Nothing but the truth ( Dutch One Direction Fan fiction )

Nothing but the truth ( Dutch Zayn Malik Fanfiction )

Ik pakte al me spullen bij elkaar en propte alles in me koffer. Hij kon nog net dicht. Het huis was leeg en ik ging het hier heel erg missen. Ik ben hier, in Rotterdam geboren en opgegroeid. Hier zijn al mijn vrienden en hier zijn al mijn mooie herineringen. Maar nu ik me vwo-diploma heb gehaald, moet ik aan mijn toekomst denken. Daarom ga ik in Londen wonen en daar studeren. "Heb je alles, schat?" vroeg me vader die bij de deur stond te wachten. "Ja pap, ik heb alles wat ik nodig heb" ik keek nog even rond en liep toen de deur uit. Mijn meubels en andere spullen zijn al in mijn nieuwe appartement in Londen. "Mama zou trots op je zijn" zei me vader toen we in de auto stapte. "Ik weet het. Ik mis haar nog elke dag" er viel een traan op me wang. "Ik ben ook trots op je. Ik kom wanneer jij wilt" me vader pakte me hand en gaf er een kus op. Wat hield ik toch van deze man.

"Bel me wanneer je in je appartement bent!" riep me vader toen ik door de douane was. "Doe ik lieve pap. Tot gauw!" we zwaaide nog even naar elkaar. Toen blies ik een kusje naar hem toe en liep weg. Ik moest nu nog 30 minuten wachten tot dat ik in het vliegtuig mocht. Ik had al paar keer gevlogen maar dan was ik nooit alleen. Ik vond het niet heel eng maar ik heb altijd een knoop in me maag als ik aan vliegtuigen denk. Ik keek om me heen. Dit is echt een gezellig vliegveld. Ik liep eerst even naar de parfumerie die in het vliegveld was. Ik keek gelijk bij Chanel eau tendre. Die is zo lekker ik hou echt van die parfum. Toen ik klaar was, liep ik naar een bank. Ik ging er zitten en deed me ogen even dicht. Ik was uitgeput.

"Pardon, can I sit here?" vroeg een engelse stem. Ik deed me ogen open. "Ofcourse" mijn engels moest nog verbeterd worden, maar ik was op de goede weg. Toen ik goed keek, kwam er een knappe jongen naast me zitten. Hij had een muts op. Zo koud was het toch niet? En hij had ook een zonnebril op. Hij keek me aan. "Waar gaat deze dame naartoe?" vroeg hij. "Mijn bestemming gaat naar Londen en die van jou?" ik keek hem recht in zijn zonnebril aan. "Ik ook. Waar zit jij?" waarom wou hij dit allemaal weten. "Eerste klasse, ik hou niet zo van tweede klasse" ik klok net als een verwend kind. "He, toevallig, ik zit daar ook. Ik zit stoel 37, jij?" ik keek op mijn kaartje. "Stoel 36, naast jou dus" dat is wel heel toevallig. Ik glimlachte. Alles wat ik van hem kon zien zag er perfect uit. Hij had mooi haar en leuke kleding aan. "Gezellig! Oh ik ben Waylon. Hoe heet jij?" wat had hij een leuke naam. "Ik ben Britt, aangenaam kennis te maken" hij glimlachte lief en ik zag zijn mooie tanden. "Willen de mensen van vlucht 6392 naar Londen nu naar het vlieftuig. Dank u wel" werd er om geroepen. "We moeten gaan" zei Waylon en pakte me hand. Ik keek naar onze handen en lachte. Wat een atente jongen is het.

"Welkom aanboord van vlucht 6392 naar Londen. Volg de instructie op de tv. Fijne vlucht" ik keek naar het filmpje op de tv. Ik had dat filmpje al zo vaak bekeken en daarom deed ik me oordopjes in en klikte op play. Ik luisterde naar Take Me Home van one direction. Ik was een directioner door een vriendin van mij. Maar ik vind eigenlijk alleen de liedjes leuk. En ze hebben wel een leuke kleding style. "Waar luister je naar?" Waylon keek op me ipod. "One direction, dat is een britse en ierse boyband. Ken je die?" Ik keek hem aan en deed 1 oortje uit. "Ik ken ze beter dan je denkt" hij lachte een beetje. "Hoe bedoel je?" Ik keek hem vragend aan. "Ik ken de jongens. Ze zijn soort van mijn beste vrienden" wat?! "Meen je dat?! Dat is zo gaaf!" Ik gilde volgens mij iets te hard omdat iedereen mijn kant op keek. "Ja ze zijn zo aardig. Wil je ze een keer ontmoeten?" meende hij dit weer?! "Natuurlijk wil ik dat! Ik ben je zo dankbaar" ik was zo blij dat ik uit mijn blijheid Waylon een knuffel gaf. Hij knufflede me terug. Hij was zo lief en anders dan de andere jongens. Normaal liegen jongens tegen me om me te versieren. Maar Waylon deed dat niet, volgens mij. "Ga even slapen je ziet er moe uit. Ik maak je wakker als we landen" hij keek me aan en ik knikte. "Slaap lekker Britt" awh hij was echt lief. Ik deed me ogen dicht en sliep binnen 5 seconde.

WAYLONS GEDACHTE

Ze is nog mooier als ze slaapt. Ze is anders dan de andere meiden. Normaal gillen ze als ze me zien en willen ze me handtekening. Gelukkig hem ik een goede vermomming en herkende ze me niet. Ik keek heel de tijd naar haar. Ze was zo blij toen ik vertelde dat ik 'one direction' ken. Maar ik heb mezelf weer in de nesten gewerkt. Hoe gaat zij one direction ontmoeten als Zayn en ik dezelfde persoon zijn? Daar moet ik nog een oplossing voor vinden. Ik voelde hoe moe ik was dus ik ging slapen.  

____________________________________________________________________________________________

"Wakker worden Waylon" hoorde ik een lieve stem zeggen. Ik deed me oog een beetje open en zag Britt me aankijken. "We zijn geland" wat was ze toch lief. Wacht, ik zou haar wakker maken als we er waren. Ze stak haar hand naar me uit en ik pakte hem. We liepen het vliegtuig uit. Toen we door de douane waren, zag ik de jongens staan. Ze keken naar mij en toen naar Britt. Ik liep sneller. "Jongens, noem me Waylon" fluisterde ik tegen hun. "Is het weer zo ver?" waarom zei Harry dat op zo'n valse manier? Britt stopte even en keek op haar mobiel. "Britt, kom is" ik zag dat ze even twijfelde en toen kwam ze. "Dit zijn de jongens van one direction" fluiterde ik in haar oor. Haar ogen gingen gelijk nog meer stralen. "Hi I'm Harry" hij pakte haar hand en gaf er een kus op. Uitslover. "I'M LOUIS TOMMO THE TOMLINSON!" echt een Louis manier. "Hi Britt, I am Liam" Liam gaf haar netjes een hand "I'm hahah Niall Horan" hij gaf haar een knuffel. "Een Horanhug, dank je" ze glimlachte breed. "Waar is Zayn?" ze keek naar mij en toen naar de jongens. "Oh" "Uhm" "Hij is naar de tandarts" zei Liam snel. "Natuurlijk moet je zulke mooie tanden mooi houden haha" iedereen moest even lachen. "Heb je zin iets te drinken met ons" stelde Louis voor. "En eten!" gilde Niall erachter aan. We lachten even. "Ik moet wel even me spullen thuis zetten" iedereen knikte begripvol. "Wij kunnen je wel helpen" stelde Harry voor. "Ik moet wel eerst even naar huis jongens, ik moet ook me spullen thuis zetten" zei ik. "Waylon, ga jij naar huis dan sms je als je klaar bent" zei Niall. "Oke is goed" ik gaf Britt een knuffel en me nummer. "Voor als je gezelschap wil" fluisterde ik in haar oor. Ze bloosde en gaf me een dikke knuffel. "Hoop dat ik je snel weer zie" zei ze. Ik moest ook blozen. Ik bloos nooit, wat was er met me? Ben ik verliefd?

BRITTS GEDACHTE

We liepen naar de auto van Louis. "Jij mag in het midden" ik glimlachte een beetje en ging zitten. Ik zat tussen Liam en Harry in. "Waar woon je?" Ik gaf Louis het adress en hij reedt weg. Liam keek heel de weg naar buiten. Harry daarin tegen, keek heel de weg naar mij. "Is er iets?" vroeg ik. "Uhm, nee hoor. Vertel is iets over jezelf" hij keek me geinteresseerd aan. "Ik ben Britt, ik ben 18 jaar en kom uit Rotterdam. Ik hou van me vader en heb niet veel echte goede vrienden" meer wist ik niet te vertellen. "Waarom hou je niet van je moeder?" vroeg Niall met een zielige blik. "Ik hou wel van haar maar ik heb haar nooit echt gekent. Ze is overleden toen ik nog heel klein was" er kwam een traan uit me oog en viel op me topje. "Oh sorry" Niall legde zijn hand op me knie. "Geeft niet hoor. Ik vind het soms gewoon moeilijk om over haar te praten" ze knikte allemaal. "Hoelang woon je al in Londen?" Vroeg Louis opeens. "Uhm, dit word me eerste nacht in me eigen appartement" ze keken me verbaasd aan. "Woow, dus je woont helemaal alleen in Londen en dit word je eerste nacht?!" ik knikte bevestigend. "Ik heb een idee! We doen een slaapfeestje!" Louis gilde het uit omdat hij vond dat hij het beste idee had. "Jaa!!" gilde iedereen. "Ik bel Zayn wel!" Liam pakte zijn telefoon en belde Zayn. "Mirror, vanavond hebben we een slaapfeestje met een spiciale gast" zei Liam en hij keek naar mij. Ik keek een beetje geschrokken. "Britt, maak je maar geen zorgen, we doen je niks. Waylons vrienden, zijn onze vrienden" Louis maakte een scherpe bocht en zei: "We zijn er" we stapte uit de auto. Ik deed de deur open en alle monden van de jongens vielen open. "Welkom in mijn appartementje" zei ik trots.

HOOI LEZERS, IK HOOP DAT JULLIE HET AL EEN BEETJE LEUK BEGINNEN TE VINDEN. IK PROBEER ZO SNEL MOGELIJK VERDER TE GAAN, MAAR IK WIL WETEN ALS MENSEN HET LEUK VINDEN EN WETEN ALS MENSEN HET LEZEN DUS EEN VOTE/COMMENT/FAN ZOU FIJN ZIJN :)  

xxx Juliette