Almost A Happy Ending

Prologo

Paalala:Ang iyong mababasa ay likha lamang ng malikot na kaisipan ng manunulat.Ang mababasang pangalan,lugar at mga pangyayari ay isinulat ng mismong malilikot na kamay.Imahinasyon lamang ang mga ito at kung may makikitang pagkakapareho sa ibang istorya ay hindi sinasadya ng manunulat.

Kung kilala niyo ako at binabasa niyo ito,marahil ay may makikita kayong mga pamilyar na mga pangalan.Ang iba sa mga iyon ay aking mga naging kaibigan,guro at kaklase.Naisip ko silang ilagay sa istoryang ito dahil sa hindi matatawarang karanasang kasama sila.

Hindi rin ito kasing perpekto ng inaakala mo dahil mayroong mga kamalian ang istoryang ito.Nawa ay maunawaan niyo ang manunulat at suportahan sa pamamagitan ng pagkokomento at pag-vote.Maraming Salamat at nais kong masiyahan ka sa iyong mababasa. :)

.............................SIMULA...........................

Nasa hapag kainan si Raycilla at kumakaing mag-isa.Wala ang kaniyang pamilya dahil may ginawa silang importante kasama ang kaniyang dalawang kapatid kung kaya't naiwan siya.

Malakas ang hangin sa labas dahil may paparating na bagyo.She can hear the loud noises of trees being wavey because of the air.It's not raining yet it's so cold and the clouds outside looks like want to burst their anger.She's alone inside the big mansion of them.Eating like a person who wants to end her life.

Walang mga maid dahil linggo.Nagsi-uwian ang mga ito sa mga kaniya-kaniyang pamilya.Maging ang mga driver nila ay wala rin.Siya lang talagang mag-isa.

Buhaghag ang kaniyang buhok at hindi niya na inabala pang suklayin.Nakasuot siya ng maong faded short at isang purple loose shirt.Pagkatapos niyang kumain ay niligpit niya ang pinagkainan.

Nang akmang aakyat na,tumunog ang doorbell sa labas.Inayos niya ng konti ang buhok dahil baka isang bisita ang dumating o kaya ay isang reporter na nais na naman siyang interviewhin.

Ang lakas ng hangin at mukhang may bagyo pero meron paring tao na nais siyang makausap ngayon.Napa-buntong hininga na lamang siyang tumayo at tumungo sa pinto.

Sinilip niya sa maliit na butas kung sino ang nagdoorbell at doon niya nakita ang kaniyang kaibigang si Mheyla.Pinagbuksan niya ito ng pinto upang ito ay makapasok agad.

"Why are you here?Do you want something from me?"Tanong niya at sinundan si Mheyla na umupo sa kanilang L-shape sofa.

"Tinawagan ako ni Tita and she asked me a favor to look at you raw because you are alone.How sweet right?"Ngumisi sa kaniya si Mheyla na waring nang-aasar.

"Where the word sweet on that?If you don't want to come here,then you can go now.Just open the door and leave me alone."Aakyat na sana siya ngunit hinila siya ni Mheyla pabalik sa sofa.

"I want juice.Make one please"Utos nito ngunit inisnaban lang siya ni Raycilla.

"Go home and do it your self"

"Sungit mo.Meron ka ba ngayon?"

"Bakit ka pa kase pumunta dito.Psh"

Naasar siyang pumunta sa kusina.Kung hindi naman kase pumunta si Mheyla ay paniguradong nakahilata lang siya sa kwarto.

Pumunta na lang siyang kusina at nagtimpla ng juice.Bisita parin naman ang babaeng iyon kahit na ba mukhang hindi.Ngtimpla siya ng apple juice na alam niyang gusto ni Mheyla.Mabuti na lang at may stock pa ng powder kaya hindi na siya nahirapang gumawa.

"When you're done sipping or drinking that juice,leave and go home"Utos niya at umakyat upang maligo.Hindi pa siya naliligo simula kahapom dahil tinamad siya.

"I don't want to"

"Then stay here but never talk to me again"

"Don't talk to me daw pero kinakausap  naman ako"Inirapan niya na lang sa hangin si Mheyla at pumunta ng kwarto.Ilang buwan na ba simula ng mangyari ang mga bagay na 'yon?Actually she forgot because for her,that was a past that she need to forget.Mga masasakit na ala-alang nais niyang kalimutan  pero hindi niya magawa dahil sa bawat tingin niya sa salamin,nakikita niya parin ang nakaraan na parang video tape na paulit-ulit na nagpa-play sa utak niya.