សម្លេងអ៊ូអរកណ្តាលរាជធានីនៃនគរយានលឺកងរំពងពីសំណាក់ប្រជារាស្រ្តនៃនគរនេះនាំគ្នាចលាចលពេញរាជធានីដោយប្រកបរបររកសុីរៀងខ្លួនប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេនាពេលព្រឹកព្រលឹង ដែលដាស់សតិអារម្មណ៍កំលោះសង្ហាវ័យ27ឆ្នាំឲងើបពីដំណេកដោយសារសម្លេងនោះ ។
" មិនទាន់ដេកឆ្អែតផងព្រឹកទៅហើយ "
អ្នកកំលោះសង្ហាបន្លឺសម្លេងង៉ុលៗទាំងលូកដៃបាំងពន្លឺថ្ងៃដែលប៉ះចំត្របកភ្នែកនោះដែលទទួលបានពីចន្លោះបង្អួចមុននឹងប្រឹងឡើបពីក្តាររនៀបរលោងសដែលគ្របដណ្តប់ដោយកម្រាលពណ៌សទន់ ក្រោបឈរឡើងពុតខ្លួនដើម្បីឲ
សរសៃឈាមដំណើរការបានល្អ បត់ភួយ កម្រាល
និងប្រមូលខ្នើយយកទុកនៅក្នុងទូ ជើងទាំងគូបោះជំហាន
ទៅរកទ្វាទាញបើកនិងបិទក្នុងវិនាទីបន្ទាប់ ។
" ជី!! ភ្ងាក់លឿនម្លេសឯងគួរតែគេងឲបានយូរទៅ មោះទុកឲបងធ្វើវិញ "
soekJin បន្លឺសម្លេងភ្ងាក់ផ្អើលកាលបើឃើញវត្តមានអ្នកជាប្អូនកំពុងជំទិចជំទូងជូតផ្ទះ នាយកម្លោះបន្ទុនចង្គុនចុះដើម្បីទទួលកន្សែងពីប្អូនតែគេ
ក្រវែក្បាលបដិសេធមិនទទួលសំណើរ , seokjinក្រោបឈរវិញធ្វើមុខឆ្ងល់ដាក់រាងតូច ។
" មិនបាច់ទេបង ខ្ញុំអាចធ្វើបាន! បានដឹងទេកាលពី
នៅសាលាលោកគ្រូឲខ្ញុំភ្ងាកមុនមាន់រងាវឲខ្ញុំទៅស្រោចផ្កាបើមិនចឹងទេក៏ទៅវាលក្រោយសេះដាក់ស្មៅដែលចឹងហើយម៉ោងនឹងបើមិនបានធ្វើអ្វីទេខ្ញុំនៅមិនសុខ " jimin ទម្លាក់កន្សែងចូលទៅក្នុងចានដែកមុននឹងក្រោបឈ
និយាយដើមទងប្រាប់អ្នកជាបង ។
" គ្រូឯងចូលចិត្តធ្វើបាបឯងមែនទេ??ចុះអ្នកផ្សេងគាត់មានឲធ្វើដូចឯងអត់?? "
" អត់ទេមានតែខ្ញុំម្នាក់!! ខ្ញុំហូបច្រើនជាងគេក្នុងចំណោមសិស្សទាំងអស់ បើតាមការគិតគាត់ប្រហែលជាចង់ឲខ្ញុំស្រកគីឡូហើយ តែខ្ញុំតែងតែលួចយកអីមកហូបនៅផ្ទះបាយក្រោយពេលធ្វើការរួច!! "
Jimin ញញឹមភ្នែកលឹបកាលបើនឹកដល់រឿងដែលខ្លួនតែងតែធ្វើរាល់ព្រឹក បើមិនស្ករតាំងម៉ែក៏អាហារក្រៀមដែលលាក់យកមកហូបនៅក្នុងបន្ទប់ស្នាក់ដែលហើយគ្មាននរណាម្នាក់ឡើយដែលដឹងរឿងនេះសូម្បីតែចុងភៅ ។( ͡° ͜ʖ ͡°)
