"Өчигдөр хүний үг ч сонсолгүй таслаад хаячихсан гэсэн биздээ? Ээжтэйгээ яаж харьцаад байгаа юм. Үхнэ гэж солиорч байхаар аятайхан ажлын байр олж ав! Эгч чинь америкд ямар том албан тушаалд ажиллаж байгааг чи мэднэ. Эгчийнхээ түвшинд хүрч чадахгүй юм аа гэхэд ядаж чигчий хурууны чинээнд нь хүрэх хэрэгтэй. Чи яагаад эгч шигээ сайн биш юм?""За ааваа. О-Ойлголоо. Дахиж алдаа гаргахгүй ээ"
Нүдэнд минь нулимс дүүрээд хариугүй урсчих шахлаа.
Яагаад тэр миний өглөөг ийм онцгүй болгож байгаа юм?
Үхмээр санагдтал минь гомдоосон ч зүрхээ чангалаад тэвчсэн байхад, ээж аав минь юм чинь намайг ойлгоод хайрлаж л таарна гэж бодсон байхад, үүнээс илүү сайн байхын тулд хангалттай хичээж байхад яагаад?
YOU ARE READING
Iɴ Mʏ Mɪɴᴅ
RomanceНэр чинь надад дурсагдахдаа өвдөлт дагуулахаа болих үед "чамайг мартсан" гэж ам бардам хашхиръя. Тэгэхэд харин чи миний инээгээд дурсах "өнгөрсөн" болсон байна