"Өөр хэлэх зүйл байна уу Сана"
"Байхгүй ээ. Үүнийг хэлсэн байхад өнөөдөртөө хангалттай"
Сэтгэлзүйчтэйгээ товлосон цагтаа уулзчихаад явах гээд байж байтал тэр яг л өөрөөс нь юм нуугаад байгааг мэдсэн юм шиг ингэж асуув.
Өнөөдөртөө хангалттай гэж бодож байна.
Гадуур хувцсаа өмсөж, тэндээс гарахдаа би байн байн утсаа шалгасаар л байлаа.
Юуг нь ч шалгах вэ дээ. Ганц эгчээс минь өөр хэн л намайг тоож залгав гэж.
Тэндээс гараад би сургууль руу алхаж ганц хоёр зүйл зохицуулахаар явлаа.
Би энэ жил төгсөж байгаа. Хэдэн ч жил гүрийвдээ Сана минь.
Сургууль дээр ирээд захирлын өрөөрүү орчхоод буцаад гарч байтал миний их сургуулийн сүүлийн хоёр жилүүдийг харанхуй болгож орхисон залуус инээлдсээр ангиасаа гарч ирж яваа харагдав.
YOU ARE READING
Iɴ Mʏ Mɪɴᴅ
عاطفيةНэр чинь надад дурсагдахдаа өвдөлт дагуулахаа болих үед "чамайг мартсан" гэж ам бардам хашхиръя. Тэгэхэд харин чи миний инээгээд дурсах "өнгөрсөн" болсон байна