Susuyorum
Çünkü sözün bittiği yerde başlar hissiyat
Ve şu içimdekini anlatmaya
Ne söz yeter ne de sanat
Susuyorum
Çünkü her çabaladığımda eziyete dönüşüyor anlatmak
Senden başlayıp sana varmak
Senden kaçıp sana sığınmak
Senden usanıp, sana bağlanmak
Görüyor musun?
Bu enkazın karşısında,
Yine mağrur şekilde
Bu buruk ayrılığın ardından
Sen gülebiliyor musun?
Ben çoktan yitirdim tebessümlerimi.
Bakabiliyor musun
Papatyaların yüzüne
Aynı şefkatle mi okşuyorsun sokak köpeklerinin başını
Biraz suçlu hissetmelisin o kaldırımdan yürürken
üstelik orada ölmüş bir sevdanın neşeli ayak izleri varken,
basmamalısın,
telaşlı meşguliyetlerle ezmemelisin hatırayı
ve en önemlisi,
ben, bu hüzünlü kentten sessizce giderken
sen daima
hoşça kalmalısın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Meyus Giz
Poetrybir kalemin zamansız dirilişi ve kimsesizliğimden firar eden ıssız dizeler. öylesine durup dururken değil, bir şiirin karşısında şair oldum ben.
