Beomgyu
"Neden burdayım, bunları neden yapıyorum, neden hayatıma böyle devam ediyorum ki..?"
tüm bu düşünceler beynimde dolaşıyor ama cevap veremiyorum, buna rağmen umarsızca o kahrolası aynanın karşısında pratik yapmaya devam ediyorum. Yine o aylık değerlendirmeler geldi ve ben bu sefer çıkış yolu göremiyorum, her yer çok karanlık. Hayatım buna bağlı ama sanırım pes ediyorum... Lütfen biri sesimi duysun, lütfen birisi bulsun beni, lütfen.
Beomgyu yine sabaha kadar bu düşünceler içinde kaybolarak pratik yapmıştı. Sadece 1 gün sonra aylık değerlendirmeleri vardı ve bu bitişten önceki son düzlüktü eğer değerlendirmeleri iyi geçmezse hayallerine veda edeceğini biliyordu. Bu düşünceler karşısında küçük bedenini çok aciz hissetmişti, daha fazla dayanamadı ve olduğu yere çöktü. Gözyaşlarını artık kendisi de kontrol edemiyordu.. Pes etmiş bir şekilde gözyaşlarının akıp gitmesine izin verecekti ki aniden telefonuna gelen bildirim ile irkildi:
Bilinmeyen numara: Ağlama, içim gidiyor...
Beomgyu o şaşkınlıkla ne olup bittiğini düşünmeden bir an önce toparlanmaya çalışıyordu, gözyaşlarını silerken yine bir bildirim sesiyle gözü telefona ilişti:
Bilinmeyen numara: Endişelenme, sadece mutlu ol, yalvarıyorum.
Merakla etrafına bakınmaya başladı ama kapı zaten kapalıydı ve odada kendisinden başka kimse yoktu. Korku ve heyecandan tüm vücudu titrerken çöktüğü yerden kalktı ve odanın bir köşesine geçti, iki yanı duvarla kaplanınca kendini biraz daha güvende hissetmişti ve ardından tüm gücünü toplayıp mesajı yanıtladı.
Beomgyu:
Kimsiniz ve beni nereden görüyorsunuz?
Bilinmeyen:
Seni gördüğümü nerden çıkardın??
Sadece mutlu olmanı isteyen biriyim.
Beomgyu:
LAN AĞLADIĞIMI NASIL GÖRMEDEN BİLD|
LAN AĞLADIĞIMI NASIL GÖ|
LAN AĞ|
Lütfen benimle böyle saçma bir oyun oynamayın. Ve bana mesaj atmayın.
Bilinmeyen:
Hayır seninle oyun oynamıyorum, bunlar gerçek hislerim.
(yazıyor..)
(çevrimiçi)
(yazıyor..)
Seninle yakın olmak istiyorum.
Beomgyu:
KAPATTIK KARDEŞİM BU HAYATIN KAPISINI ÇABALAMIYORUZ ARTIK|
KAPATTIK KARDEŞİM BU HA|
KAPATTIK K|
Hayatıma yeni birini almamak için kendime söz vereli uzun bir zaman oldu. Ben çoktan kapattım hayatımın kapısını. Lütfen sizi engellemek zorunda kalmadan bana yazmayı bırakın.
Bilinmeyen:
Ya içim gidiyor sana çocuk! |
Gözümün önünde acı çekmene dayanamıyorum|
Lütfen beni farket, ne olur|
Rahatsız ettiğim için özür dilerim, kusura bakma.
(görüldü) 04.03
(Bilinmeyen çevrimdışı)
Beomgyu bu olanlara anlam veremedi. Zaten karışık olan düşünceleri artık daha da çözülmez hale gelmişti. Sabaha kadar pratik yapmanın yorgunluğuna kafasının bu karışıklığı da eklenince daha fazla karanlık çökmüştü üzerine. Oturduğu yerden kalkıp yurt kısmına gitmek için kapıya yöneldi. Ama kapıyı açtığında karşında gördüğü manzarayla şok olmuştu. Bu gördüğü manzarayla karmakarışık kalbinde, kapkaranlık hayatında bir mutluluk tohumunun yeşerdiğini hissetti.
⇢˚⋆ ✎
Merhaba arkadaşlar. Umarım fazla kusurum olmamıştır ve beğenmiştirsiniz. Aslında şu an ne olduğu hiç belli olmayan bir hikaye oldu. Biliyorum ilk bölüm için çok kısa ve bulanık ama zaten ilk bir kaç bölümü tamamladıktan sonra paylaşacağım. İlk defa yazdığım için çok acemiyim bu konuda o yüzden lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
maze in the mirror ⋆ #beomjun #yeongyu
Fanfiction[%50 texting] Hayatımın en karanlık zamanlarını geçirdiğim, beni esir eden aynanın içinde mutluluk tohumları yeşermeye başlamıştı. Aynada çatlaklar oluşturan o tohumların kime ait olduğunu bulmak istiyordum.
