Someone Who Change My Life

Chapter 1

     Summer is too fast, alam niyo yung feeling na parang isang linggo lang yung bakasyon.

     Hayst... pasukan na nanaman, hindi man lang ako naka kita ng dagat. Buong bakasyon akong nasa bahay lang, kain tulog lang ginagawa ko boung araw, hindi naman ako tumaba.

     Pero nagpapasalamat rin ako dahil sa wakas  makaka labas narin ako ng bahay dahil may pasukan na.

June 5

     Unang araw ng pasukan, wala naman masyadong nagbago sa aming eskwelahan ( Rosario National High School ).

     Yung nag bago lang yung year level namin. Sa wakas grade 10 na ako, hahaha kunting kimbot nalang makakapagtapos na ako at makakapag college na rin. Gusto ko na kasing matutong makapag sarili.

    Dahil na nga nag uumpisa pa lamang yung school year ay maraming mga transferee mula sa ibat ibang paaralan.

    In my school may ibat iang klase ng mga estyudante,  may mga sosyal o mayaman, may mga mahirap na feeling mayaman,  may mga study first, may roon namang  mga ayaw mag aral yung tipong mag cucutting class para lang maka goodtime, mayroong pala away yung napikon lang suntukan agad at yung iba naman ay kabaliktaran.

     Ako? Sa tingin ko hindi ako kasali sa mga yan ( I'm always not belong to them ).

     Hindi naman kasi ako yung tipo ng estyudante na nag aaral araw araw but I priorities my study, Hindi rin ako yung tipo ng babae na mahilig pumorma para lang makuha ang atensiyon ng iba. I can be very rude, but I can be very nice. Naka depende lang yan sa mga taong nasa paligid ko, well mabait lang naman ako sa mga taong mabait sa akin at galit lang ako sa mga taong galit sa akin. Simple.

     Ako rin yung klase ng babae na hindi masyadong napapansin at kilala sa campus. Maybe some people know me but bilang lang. Hindi ko naman pangarap na maging sikat,  gusto ko lang naman na makapag tapos ng pagaaral at makapag trabaho na ako.

     First year pa lamang ako ay sinabi ko na sa sarili ko na walang magiging hadlang o sagabal ( Love Life ) sa pagaaral ko. I call it No Distruction.

     So far napapanatili ko naman yung matataas ko na grades sa lahat ng subject. At simula noong first year ay hindi pa ako na inlove sa sino mang lalake.

     Saktong 7:00 ng umaga at nasa eskwelahan na ako, naglalakad pa punta sa aming English Class. Maaga akong hinahatid ng magulang ko sa eskwelahan sa kadahilanang ma traffic daw, baka ma late daw ako. Pero minsan pakiramdam ko na parang ayaw lang talaga ako nila na nasa bahay. Alam niyo yun? Yung parang ayaw nila akong nakikita, kasi nakakasawa na yung pag mumuka ko.

     Nag iisang anak lang ako, maraming nagsasabi na yung mga only child daw ay napaka swerte. Dahil walang ka agaw sa pagmamahal at atensiyon ng magulang. Well, naranasan ko naman yun noong bata pa ako. But tapos na ang mga panahon na yun. Im going to turn 17 in this year. Kaya nga minsan naiisip ko na hindi na nila ako mahal, parang nagsasawa na sila sa akin. Sa bagay lahat naman nagsasawa diba? Kaya wag kanang magtataka kung isang araw maghahanap na siya ng iba.

     Habang nag lalakad ako papunta sa English class namin ay naka salubong ko si Irish ( siya yung bestfriend  ko simula pa lamang noong elementary pa kami. Marami kaming pagkakapareho pag dating sa mga trip at ugali namin. But at the same time we almost complete opposites. )

    " Uyy Sheene! " pasigaw na tawag niya sa akin.

    " Hi Irish " tugon ko naman sa kanya. Tumatalon talon pa siya.  Parang masaya yung gising  nito ha. O hindi kaya nasubrahan lang ito sa kape...         " Ohh anong balita? " tanong ko sa kanya na nagtataka.