Can't Hurry Love

Chapter 5: First Love

Hadley's POV

Break time na at nandito ako ngayon sa canteen kumakain mag-isa. Nakaka-adjust naman ako pero hindi pa masyado, mabait naman ang ibang tao yung iba din hindi, just like that freakin' guy. And speaking of that guy, papalapit siya sa akin. I dont know why, pero ang lakas ng pintig ng puso ko kapag nakikita ko sya, hys ba't ba?

"Hi" yan lng sinabi nya, nasa bandang labas kasi ako at nandito sya sa harapan ko bringing a piece of pandesal at coke. "Pwede bang umupo dito?" Aniya na nakaturo sa kabilang chair sa table ko. I nodded. Umupo na siya and kumain.

"Sayo nato" binigay nya sakin yung coke niya, oo nga pala hindi ako nakabili ng drinks na-notice niya siguro. "Wag na baka may lason yan" wala akong trust sa kanya noh!, after niya akong insultuhin bibigyan niya ako niyan? No way.

"Mukha ba akong mamamatay tao?" Tinuro pa niya yung sarili niya. Aba oo, mukha palang. "Ibibigay mo sakin yan e' we're not even friends, you always say nga na im not bagay here" I said and continued to eat my spaghetti, nauuhaw na ako bwesit! Pabebe mo kasi.

He sighed "Fine, i'm sorry sa nagawa ko sayo before. Alam kong mali ako, alam kong wala ka namang kasalanan sa nagawa ng daddy mo sa mama ko" pahina pa ng pahina ang boses niya kala mo naman hindi ko narini-, wait what? Anong ginawa ba ng daddy ko?. "Ano bang ginawa ng daddy ko sa mom mo?" i'm really curious kasi eh, gusto ko malaman kung ano talaga.

"Wala ako sa posisyon para sabihin yun, pero kung pwede na sasabihin ko din sayo basta sorry na ah'" then he smiled, I froze nang nag smile siya sakin, minsan lng siya ngumingiti, nakikita din ang dalawang dimples niya each side sa pisngi, ang gwapo niya. Stop it Hadley.

"Oo na" yun nalang sinabi ko at nag-iwas ng tingin. He's watching me kasi e'. Matagal naman akong magpa-tawad pero bakit pag dating sa kanya, ngiti niya lang parang wala siyang nagawa sakin at ang gaan-gaan sa feeling. Mawawala din to ayoko talaga to tsh.

"Namumula ka" aniya

"Me blushing? U-Uhm, Ofcourse naka m-make-up kaya ako" I lied.

"Ok, sabi mo eh. Inumin mo na 'yan, wala yang lason"

Then he laughed, i'm not wearing make-up, Confident ako sa natural beauty ko. Nagpa-lusot lang ako, tss bakit ba kasi namumula ako. Ininom ko nalang yung coke niya para matahimik kaluluwa niya at nauuhaw na ako no'. Ano iinomin niya pag kinuha ko to? Bahala na nga. I finished my food at tumayo na, akmang kukunin ko na yung bag ko pero naunahan niya ako.

"Ako na, babawi ako sayo" aniya, naka-smile pa. I can feel na uminit yung pisngi ko. Stop imagining things Hadley, bumabawi lang yan. Sabay pa kaming nag-walk papunta sa room namin, classmates kami remember? Sa minor subjects lang naman. Kapag dumadaan kami andaming nakatingin sa amin, artista ba tong kasama ko? They're not ganito kasi kapag naglalakad ako noon ng mag-isa.

Nakarating na kami sa room at linagay niya lang yung bag ko sa chair ko, then he patted my head. Magugulo kasi yung buhok ko e'. Katabi lang naman kami kaya awkward na scenario ang peg namin grr. Tahimik kasi siyang tao na makulit. Basta parang babae pa iba-iba yung mood, pero tahimik. Nag-phone ako nang may nag message sakin sa twitter. Si Dempsey, yung bestfriend ko.

"Where are you?"

"Sa school, why?"

"Sunduin kita mamaya ah', kain tayo treat ko ;>"

"Ok" binulsa ko na yung phone ko.

After a minute dumating na ang prof namin so discuss na naman. English namin ngayon so gumawa kami ng essay about sa lesson namin. Hindi ko pa yata nasabi, Business ad. yung course ko kasi gusto ng dad na ako ang mag-hahandle ng company namin in the future, wala naman sakin because I like business naman. While sa kanya I dont know, pake ko ba!.

Pagkatapos ng klase ay nagligpit na ako sa mga gamit ko kasi susunduin nga ako ni Dempsey. "Sabay na tayo" Mark said, oo nga pala malapit lang bahay namin sa isa't isa. He's so mabait sakin right now ah. "May lakad kasi ako susunduin ako ng bestfriend ko" yun lang yung sinabi ko kasi totoo naman.

"Ok" nawala yung ngiti niya tapos lumabas na sa room. Anong problema non? I just balewala his actions and nag-walk na papunta sa labas ng school.

"Demps" tawag ko sa kanya, he's at the gilid sa gate and nakasandal sa car niya. "Hey, so tara na?" Pag-aaya niya. I just nodded and sat beside Demps. "Alam kong gusto mo may kausap ka ngayon, kilala kita" I worridly said, he's so quiet kasi ngayon na hindi ako sanay.

"Kilala mo talaga ako" at tumawa pa siya ng mahina pero I know, that smile is fake. Ganyan kami ka close, we don't need to lie sa isat-isa because we already know if one of us is lying.

Kagaya noong bata pa kami, may crush siya sa seatmate ko noong highschool kami, he always nakaw ng tingin and I saw it palagi. Gusto ko siya mismo mag-sabi sakin so one day I asked him and tumanggi siya but I can see it sa eyes niya na he's lying so 'gotcha' hihi.

Naghanap muna kami ng resto at napili namin ang isang spanish restaurant, one of Dempseys' favourite.

"Good evening maam, sir. How many seats po?"

"For two, please" He answered.

"This way sir" and she guided as sa table for two, malamig dito banda because malapit kami sa aircon.

Siya nalang ang pina-order ko kasi wala akong ka alam-alam sa mga spanish foods. He just ordered three dishes and two desserts. Pareho kasi kaming not matakaw.

"So tell me, what's wrong?" I asked breaking the silence, ang quiet niya kasi e'. He sighed "May papakasalan na ako" lungkot na sabi niya, what? College pa nga kami same year level and magpapa-kasal na siya? I feel more bata sa kanya.

"Who? Is it pretty?, why so sad? You should be happy" Cheering him up, I drank sa wine ko while waiting sa sagot niya hindi niya sinagot e'.

"Basta, I will tell you if its sure already. Bilisan mo diyan, shopping tayo treat ko" ok, he changed the topic, hindi ko nalang siya sinagot and I continued to eat. You must be wondering bakit mahilig si Dempsey mag shopping but lalaki naman siya, sinanay ko kasi siya because I said girls really love shopping, so if she get married, just like what he said kanina, hindi siya ma babagot kakahintay sa misis niya. Im a good influence right?.

Binilhan na niya ako ng gusto ko, hindi naman masyadong madami hindi ako abusado noh'. Just a LV (Louie Vuitton) lotion, ubos na kasi lotion ko eh, and mga kailangan ko sa school. I took a picture of it and post it sa story sa instagram ko, may nakalagay na thankyou with a heart emoji and I tagged him.

It's already 9 pm so nag-aya na akong umuwi, may assignment pa ako pero madali lang naman. We arrived sa house around 9:30 pm so I bade goodbye to him at pumunta sa room ko.

I'm making my assignment right now nang may nag message sakin sa instagram. It was Mark. "He followed me sa intagram pala?" I said to myself. I checked my notifications kung nandon ba pangalan niya, nandon nga ngayon ko lang na-notice.

"Sana all" he replied sa story ko.

"Thank You" I replied

"Ha?" If I-backread kaya niya? Duh. I didn't reply him kasi mababasa niya naman.

"Hambog" I didn't notice na tumawa na pala ako so i quickly change my expression in a snap and replied..

"Feeling close ka alam mo yun?" hindi na siya nag-reply so i finished my homework and humiga. Hindi ako mapakali pa gulong-gulong ako sa kama ko. What am I even doing?.

Naalala ko naman yung bata naka-laro ko sa playground ng S.M., until now hinahanap ko parin siya parang love at first sight kasi. Hindi ko nga alam bakit pero ang bata ko pa nun pero alam kong siya yung gusto ko ugh!. Malapit kasi ako sa tao na matulungin kaya nung may tumulak sakin sa playground siya yung tumulong sakin. Hindi naman ako nag-mamadali

I hope makita kita, if para tayo sa isat-isa alam kong gagawa ang tadhana para mag-kita tayong dalawa. Kahit maulan, maaraw, malamig, mapanganib. Mag-kikita tayo sa ngalan ng pag-ibig..

at natulog na ako.

~~
#Can'tHurryLove