At Naulit Muli

19

THIRD PERSON


Kasalukuyang nagkakape naman si Agnes matapos patulugin si Atasha. Hindi niya maiintindihan kung ano ang nangyayari sa pakiramdam niya. Ngayon niya na-realize na ganito pala ang maging ina. Hindi mo alam kung ano ang uunahin mo. Sa ngayon, parang gusto niyang sisihin ang sarili niya dahil sa nangyari sa anak nila.


“Agnes?” Sabe naman ng pamilyar na boses at pagkalingon niya si Jerry.


“Bakit gising ka pa?” Tanong nito sa kanya at hindi niya din alam sa sarili niya kung bakit siya naiilang. Samantala, umupo na din si Jerry sa tapat ni Agnes. Ganyan kasi ang gusto ni Agnes, katapat lang niya ang kausap niya.


“Wala naman hindi ako makatulog kasi.” Sabi niya habang kinukuha ang coffee maker para makapag-kape ito.


“I see. Pasensya ka na pala sa ugali ko kanina. Ayo’ko naman kasi talagang gawin ‘yun. Pero, napilitan ako. Alam mo namang ayaw kong nasasaktan ang taong mahal ko.” sabe niya naman dito kay Jerry at napatitig lang si Jerry dito dahil naramdaman niya ang lungkot sa mata ni Agnes.


“Okay lang. Actually, I came here to say sorry. I wasn’t able to protect our daughter. I know how much you love her.” Ngumiti lang naman si Agnes sa kanya.


“I really do. Mahal na mahal ko ‘yung dalawang kambal.” Sabi niya sabay uminom na din ito ng kape.
“Eh, ako? Mahal mo pa ba ako?” Napahinto naman si Agnes sa pag-inom ng kape at parang may dumaloy na kuryente sa kanyang katawan na hindi niya maintindihan kung bakit. Hindi naman ito mahirap na tanong pero hirap na hirap siyang sagutin. Alam mo ‘yung parang opinion mo siya na ang hirap-hirap i-express.


“Ang hirap sagutin.” Napatingin lang si Jerry dito dahil may naaalala siya.


FLASH BACK


“Mahal mo pa ba ako Agnes?” Habang ito’y nakatingin lang kay Agnes at si Agnes naman at nakatingin lang sa labas ng kanilang balcony.


“Ang hirap sagutin.” Sabi naman ni Jerry at nakatingin lang ito kay Agnes.


“So, this is goodbye?” Kabadong tanong ni Jerry kay Agnes.


“Bakit ka pa bumalik? Bakit pa kailangan tayong mag-kita uli?” Sabi naman ni Agnes na maluha-luha.


“Dahil hindi ko kayang wala ka. Dahil mahal kita.” Sabe naman ni Jerry na naging rason para mapatingin sa kanya si Agnes at sabay nag-tapat ang kanilang labi para mag-halikan ng mariin at passionate.


END OF FLASHBACK.


Naiiyak si Jerry habang naaalala niya ang scene na ‘yun. Hinihiling niya sa sarili niya na sana maulit muli na lang ang lahat ng nakaraan na kung saan hindi pa umalis si Agnes. Napakasakit para sa kanya na hindi na talaga sila tulad ng dati. Kahit ano’ng gawin niya, kahit hindi niya ginusto ang nangyayari sa kanila, kailangan niyang tanggapin na hanggang dito na lang ang kanilang pagsasama.


“It’s okay. Kung hindi naman na talaga tayo katulad ng dati, tanggap ko na. Matagal ko ng tanggap.” Sabe naman ni Jerry kay Agnes na naging rason para ngumiti si Agnes at alam niya, kilala niya ang kanyang dating kasintahan na ang kanyang ngiti ay peke lamang.


Nalungkot naman si Agnes sa sinabe niyang ‘yun dahil si Agnes, mahal niya pa si Jerry hindi lang niya alam kung paano sabihin. O sasabihin nga ba niya?




-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*



AGNES


Nagulat naman ako sa sinabe niya. Actually, mali siya. Gusto ko din bumalik kami sa dati. Pero, paano? May girlfriend siya. Baka mamaya marinig pa ng girlfriend niya ang pinag-uusapan namin.


“May girlfriend ka.” sabe ko na lang bigla na kahit ako, hindi ko din alam kung paano ko nasabe ‘yun. Ang alam ko lang eh nag-uusap ang utak at puso ko.


“Alam ko” Ayun na lang ang sagot niya sa akin. Hindi ko na tuloy kung ano’ng mararamdaman ko. Masaya? Masasaktan? Galit? The feeling is indescribable. But one thing’s for sure…



Gustong-gusto ko ‘yung nangyayari ngayon.



END.