Caelum [UCA SERIES #1]

EPILOGUE

EPILOGUE

Everyone says that love hurts. But that's not true.

Loneliness hurts. Rejection hurts. Losing someone hurts.

Everyone confuses these things with love, but in reality, LOVE is the only thing in this world that covers up all the pain and makes us feel happy again.

At first, I am one of those people who confused these things with love. And that made me afraid of falling inlove again. But he came and made me realize love's true meaning. He became my salvation.

Before I met him, my life had no direction. All that mattered was my responsibilites as the heiress of the Jung Clan.

If I didn't met him, then I wouldn't be able to move on from my terrible past.

Unknowingly, he taught me to move on. He made me realize that it's just a chapter in the past, just turn the page. But don't close the book.

Well, I already did close the book. But he made me open it again and continue reading.

That's why I reached the desirable ending of the book.

"How's your day, Ai?"  tanong ni Zeke at saka ako hinalikan. 'Ai' ang endearment niya sakin habang ako naman e 'Koi' ang tawag sa kanya. Those two words mean the same thing in Japanese. It means 'love'. Oh diba? Cheesy much >///< Siya nagsabi ehh...

"Oh, you're home na pala, Koi. Ok lang naman. Except for the fact na maaga natapos ang meeting with the investors kaya ang boring mag-isa dito sa bahay dahil busy ka jan sa recording mong walang katapusan."   sagot ko naman na may halong pagtatampo. Natawa si Zeke at saka umupo katabi ko sa sofa.

"Nakuu... Ang bilis naman magtampo ng Ai ko. Gusto mo kiss para bati na tayo?"  panunukso niya habang sinusundot ako sa tagiliran. Hinampas ko ang kamay niya at saka siya inirapan.

"Hmp! Pumunta ka doon sa studio at dun mo kiskisin ang microphone! Nang magsawa ka!"  mataray kong sagot. Natawa nanaman siya. Seriously, do I look like a godd*mn horse comedian?!

"Ahh ganun ha.."  sabi niya at saka ako niyakap pahiga sa sofa at kiniliti nang walang hanggan.

"AHH!!! ZEKE!!! TAMA NA YAN!!! NAKAKAINIS KA NA HA!! NAKIKILIT AKO!!!"  sigaw ko habang pilit na kumakawala, kaso hindi ko talaga kaya dahil malakas ang kiliti ko.

"Ayaw. Kiss muna ^_^"  pagmamatigas niya.

"ZEKE ANO BA!!"  sigaw ko parin habang maluha-luha na sa kakakiliti niya sakin.

"Kiss nga muna ^_^"  pagpipilit niya.

"AYOKO!!! Wahahaha ZEKE!!! ISA!!"   putspa >3<

"Ahh.. bahala ka ^3^"  nakasmirk niyang sabi. P*ksht ka Zeke!!! Grr... Kung hindi lang mawawalan ng ama ang mga anak ko, matagal na kitang pinatay +_+ De joke lang, I could never do that xD

"AGH!!! FINE!! Wahh SUKO NAKO! SUKO NAKO!! TIMEOUT!!!"  pagsusuko ko. Tumigil naman siya at nakangiting nagpout na para bang nag-aantay ng kiss. *smirk*

*tsup*

"WAHH!! ANDAYA MO NAMAN AI EHH!! BA'T SA CHEEKS LANG?!"  nakakatawa yung expression niya. Parang natalo sa lotto xD

"Hindi mo naman sinabi kung saan eh. Diba Koi? Oh, bayad nako ha. You got your kiss. Sa cheeks ^_^"  sabi ko at naglakad papunta sa hagdan.

"TEAR MASAMI JUNG-HERALDINE!!! NAISAHAN MOKO HA!!! LAGOT KA SAKIN!! DI KITA TATANTANAN HANGGA'T HINDI KO NAKUKUHA ANG KISS KO!! SA LIPS!!"   sigaw ni Zeke. Lumingon ako at nakitang papatakbo siya sakin kay nagtatakbo na rin ako paakyat. Nagsisigaw ako sa walang katapusang hallway ng 2nd floor habang natatawa naman siyang hinahabol ako. Laking malas ko nang wala na akong matakbuhan pa.

"Got you, Ai."  nakasmirk niyang sabi habang nakayakap siya sa bewang ko. Nginitian ko nalang siya.

*tsup*

Nanlaki ang mata ni Zeke sa ginawa ko at namula ang mukha niya. Wahahaha epic XD Ang cute talaga ng asawa ko. Kahit ilang taon na kaming kasal, namumula parin xD hahaha

"Oh ayan na kiss mo. Ang daya rin naman ng asawa ko no? Hehehe Love you, Koi ^_^"   nakangiti kong sabi. Masanay na kayo. Ganyan talaga kami ka-cheesy xD Kahit di bagay sa personality namin, who cares? Tao lang rin, nagmamahal ika-nga nila xD.

He smiled and gave me a peck on the lips. DAYA NETO!!! NAKAKAILAN NA SIYA AH!!! +_+ Pero yae mo na xD Ngayon lang, pagbigyan ^_^

"Love you most, Ai ^_^"  sabi niya at saka ako niyakap.

"Mommy? Daddy? What are you doing?"  pareho kaming napatingin ni Zeke sa nagsalitang bunso namin habang kinukusot pa niya ang gwapo niyang mga mata.

"Wahhh sorry baby. Did we wake you up?"  sabi ko at hinaplos ang mukha niya.

"No Mommy. Your screaming did."  Nakasmirk niyang sabi. nagulat ako sa isinagot niya at sabay kaming natawa ni Zeke.

"Mana nga sayo ang anak mo, Koi."  natatawa ko paring sabi.

"I guess you're right, Ai. Come here, Archer. Daddy will carry you."  pumunta si Archer kay Zeke at binuhat naman ito ng daddy niya.

Nagkatinginan kami at saka napangiti ng sabay ni Zeke.

"We love you, baby."  sabay naming sabi at saka hinalikan ang bunso namin.

"Love is not perfect. Rather, a feeling full of problems and hardships. But it is through these problems and hardships that we know that love can survive and endure anything, and shall endure forever."

That phrase was the last line I found at the end of the book.

And he made me see that through his everlasting love.

He made me love him and he loved me most.

He became my husband and the father of our children.

And most importantly, he is my Caelum.

And my Caelum is none other than

Mr. Xander Zeke Heraldine.