takıldı ; güzelimiydim gerçekten . Bunları düşünmenin vakti olmadığını fark ettim ve hemen asansöre bindim . Asansör de yalnızken ayna ile bir fotoğraf çekilmesem olmazdı . Çektiğim fotoğraf çok hoşuma gitmişti eve geldiğimde paylaşırım diyerek telefonu ait olduğu yere çantama atıp apartmandan çıkışımı gerçekleştirdim . O sıra yakışıklılıkta zirve yapmış karizması dillere destan Doruk Korkmaz ile göz göze geldim . Ay bu çocuk benim sevgilim mi olacaktı gerçekten ? Tam düşüncelerimle uzaya doğru çıkacakken Doruk bey gülerek bana doğru yaklaşıyordu . Eeee tabi ben ne salak gibi çocuğa hayran hayran bakıyorum anladı işte ona düştüğümü . Tabi benim de bir insan karşımda dondurma gibi erise ben de anlardım ... Sonra yanaklarım falan utançtan kızarmış olacak ki yanaklarımı eli ile okşayıp "Utanma bende seni her gördüğüm de bu kız benim sevgilim mi gerçekten diyorum " dedi . Ayy Bade düşme kızım diye kendimi tutarken bir Bade Bodur olarak bu cümlede takılmam gereken çok şey olduğunun farkına vardım . Bu çocuk benim beynime çip falan mı yerleştirdi benim onun için içimden "bu çocuk benim sevgilim mi olacak yani" dediğimi nerden biliyordu ? En önemlisi de o sevgilim mi dedi ? Acaba biz Doruk la sevgili olduk da ben uyuyormuydum ki ? Off beynim yine error veriyor hatta bu sefer çok karıştı ! Kaçın kaçın kırmızı alarm beyin devrelerim yanmış bulunmakta .
"Bade kırmızı alarmları söndürsen de ilerlesek mi artık güzelim "
-Güzelin miyim gerçekten ¿ dedikten sonra gülmeye başladı ayy salak Bade bu çocuk senin düşüncelerini okuyor sen bir kelimesine takılıyorsun salak mısın kızım sen ?
Sonra birden
-Yok artık sen benim düşüncelerimi mi okuyorsun ya ? Bunu nasıl yapıyorsun hemen söyle yoksa kollarını keser o çok sevdiğin telefonuna sarar üstüne pembe kurdele takar gidip nefret ettiğim birine hediye ederim ! Dur ya ben seni nefret ettiğim birine hediye edemem odam da saklarım . Ayy hazır telefon elimdeyken ve parmakların kollarında olduğundan parmak izinle telefonu açar karıştırırım da oohh çok işime yarar doğrusu dedim .

Ben ne saçmalıyordum yine ya ? Bunları sesli söylememem içimden düşünmem gerekmiyor muydu ? Hoş içimden düşünsem de bir şekilde düşüncelerimi okuyordu .

Karşımda gülmekten ölmek üzere olan Doruk Korkmaz ı görünce "hemen söylüyorsun dedim " diye bağırdım .

"İnsan sevdiği kişinin gözlerine bakınca aklından geçen her şeyi okuyabilir " diye yanıt verdi .

Beni sevdiğini duymak her seferinde hoşuma gidiyordu. Tabiki bu düşüncelerimi de okumasın diye gözlerimi ondan kaçırmış yere bakıyordum .

Tam o sırada "İlk sorunu da cevaplıyayimki sinirlenme sen benim bu dünyada gördüğüm en güzel insansın . Evet BENİM GÜZELİMSİN " dedi . Allahım düşmelere doyamıyordum ve artık yanaklarımın renginin domates ile aynı renk olduğuna yemin edebilirdim . Utancımdan "Eee hadi gitmiyor muyuz ? " dedim . Sonra ellerini ellerim de hissettim ve kendimi tamamen saldım ben adım atmıyordum sadece o yürüdükçe el ele tutuştuğumuzdan dolayı bedenim onu takip ediyordu .

Sonra şık bir mekanın önüne geldik ; ona bir arkadaşının önerdiğini , çok güzel bir mekan olduğunu ve kahvaltımızı burda yapacağımızı söyledi . Gerçekten de güzeldi yani hakkını verelim bir tarafı denize bakıyordu ayrıca . Sonra mekana girdik ve denize bakan cam tarafından bir masaya oturduk . Sonra garson siparişimizi almaya geldi bizden bir iki yaş büyüktü sanırım . Çocuk çatallarımızı koyarken eli yanlışlıkla masada olan benim elime değdi . Doruğa tam döneceğim sırada çocuğun gözüne bir yumruk geçirmiş "sen benim sevgilimin eline nasıl dokunursun diye bağırıyordu " ben olayın şoku ile onları izlerken Doruk bir eliyle elimi tutup diğer eliyle de çanta mı alıp mekandan çıkardı beni . Bu neydi şimdi sadece yanlışlıkla olan bir şeyi niye bu kadar büyütmüştü . Bana sormadan beni bir mekandan nasıl çekiştirerek çıkartabilirdi ve henüz sevgili bile değildik .

Tam mekandan çıktığımız an son merdivende ayağım burkuldu ve acı bir sesle ah diye bağırıp basamağa oturdum . Beyfendinin aklına sonunda gelmiş olacağım ki "iyimisin güzelim canın acıyor mu ? " diyerek yanıma eğildi .

Bende onun bu fevri tavrına sinirlenmiş olacağım ki
"Farkında mısın bilmiyorum ama biz henüz sevgili değiliz önüne gelen herkese benim sevgilim diyemezsin , yerli yersiz beni kıskanamazsın ve bana sormadan beni çekiştirerek bir mekandan çıkaramazsın " diye bağırdım .

O ise bu cümleye "henüz değiliz ama ilerde olacağız bunu sende bende gayet iyi biliyoruz " demekle yetindi .

Bu cümlesi beni daha da çok sinirlendirdi . Sevgilisi olsam bile bana böyle davranamazdı sonuçta onun fikirleri kadar benim fikirlerim de önemliydi . Beni her sinirlendiğinde çekiştirerek çıkartamazdı . Tamam kıskanması belki biraz hoşuma gitmiş olabilir durun durun ya gülmeyin aramızda bakın Doruk duymasın . Ayrıca benle sevgili olacağından neden bu kadar emindi . Kendine güvenimi çok fazlaydı yoksa beni çok kolay bir lokma olarak mı görüyordu ?

Düşüncelerim de boğulmak üzereyken bileğime masaj yapmakta olan Doruk "canın hâlâ acıyor mu canım " dedi .
-Evet acıyor lütfen beni yalnız bırak .
"Gidemem eve bırakayım seni "
-Evim şurdan şurası kendim gidebilirim Doruk !
"Burkulmuş bileğinle mi ?

Ayy doğru bileğim burkulmuştu değil mi ?

-Bir sürü taksi geçiyor biri ile evime gidebilirim değil mi ?
"Normalde evet ama ben yanındayken hayır "

Al işte yine hayatıma karışıyor diye düşünürken kendi mi Doruğun kucaklarında buldum . İtiraf etmeliyim ki çok güzel bir andı ... Bu durum da susmayı tercih edip apartmanın önüne gelene kadar konuşmadım . Apartman önünde indirmesi için "Teşekkür ederim gerisini ben halledebilirim " dedim . "Asansöre kadar bırakayım güzelim " dedi ve asansörde bırakıp saçıma bir öpücük kondurup "Bugün yaşattıklarım için özür dilerim " diyip arkasına bile bakmadan gitti .

Pişman olduğu yol boyunca konuşmamasından belliydi zaten . Onun için de üzüldüm ama haklı olduğumu düşünüyordum . Asansörden iner inmez karşıma bizim evimizin kapısı çıktığından asansörün kapısından destek alarak zili çalabilirdim normalde çantamda anahtarım vardı ama destek almadan odama kadar yürüyebilceğimi sanmıyordum .

Zile bastıktan on saniye sonra falan sanki kapının çalmasını bekliyormuş gibi annem kapıyı açtı annemden destek alarak salona kadar gittim . Merdivende ayağımın kaydığını bu yüzden bileğimi burktuğumu söyledim . Beni odama getirerek üstümü değiştirmeme yardım etti . Kahvaltı yapamadığımız için annem bana bir kahvaltı hazırladı . Kurt gibi acıkmıştım doğrusu . Kahvaltım bittikten sonra annemin desteği ile tekrar odama girdim ve telefonumu alıp sabah çekilmiş olduğum fotoğrafı paylaştım. Saniyesinde Doruk beğendi ve "❤'ni ❤'ime 🔒'ledim 🗝'ını 🚾'ye 🐎'tım " diye yorum yaptı . Ayy ayy ayy bende yorumunu beğenip 💙 ile yanıt verdim . Bir dakika sonra tanımadığım bir kişi "Bu güzelliğe sahip olmam için ne yapmak gerekir " diye yorum yaptı tam ben yorumu silecekken Doruk bu çocuğun yorumunu cevaplayarak "sevgilisini yani beni önce bir öldürmen gerek aslan parçası" diye yanıt vermiş . Kıyamam lan kıskanmış .

Beş - on saniye geçmeden "Kusura bakma güzelim sana yine senin fikrini sormadan sevgilim dedim ama bu şerefsiz ile birinin konuşması gerekecek " dedi . Bende trip attığımın farkına vararak " Evet birinin konuşması lazım ama o biri ben olmalıyım " diye yanıt verdim .

Üzüyormuydum onu ?
Acaba ben mi büyütmüştüm bu olayı ¿
Yoksa yaptıklarım doğrumuydu ?

Hiç birinin cevabını bilmiyorum ama beni bu kadar kolay lokma olarak görmemeli ...