bir şarkı tut | bxb

on iki

|kanatlarımızın altına almıştık birbirimizi

Eve girdiğimde gördüğüm manzarayla beraber kapı eşiğinden ileri adım atamadım, anneannemin Eftal ile sarılmış bir hâlde konuşmasını izlemek boğazımda bir yumru oluşturdu. Bu kadar basit bir durumda duygusallaşmam elbette garip gelebilirdi ama bana göre iki değer verdiğim insanı bu hâlde görmek anlatamayacağım kadar güzeldi.

Beni gören anneannem yanlarına çağırdığında gülümsemeye çalışıyordum ama Eftal'in çatık kaşları bunu beceremediğimi belli ediyordu. Onların sohnetinin bittiğini anladığımda mırıldandım, "Anneannem, biz odama çıkalım." O beni onaylarken, Eftal bunu bekliyormuş gibi elimi tutarak odama adımladı.

Yatağa oturduğumuzda başımı eğdiğimde Eftal yüzüme uzandı, ben de başını kaldırmasına izin verdim. Onunla ne zaman bu kadar yakınlaşsak kalbimde tepinen filler geri geliyordu.

"Kötü bir şey mi oldu?" Onu endişelendirdiğim için kendime kızarken başımı olumsuz anlamda salladım. "Hayır, hayır sadece sizi görünce duygulandım." Kahkaha atarken başımı göğsüne yaslamıştı. "Küçük bebeğim benim, bir şey oldu zannettim." Bulunduğum yere biraz daha sokulurken mırıldandım, "Bugün için kızgın mısın bana?"

Derin bir nefes aldığında bir elimi kalbinin üstüne koydum, benim kalbim de aynı böyle mi atıyordu?

"Kızmadım sadece garip hissettim." Onu anlamadığımı söylerken tekrardan bıkkınca bir nefes vermişti. "Kıskandım. Kıskanmamı gerektiren bir şey yoktu bile ama bazen kendimi durduramıyorum. Ona ne kadar değer verdiğini biliyorum ve bunları sana yansıtmak istemiyorum."

Bu kadar anlayışlı davranması hoşuma gidiyordu, onun yerinde olsam aynı tepkiyi verip vermeyeceğimden emin olamıyordum.

Bir keresinde dükkandaki kız, Betül olduğunu öğrenmiştim, onun genelde insanlara karşı sert olduğundan bahsetmişti ama benim yanımda pamuk gibiydi. Aklımdan geçenlere gülerken beni kendinden ayırmış yüzüme bakıyordu.

"Hoşuna mı gitti seni kıskanmam?" Tekrar gülümserken yatağa uzanmıştım. "Her şeyin hoşuma gidiyor."

Kahkahası odada yankılanırken yanıma uzanmış tavana bakıyordu. "Şş, gözlerinin üzerimde olmasına alışkınım. Bana bak!" Mızmızlanmama göz devirirken bana doğru dönmüş, dibime kadar girmişti. "Böyle mi?"

Sessizce onu onaylamama gülerken yüzünü uzaklaştırmıştı, utanmamdan zevk alıyordu resmen. Umursamadan kollarımı beline sarıp yapıştım bedenine, birkaç saniye sonra kollarını etrafımda hissedince gülüşüm büyüdü. Ardından kollarımı biraz daha sıklaştırınca onun sesini duydum.

"Yapışık ikiz mi olmak istiyorsun?"

"Sus be! Ben sana neden saçımı koklayıp duruyorsun diye soruyor muyum?"