[ EMANET ] ~ [ FİNAL ]

' 4. Bölüm - Emanet ' FİNAL!

2 yıl sonra, Kaan'dan.

Türkiye'ye alışmam ile Türkçe'yi daha düzgün konuşmaya başladım. Mutfakta yemek yaparken Barış arkamdan geldi ve bana sokuldu. Boynumdan hafif bir ısırık aldı. Elimde ki bıçağı bıraktım. Arkama döndüm. Ayak baş parmaklarımla kalkıp Barış'ın dudağına öpücük koydum.

"Günaydın aşkım!"

"Sana da uykucu."

"Saat kaç ya?"

Duvarda ki dijital saate  baktım. 4:22'ydi.

"Barış, biraz şımarıklık yapalım!"

"Öyle mi?"

"Öyle!"

Ellerimi ensesinin arkasına attım. Ayaklarımı belinin arkasına attım ve birleştirdim. Kucağındaydım.

"Haydi, topu deliğe sokalım!"

"Pekâlâ."

//

Yatakta çıplak bir şekilde duruyorduk. Kalçamı kocaman açıp Barış'ın içime girmesine izin verdim. Aletini sokup çıkardıkça ben inliyordum. Daha fazla istiyordum! Daha fazla!

"Daha derine, daha!"

Barış, biraz daha derine inince çığlık attım. Bu işlemi yaklaşıp 6-7 dakikadır yapıyorduk. Aletini yalamak istedim.

//

Yalamaya başladım. Sıcak beyaz sıvıyı ağzıma alıp tükürüyordum.

//

Karavan'da şarkı eşliğinde yolculuk yapıyorduk. Yol biraz dardı ve yamaçtaydık. Arkadan bir araba bize çarpınca yere düştüm. Kaza olmuştu. Bu kaza bizi uçurumdan aşağı yollamıştı. Denize düştük... arabanın içini yaklaşık bir kaç dakika sonra su kaplayacaktı. Korktum. A-ama o kadar da kötü değildir belki... Son kez son öpüşmemizi gerçekleştirdik. Arabanın içi su ile dolduğunda...

Ben bu hikayeyi hangi kafayla yazmışım ya? İlker Kaleli de karizmadan iyice döndü bildiğin o*ospu oldu. 😂. Böyle dandik bir final yapayım dedim. Zaten neden böyle birşey yazdığımı da bilmiyorum ama keşke gerçekte de İlker Kaleli ve Barış Arduç samimi iki arkadaş olsa... ship daha anlamlı olurdu belki. Her neyse yaptığım en kısa finaldi. Hiç özen göstermedim. Direk bitti. Her neyse! Kendinize dikkat edin baays