TRACE the way to HER heart - final chapter - romantic - suspense (completed)

Chapter 7

Nakahiga si Raul sa malambot na kama nito. May electric fan at maliit na TV siya sa loob ng kanyang kubo sa loob ng kulungan. Hindi pa siya nasentensiyahan, kaya hindi pa ganun kahigpit ang trato sa kanya. At, dahil na rin sa kanyang pera. Ang abugado niya ang gumawa ng paraan para ang iba pang assets na nakuha niya kay Alexis ay hindi nito makuha. Hindi siya tanga, para ipangalan sa kanyang sarili ang mga nakaw na yaman niya. Ang iba ay ibinenta na niya at converted na sa gold at diamonds at hindi na matrace pa ang mga properties na ibinenta kunwari ni Nana, na pirmado ni Alexis.
Muli na naman nag-init ang kanyang katawan nang maalala si Alexis o Princess, ang huling pagkakataon na nakita niya ito ay ang huling hearing bago namatay ang asawa nito. Ang walang hiya na si Trace Velasco. Ang lalaking dumungis kay Princess. Ang kanyang Prinsesa.
Naalala niya ang magandang mukha nito, ang makinis at maputi nitong balat, na alam na niya kung ano ang pakiramdam nito sa kanyang mga palad nang mahawakan niya ang katawan nito. Ang mayayaman nitong mga dibdib na umapaw sa suot nito na bra nang ibabawan niya ito.
Muling nakaramdam ng pag-init ng katawan si Raul, hinawakan niya ang kanyang kahabaan mula sa suot nitong manipis na pajama. Hinimas – himas niya iyun, habang naglalaro sa kanyang isipan si Princess.
He imagined her, naked creamy body, her back was into him, he was grasping her raven hair, pulling it tight with his hand, while he fuck her from behind.
Nakaramdam na ng paninigas ng pagkalalaki si Raul, hinila niya ang garter ng suot niyang pajama saka niya inilabas ang kanyang kahabaan. Habang nasa isipan niya si Princess o Alexis. His hands started to make an upward and downward motion. Napakagat labi siya, habang inaangkin niya si Alexis sa kanyang isipan.
Malapit na, ramdam na niya, pinagpawisan na siya at nanigas na ang kanyang mga paa, ramdam na niya ang kanyang pagsirit sa kalooban ni Alexis, nang may kumatok sa labas ng pintuan ng kanyang kubo.
“Raul!” ang malakas na pagtawag ng kanyang pangalan mula sa labas.
“Fuuuccck!” ang galit na hiyaw niya, habang patuloy at mabilis na nagtaas – baba ang kanyang kamay sa kanyang kahabaan hanggang sa sumirit ang kanyang punla. Hinihingal siya na naupo sa kanyang kama at naghanap ng pwede niyang ipunas sa kanyang kamay.
Patuloy naman ang pagkatok at pagtawag sa kanyang pangalan sa labas ng kanyang kubo.
“Maghintay ka! P*ta!” ang galit na sigaw nito, tumayo siya at dinampot ang isang towel na nakasabit sa gilid ng kanyang nag-iisang silya sa loob ng kanyang kubo. Pinunasan niya ang kanyang kamay, sabay hagis sa towel sa upuan, at galit na humakbang ang kanyang mga paa papalapit sa pinto at hinila iyun.
“What?” ang galit na tanong niya.
“May bisita ka?” ang sagot ng isang officer sa kanya.
Kumunot ang kanyang noo, wala namang sinabi na may dadalaw sa kanya ngayon na araw, ang takang tanong niya sa kanyang sarili.
“Sino?” ang tanong niya.
“Basta lumabas ka na diyan, magsuot ka ng t shirt mo, dalian mo Raul” ang sabi ng bantay sa kanya. Inis na bumalik si Raul sa kanyang kama para damputin ang kanyang t-shirt, isinuot niya iyun. Naglakad na siya pabalik sa may pinto at lumabas na siya ng kanyang kubo.
Pero sa halip na maglakad siya palabas, na malaya ang kanyang mga kamay  katulad ng dati, sa tuwing may dalaw siya, laking gulat ni Raul kung bakit biglang pinihit ng bantay ang kanyang kamay sa kanyang likuran sabay suot ng mga posas sa kanyang mga pulsuhan.
“What?” ang taka at kunot noo na sambit niya sa officer at nilingon pa niya ito sa kanyang likuran.
Hindi siya sinusuutan ng posas sa tuwing may dalaw siya, nilalagyan lamang siya ng posas, sa tuwing dadalo siya ng hearing. Pero, wala ng nakaschedule na hearing dahil sa diringgin na ang final verdict ng kanyang kaso, sa susunod na linggo.
Hindi sumagot ang BJMP officer na sumundo sa kanya, tikom ang mga labi nito habang nilalagyan ng posas ang kanyang braso. Pagkatapos ay itinulak siya nito para maglakad siya habang hawak nito ang kanyang kaliwang braso na nakaposas sa kanyang likuran.
Patuloy lang siya sa kanyang paglalakad, patungo sa kwarto kung saan nag-uusap ang mga nakakulong at mga dalaw ng mga ito.
Pagpasok niya ng pintuan patungo sa loob ay agad niyang nakita ang pamilyar na mukha. Tinabig niya ang kanyang bantay na ihahatid pa sana siya hanggang sa loob.
“Ako na, leave me” ang sabi niya sa bantay niya at naglakad siya papalapit sa lalaking nagpakasasa sa babaeng gusto niyang angkinin. Isang ngisi ang gumuhit sa mga labi ni Raul habang papalapit sa lamesa, kung saan naghihintay sa kanya si Trace Velasco.