blaa blaa

I feeling good

Evet,yeni yerlerimizde 2.günümüz olacak,hem heyecanlı ,hem üzgündük çünkü Ada ile ben farklı insanlardık,onlar da farklı insanlardı,sanki arkamda oturan ćocuğu cekiyor gibiydim,dahaa önce böyle hissetmemistim.Her zaman kendi halinda olan ve az da olsa asosyal takılmayı seven bir tiptim özellikle ülkemizde yaşanan son olaylardan sonra erkeklerden hiç bir beklentim kalmamıştı.Ama nedense o arkamda oturan çocuğa karşı Ada ya pek belli etmesemde bir şeyler hissetmişim,ha buna aşk denemezdi ama onun da benim gibi farklı olmasıydı belki de beni ona çeken,elleriyle masada ritim tutması,sürekli saçı ile oynaması,sürekli karalama tarzı bir şeyler yapmasi defter,nedensizce sırıtmama neden oluyordu. Türkçe dersimiz bitmişti,yan sınıfın bir hocası gelip ;
"Çocuklar,ses yapmayın hocanız biraz geçikecekmiş söylememi istedi,ses yapmayın!" Dedikten sonra,hep aynı şeyleri söylüyorlar der gibisinde Ada ile birbirimize baktık.
Nedensizce arkama dönmek istedim,ve döndüm hâlâ adını bilmediğim ćocuk bir şeyler karalıyordu,önüme döndüm o sırada Adanın arkasindaki çocuk baktığımı fark ettmiş olacak ki;

"Oyun oynayalım,ya da konuşalım?"
Şaskınlıkla ada ile bakışırken,

"Tamam,kabul" dedim , Ada da pek fazla itiraz etmedi.

Öncelikle kendimi tanıtmak ve farklı olduğumu söylemek istemiştim çünkü, beni böyle kabul etmeyeceklerse baştan zaman kaybı olmasın diye.

"Cansu,ailemin işinden dolayı taşındık burada kimseyi tanımıyorum bu kadar."

Sonra adını bilmediģim ama arkamda oturan çocuk:
"Güzel,yeni yerler,yeni insanlar öyle değil mi? Ben de Aras ben buralıyım doğduģumdan beri de burada yaşıyoruz."
Demek adın Aras umarım hayatımı değiştirmezsin Aras umarım...

"Ben de Mert, Aras ile çok yakın ve yıllardır arkadaşız ben de burada yaşıyordum her zaman."
Demek sen de Merttin öyle mi? Nedense seni de ilk gördüğümde dışardan o kadar soğuk gözükmene rağmen sanki içinde çok yumuşak biri var gibiydi tabii bunu bilmiyorum ilerleyen günlerde kim kimmiş öğrenecektim.

Ada da kısaca kendini tanıttıktan sonra yaklaşık 10-15 dakika öyle boş boş muhabbet etmistik.Amaa nedense kendimi çok mutlu hissediyordum sanki içimde kelebekler uçuşuyordu.Kendine gel Cansu kendine gel Cansu diye içimden kendime söyleniyordum. Zile yaklaşık beş dakika kalmıştı ve birden kapıda hocamız belirmişti!zaten beş dakika kalmıştı ve ilk defa bir sohbetten zevk almış üstelik eğlenmistim. Ders bitmişti Ada ile sınıftan çıkarken gözlerim ile de bir yandan Arasa bakmaktaydım,gerçekten kendime inanamaz bir hale gelmiştim, Ada ile bahçeye çıktığımızda konuşmaya başladik.
"Aslında iyi çocuklarmiş."
"Belki iyi dostlar olabiliriz?"
Gibi seyler konuştuk evet iyi dostlar olacak gibiydik belki de daha fazlası olacaktı,ama biz birbirmize yetebilecek miydik? Hiçbir şey hakkında bir fikit yürütemeyecek bir hale gelmistim,ne yapacagımız ve ne  olacağının hakkında Ada ile hićbir fikrimiz yoktu,ama heyecanla beklemekteydik...