Arc-4.4

3.1K 318 6
                                    

မုချင် သူမရဲ့အိမ်လေးအားလိုက်လာကာ ပစ္စည်းကူသိမ်းပေးနေသည်

သူရဲ့ညီမလေးဟာ ငယ်ငယ်ထဲက ရွေလင်ပန်းနဲ့ အချင်းဆေးခဲ့ရတာ...

ဆင်းရဲမှုဆိုတာဘာမှန်းမသိ

သို့သော် အခုသူမနေတဲ့ရပ်ကွက်လေးကတော့ ကားတောင်ဝင်မရအောင် ကျဥ်းလွန်းလှသည်...

သူမရဲ့ အခန်းက ခေါင်မိုးထပ်မှာ ထိုက့ဲသို့သော ဆင်းရဲတဲ့နေရာလေးမှာ သူမဘယ်လိုများ နေခဲ့လဲ သူစဥ်းစားမရ...

အခု အခန်းကလဲ ကျဥ်းလွန်းကာ အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းဘာမှမရှိ....

ရေခဲသေတ္တာထဲလဲ အသင့်စားခေါက်ဆွဲ​​ေချာက်များသာ......

'ဟူးးးဒီ​ကလေး ဘယ်လိုတောင် ဖြစ်ကတတ်ဆန်းနေနေတာလဲ အနဲဆံ​ုးတော့ အဟာရပြည့်တာလေးစားမှပေါ့'

သူ..သူမလေးကိုကြည့်ကာစိတ်မကောင်း....

အထုပ်တွေသိမ်းနေတဲ့သူမလေးကိူ းနောက်ကနေသိုင်းဖက်လိုက်သည်

"အရမ်းပင်ပန်းခဲ့မှာပဲ...''

မုချင်က သူမကိုရုတ်တရက်ကြီးနောက်ကနေသိုင်းဖက်လိုက်တေ့ာအံ့အောသွားပြီး ကိုယ်လေးကတောင့်သွားသည်

"ကိုကို...''

"ငါမင်းရဲ့.ကိုကိုမလုပ်ချင်တော့ဘူး...လီလီ...ငါမင်းကိုချစ်တယ်..ညီမလေးတစ်ယောက်လိုမဟုတ်ပဲငါမင်းကိူချစ်တယ်....ငါမင်းကိုချစ်ခဲ့တာ အရင်ထဲက...''.

Liliသူရဲ့စကားတွေကြောင့် ကြောင်တောင်တောင် လေးဖြစ်နေသည်

"Lili..''

သူ..သူ့မအားခေါ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်လေးအား သူ့ဘက်ဆွဲလှည့်လိုက်တော့

ပြူးကြောင်ကြောင်နဲ့ ကြည့်နေတဲ့သူ...

"ဒါ​ေပမဲ့......ကိုကို..''

"ရှူးးးးကိုယ့်ကို ဘာမှမပြောနဲ့အုံး....သေချာစဥ်းစားပါ..''

ထို့နောက်သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးအားဖွဖွနမ်းကာ ဖက်ထားတဲ့သူ...

ငါ လေးကဗီလိန်ရဲ့ကိုယ်ထဲရောက်သွားတယ်Where stories live. Discover now