Almost A Happy Ending

2

"Nicollo Rashied Ramirez"

Inaayos niya ang tono ng gitara at paulit ulit na ginagalaw ang maninipis na string upang makalikha ng musika.

"Sa isang larawang kupas

Ay aking nasilayang muli ang ating lumipas

Kung maibabalik ko lamang

Panahon at ang oras

Hindi sana lungkot at pagsisisi

Ang dinaranas"

Matipuno ang kaniyang pangangatawan.Maputi na waring nyebe sa kaputianSa tuwing ngingiti siya ay makikita ang malalim na dimple sa kaniyang kanang pisngi.

Marahil kayo ay nagtataka bakit nga ba ito umaawit ng makapagdamdaming kanta?He is upset and his heart is broken and the only medicine is the guitar and his voice.

"Kapit kamay tayong dal'wa

Nakangiti at kapwa masaya

At ang tunay na pagmamahal

Nakalarawan kahit kupas na

Isa itong yaman ng puso ko

Makulay na yugto ng buhay ko

Bumabalik ang ligayang lipas

Salamat sa larawang kupas"

Malamig ang boses nito na kung maririnig lang nanaisin mong ulit ulitin.Sino nga ba naman ang hindi mabibihag sa boses ng isang sikat na basketbolista?

Ilang araw na matapos makipag hiwalay sa kaniya ng babaeng tunay na minahal niya.
Tumagal sila ng Dalawang taon at binigay niya ang buong oras at pagmamahal biya sa babae ngunit sadyang hindi ito makuntento at nakipagrelasyon sa kaniyang kaibigan.

Mapaglaro ang tadhana para sa kaniya pero marahil meroong rason para paghiwalayin sila.

He always think positive na kahit ang negatibo ay pilit niyang bibigyan ng positibong rason.
He's a big catch that all girls wanted. Gwapo,Mayaman at higit sa lahat talentado.

"Anak,Nakahanda na ang pagkain at pwede bang pumasok?"Wika ng kaniyang ina.She's standing infront of the door while knocking.Ilang minuto na siyang nandon at naririnig niya ang pagkanta ng anak.

Nakakabilid lang para sa isang ina dahil napakagaling kumanta ng anak.Hindi nga nito alam kung saan nagmana ang binata pareho lang naman silang hindi marunong kumanta ng kaniyang asawa.Negative plus negative will be a positive?Marahil kaya siguro laging positibo ang isip ng binata.

"Pasok ka,Ma"Ibinaba niya ang gitara sa tabi at matamang tiningnan ang kaniyang ina.

"Hindi ka parin nakakamove-on,Anak?"Umupo ang ginang sa isang silya malapit sa bintana.

"Ewan ko ba,Ma.Ang hirap niya pa lang kalimutan."Ginulo nito ang buhok at sinuklay din pagkatapos gamit ang mga daliri.

"Ganyan talaga.Dalawang taon rin kayong nagsama.Hayaan mo na lang siya,nak,Baka makasama pa yan sa kalusugan mo."

"Ma,I think there's a reason kung bakit hindi kami para sa isa't isa."Heto ang ugaling gusto ng Ginang sa anak.Masyado itong matalino at hindi nagpapa-apekto sa mga bagay na nangyayari sa paligid niya.

"Ano naman sa tingin mo,Nak?"

"Siguro there's a person na nakatadhana sakin ung mas makakaintindi sa kalagayan ko at tatanggapin lahat ng kalokohan ko."Natatawang wika nito habaang kaharap ang ina.